ook nog geschaakt op de vloer van het hotel met hele grote
stukken van kunststof. Als ik het wel heb begrepen vlogen er
bij één echtpaar nadat manlief iets te diep naar de stukken
had gekeken en daarna ook echt de stukken vanaf en was het
weekend voor hen eerder afgelopen dan voor de rest. Ach ja,
ook tijdens zo'n weekend blijft niets menselijks ons vreemd.
Een enige verrassing was voorts de fles Bordeaux met AFC
etiket op elke kamer van de E pupillen, alsmede de dag daar
op het bezoek als einde van de trip aan de Hoyse Hoeve, waar
tot ieders verbazing de presentatie plaatsvond van een 2 voor
12 Jubileum Schakel, gelardeerd met 12 AFC-vriendelijke ad
vertenties. Aan de organisator Hans de Wijs en mede-organi
satrice Anneke de Wijs hartelijk dank alsmede het bestuur
van AFC voor de soepele wijnen, aangeboden tijdens het di
ner en voor de telegrammen en aan alle andere voor hun grote
of kleine bijdrage. Als ik het goed begrepen heb mogen Paula
en ik volgend jaar weer mee, mits wij ons gedragen tussen nu
en dat tijdstip. Het was goed zo en als afsluiting treft u hier nog
aan een compilatiefoto (kiekje III) van het 12e elftal vol slanke
heren met gemonteerde oude koppen. En de koetsier van de
pipokar dacht dat het allemaal spelers van een voormalig Ne
derlands Elftal waren. Je kan ze nog steeds wat wijsmaken in
de provincie.
HANS GEUSEBROEK
AFC 4 LEVERT UNIEKE PRESTATIES
Met de deadline (vanavond inleveren) in mijn rug, de fanfare
(vooral trommels) in mijn hoofd, de pijn (Blauw Wit bedankt) in
mijn knie, lies en vingers probeer ik negatieve lichaamstaal
om te zetten tot positieve leesbare taal. "Het is ons gelukt"
brengen, enkele van een delerium herstelde, hersencellen in
mijn bewustzijn, "het is ons WEER gelukt" melden andere,
nog heldere grijze collegacellen: AFC 4 IS KAMPIOEN.
Met dit kampioenschap levert AFC 4 twee unieke prestaties.
Ten eerste is AFC 4 hiermee het eerste KNVB-elftal van AFC
dat tijdens het 100-jarige bestaan een kampioenschap be
haalt. Ten tweede betekent dit dat AFC 4 het eerste vierde
(leest wat lastig) elftal is dat uit gaat komen in de reserve twee
de (veel cijfertjes weer hè?) klasse van de KNVB. Navraag bij
de KNVB heeft geleerd dat nog geen enkele andere vereni
ging in binnen- of buitenland deze prestatie ooit heeft gele
verd.
Een opmars die twee jaar geleden in de reserve vierde klasse
begon en resulteerde in twee kampioenschappen met even-
zovele promoties. In de eerste Schakel van dit jaar (1995) heb
ik de resultaten van deze twee seizoenen al gememoreerd en
sindsdien zijn daar alleen nog maar overwinningen (5 stuks)
bijgekomen die het 'sprookje' alleen maar van een dikkere
gouden rand voorzien.
Wat maakt het vierde nu zo uniek dat het in staat is deze
prestaties te leveren? Een combinatie van verschillende facto
ren lijkt mij. Allereerst is het een TEAM. Allemaal gelijkgezin
den met één doel voor ogen (een nieuw kampioenschap, al
mag je daarvan 'ouwe Piet' niet aan denken voordat je twaalf
punten voorstaat en er nog twee wedstrijden te spelen zijn) en
die bereid zijn daar voorelkaarvoor door het vuurte gaan. Wat
alleen al blijkt uit de laatste twee wedstrijden, waarbij we tot
tweemaal toe op een 0-1 achterstand kwamen, vervolgens el
kaar aankeken, er een stapje bovenop zetten en dit binnen 8
minuten ombogen naar een 3-1 voorsprong. Tegelijkertijd zijn
het allemaal andere typen voetballers die op de juiste plek
staan en door de weinige wisselingen (dit seizoen heeft het
vierde slechts vijftien man gebruikt) enorm op elkaar zijn in
gespeeld. Zo weet een ieder dat als Harm naar links kijkt, de
bal naar rechts gaat (Edwin heeft dat trouwens met op doel
schieten, maar dat is een heel ander verhaal) en dat Mein-
dert's tackles altijd zo laat zijn dat opspringende tegenstan
ders pas bij het op de grond neerkomen geraakt worden. Of
dat we van 'ouwe Piet', na het nemen van een vijandelijke vrije
trap op ons doel, altijd terug moeten lopen omdat Jano alles
los laat.
