Daarnaast slaagde Kerstman J. de B. er in een glimlach op
de gezichten te krijgen.
Het echte feest werd onze Drie later op de avond aangeboden
door de gehele selectie. De geruchten willen dat er nog later
die nacht pogingen zijn ondernomen om zowel de LOL als de
Beatles te kopen (oorzaak Champagne!). Dit kan nog steeds
niét ontkend noch bevestigd worden.
Dat er dit seizoen een hecht team staat is wel heel zeker! Dat
dit nog lang moge duren!
ÉÉN VAN DE DRIE KONINGEN
VIERDE VIERDE VIERENNEGENTIG FIER
Volgens Darwin's evolutietheorie ontwikkelt en verbetert een
soort die eigenschappen die hem in staat stellen in zijn omge
ving te functioneren en te overleven. Het geheugen is zo n
eigenschap. De hersenen (slim als zij zijn) hadden dit goed
begrepen en hebben deze eigenschap in zich opgenomen.
Het bezitten van geheugen maakt echter dat de mens telkens
weer behoefte voelt om een voorbijgegane periode opnieuw
de revue te laten passeren en onze strakke relatie met de tijd
maakt dat de jaarwisseling daar de meest uitgelezen gele
genheid voor is. De afgelopen acht-en-een-half jaar bij AFC
hebben mij echter duidelijk gemaakt dat dit voor spelen in het
(zondag) 3e, 4e en 5e team de uitzondering is die de regel be
vestigd: de twee seizoenshelften zijn werelden op zich. Buiten
de gebruikelijke team-, positie- en trainerswisselingen staat
een seizoensovergang synoniem voor het gaan (naar een 1e
of 2e of weg bij AFC) en komen (van een 1e of 2e, uit de jeugd
of van buiten AFC) van spelers. Oftewel als je in het nieuwe
seizoen nog één speler van het vorige seizoen op eenzelfde
positie naast je aantrof was je een gelukkig man (of niet na
tuurlijk).
'Vrijwel onmogelijk' schreef ik en dat deed ik niet per ongeluk.
Dit jaar was het anders, 1994 bleek een, ik noem het maar, sta
biel jaar. Het 4e team kwam nagenoeg ongeschonden uit de
midzomerse 'schuifeldans'. Slechts enkele (zes) meest nood
zakelijke correcties werden doorgevoerd. Zo kregen drie jon
ge en te grote talenten een vrije transfer aangezien een langer
verblijf in het vierde een belemmering in de doorstroom van
hun carrière zou betekenen: Carlos Schaap en Mike Walter
zochten en vonden het grote geld buiten AFC en Mark van de
Valk (keeper), moest meer werk te doen krijgen en verhuisde
naar het 5e team. Ook in het geroutineerde deel van de ploeg
vonden drie mutaties plaats: Pieter Scholten vond zijn tijdro
vende bijbaantje als arts belangrijker en over Theo van Dijk en
Johan van der Elsken gaat het gerucht dat zij binnen het vier
de teveel op hun tenen moesten lopen en daarom naar het vijf
de zijn gegaan. Wij, spelers van het vierde, weten echter wel
beteren kenmerken het spel van Theo en Johan als spelen op
ervaring; zij zijn als het ware geslachtofferd door hun routine.
Met het verdwijnen van deze spelers kwam er natuurlijk ruimte
vrij voor een nieuwe lichting. Als keeper werd de geroutineer
de en showy Remco Janowitz (door vrienden ook wel eenvou
dig Jano, Jan of Rem genoemd) vanuit het derde aangetrok
ken. Van het vijfde werden Lars Boering (sommige spitsen
worden jaren later nog, om onverklaarbare reden, badend in
het zweet wakker), Michiel 'supersub' Reddering en Bart de
Ridder (zoontje van) overgekocht. Uit Zwitserland kwam de ty
pisch zwitsers ogende onnavolgbare Miguel Aharon als nieu
we speler bij de selectie.
Het jaar was rustig. Ook binnen de trainersstaf vond maar één
verschuiving plaats. Otto 'rondootje' Hoogendijk kreeg zeer
terecht zijn beloning voor twee vette jaren met de selectie van
3/4/5 en wordt nu in de gelegenheid gesteld te gaan zagen
aan de poten van de stoel van de hoogste baas: koning Pim.