Een andere belangrijke factor is de ondersteuning. Ten eerste
is daar 'ouwe Piet' (Piet Ouderland, trainer/coach/waterdra
ger/materiaalman/enz. want toen was zijn visitekaartje vol).
'Ouwe Piet' is zijn koosnaampje voor de spelers van het vier
de. Wie 'jonge Piet' is en of er wel een 'jonge Piet' is, vermel
den de analen niet maar het vermoeden bestaat dat dit Pieter
Scholten (twee zeer succesvolle vervangbeurten dit seizoen)
is. Ten tweede is daar Jorgen Seunke, de begeleider, die het
drinken na afloop verzorgt voor zowel AFC als voor de tegen
stander en niet te beroerd is zelf de vlag ter hand te nemen als
er geen vlaggenist is. Hulde aan ons groepie!
Ondanks dat we vanaf de gewonnen uitwedstrijd bij concur
rent Stormvogels (zelfs 'ouwe Piet' dreigde daar enthousiast
te worden) geen moment meer twijfelden aan het kampioen
schap, kwam het toch enigszins onverwacht. De avond van te
voren hadden we bij mijn verjaardagsfeest het scenario
(Stormvogels 's morgens verliezen; wij 's middags winnen)
nog wel besproken, maar eigenlijk was er niemand die echt
geloofde dat Stormvogels van degradatiekandidaat WFC zou
kunnen verliezen.
Zondag de 19e begon echter voorspoedig, alle tekenen voor
een geslaagde dag waren aanwezig. Om half tien scheen een
schitterend zacht zonnetje de slaapkamer in en merkte ik dat
ik geen naweeën van het feest de avond/nacht (vier uur) er
voor ondervond. Rustig tot half één eerst wat rotzooi en glas
werk opgeruimd (neem van mij maar aan dat 120 man/vrouw
aardig wat troep kan veroorzaken), wat rek- en strekoefenin
gen gedaan (je wordt tenslotte al een dagje ouder), me aange
kleed en om één uur richting AFC vertrokken. Het tweede
speelde nog en verspeelde in de laatste minuut onnodig een
punt, maar ook zij zullen het wel redden dacht ik bij mezelf
(want bij een ander denken kan niet).
Om half twee, het verzameltijdstip, druppelen de andere spe
lers binnen (de meeste herkende ik nog van de avond ervoor)
en bestel ik traditioneel mijn broodje warm vlees, die ik vervol
gens tegen heug en meug naar binnen werk langs al het eten
en drinken van gisteren. Zelfs Harm, dagje eerder terug van
wintersport (zou hij het gevoeld hebben dat er iets te gebeuren
stond), was aanwezig. Het sportieve weekje had hem zicht
baar goed gedaan. Niet alleen was hij lekker bruin en had hij
een stoppelbaardje (nieuw image) ook was duidelijk dat hij de
'light^produkten tijdelijk links had laten liggen (of zoals hij het
zelf verwoordde: "Het is net alsof ik in de spiegel kijk als ik 'ou
we Piet'
Om kwart voor twee, de tegenstander Blauw Wit is al met de
warming-up bezig, nog even ter bevestiging van het vermoe
den naar Stormvogels gebeld. '3-2 voor WFC' zegt de lieftalli
ge sociëteitsbediende na navraag, aan de andere kant van de
lijn. Een lichte opwinding maakt zich van mij meester, "dat kan
toch niet, dat betekent dat we vandaag kampioen kunnen wor
den". Nog maar eens gebeld, nu als de heer De Veer van de
Wormerveerse Courant (bestaat die wel eigenlijk?) en ge
vraagd naar iemand van WFC. Waarschijnlijk heb ik iets te
vlug achter elkaar gebeld en hebben ze m'n trucje door. De op
nieuw lieftallige dame geeft me een man met duidelijk
Stormvogels-accent die de 3-2 bevestigt en me succes wenst
(wie wenst nou een verslaggever van een krant succes?).
Tijdens onze warming-up komt de bevestiging van WFC-zijde
6