Zijn vervanger werd gevonden in de persoon van 'good young'
Piet 'dingetje-dingetje' Ouderland. Waarbij Piet, met zijn im
mer onvoorspelbare trainingsstof (o.a. de kassie-en-de-
brandweer-oefening), vooral met zijn handelsmerk: sfeer, met
succes voortborduurt op de weg die Otto ingeslagen is.
Dat zich een wijziging in de coaching zou voordoen lag voor
ded. Peter van den Dungen sr. en Ger Smit werden, door de A-
commissie, met het derde team als worst, verleid als ware het
een mooie vrouw en beiden konden dan ook geen weerstand
bieden. Dat zij hiervan spijt zouden krijgen lag voor ons voor
de hand (dit geldt trouwens niet voor alle verleidingen door
mooie vrouwen). Hun inzet en enthousiasme was inmiddels
met flair overgenomen door Jorgen Seunke en Peter en Ger
moesten hun voetbalvertier dan ook buiten de deur van het
vierde zoeken (Peter als coach van het vijfde en Ger kijkend
naarzijn zoon in het eerste, allebei opties die behelpen blijven
natuurlijk).
Al met al bleef de rest bij het oude (ik memoreerde al dat '94
een stabiel jaartje was). De inzet en bemanning van de A-
commissie (Henk van der Jagt, Fred Laarhoven en Jacques
van der Glas) bleef ongewijzigd, de uitstekende bediening in
en bevrouwing van de sociëteit (onder aanvoering van konin
gin Netty) kende geen verandering en de donderdagse biljart
club had er hooguit een spelertje minder bij. De grootste ver
andering had volgens mij nog plaats bij de bridgers op dins
dag waar zich enkele nieuwe leden hadden aangemeld.
Door het beperkte aantal wijzigingen bij het vierde, kwam een
kern van maar liefst acht spelers de seizoensovergang onge
schonden door. Meindert Huisman, zich continu bewust van
de kwaliteit van zijn spel, als niet te passeren aanvoerder en
rechtsbuiten (of andersom). Jack Bryant als inzichtvolle laat
ste man met gouden linker- en bronzen rechterbeen. Marcel
Ouderland die, ondanks zijn pas verkregen vaderschap als
enige zaterdags rustig slaapt (by the way: als zoontje van de
trainer altijd verzekerd van een basisplaats). Harm Goossens
die een nieuwe dimensie aan het midden-midden zijn heeft
toegevoegd door meer dan alleen in de middencirkel te ver
toeven en waarvan tegenstanders zeggen dat hij bij Unilever
binnen de divisie Food zijn draai duidelijk gevonden heeft. Ka-
rel Maass, de blanke Frank Rijkaard, altijd overal inzetbaar en
voor wie een Shell-film-spaarkaartje een andere betekenis
heeft dan voor de meesten van ons. René Klaassen sterk inde
voeten, scorend met zijn hoofd en zijn vriendin en als rechts
buiten verantwoordelijk voor de mooiste goal van het jaar (24
april, 3e goal Bloemendaal thuis). Edwin Ludwig, neemt als
bescheiden spits een onopvallende plaats in binnen hetteam,
bezit volgens sommigen een redelijk scorend vermogen en
uiteindelijk Nick van Rossum, over zijn voetbalcapaciteiten
zijn (blijven) de meningen verdeeld, wordt gezien als een sym
pathieke linksbuiten die veel lult maar verder wel aardig mee
doet.
Ook het, steeds massaler toestromende publiek bleef bij het
oude. Enkele mutaties daargelaten, bleef de opbouw con
stant: nergens worden, behalve misschien bij de F junioren,
zoveel ouders langs de lijn aangetroffen. Zo zijn daar onder
andere papa en mama Marcel, vaderen moeder René, opa en
daddy de Ridder, de ouders Edwin, mammie Lars enz. enz.
Opvallend van het stabiele jaar was tevens het uitblijven van
grootschalige verschuivingen tussen het derde, vierde en vijf
de team. Dit was mede te danken door de goede prestaties
van het derde en vijfde team. Hun hoge eindklassering vorig
seizoen en hun huidige stand in de lopende competitie maken
dat de A commissie hun teamvariatietactieken in de kast kan
houden.
6
