IN MEMORIAM
INS OUTS
VAN HARTE
DE HEER WALLY VAN WEELDE
doel. We stellen de muur op, maar de spits van TONEGIDO
schiet de bal als een streep in de kruising, 4-1.
Ja, en dat is dan de nekslag, je voetbalt nog 40 minuten door,
je hebt optisch meer de bal, maar het wordt zelfs nog 5-1 en
vlak voor tijd opnieuw een penalty en opnieuw kan ik hem be
nutten, 5-2.
Twee goals in één wedstrijd is me niet vaak gebeurd, maar met
5-2 verliezen (gelukkig) ook niet vaak.
ledereen was echt ontgoocheld en de sfeer in de bus terug
naar Amsterdam was net zo mistroostig als het weer op deze
zondag 15 november 1992.
ROKUS HOOGENDOORN JR.
AFC - EDO: 0-1
Hoewel ik natuurlijk allang hoor te weten dat het spontaan toe
zeggen tot het schrijven van een stukje heel wat anders is dan
het daadwerkelijke doen, zit ik dan nu (maandagmorgen) met
de gebakken peren. Een voorafgaande onrustige nacht met
prachtige en weer vergeten volzinnen en ideeën, maar toch
ook veroorzaakt door het wederom verontrustende verlies,
maakt het er allemaal natuurlijk ook niet makkelijk op om zon
der enig talent en navenante ervaring iets zinnigs, zoals het zo
mooi heet, aan het papier toe te vertrouwen. Nou ja, wat 'mot'
dat 'mot' zullen we maar zeggen.
Ik had het eigenlijk kunnen weten, want het begon zondag al
niet zo lekker. Allereerst zo ongeveer bij de VU auto parkeren,
regen met bakken en de plu vergeten, niet kleiner dan een
briefje van vijftig voor het programmaboekje en last but etc.
fungerend als oppas voor de hond van dochterlief, die wat an
dere ideeën had omtrent het doorbrengen van de zondagmid
dag en waarin ik hem (want het is een hij meen ik) achteraf, ge
let op aanhoudende regen en het 'voetbalgesabbel' geen on
gelijk kon geven.
Maargoed, ik was wel op tijd en zelfs getuige (meestal ben ik
wat later) van de opkomst der elftallen. AFC in het 'Real Ma
drid' wit (dan moetje toch twee keer zo hard gaan?) en alras
geflankeerd door m'n companen Rob Duis en Cees den Bra
ven.
Tja, en dan de wedstrijd. 'Voetbalgesabbel' noemde ik het al
eerder en wat zou ik daar nu mee bedoelen. Ach, op zich was
het op het eerste gezicht als kijkspelletje niet eens onaardig,
maar er zat geen ziel, geen echt doel achter, niet bij EDO en
niet bij AFC. Beide teams konden gedurende bijna (tot het
doelpunt) tweemaal drie kwartier geen keuze maken tussen
'het niet willen verliezen' of 'echt willen winnen' en dat nu, dat
is 'voetbalgesabbel'.
Voldoende werklust maar zonder ziel, zonder echt doel,
plichtmatig bijna en dat is vervelend, speciaal voor de 'ken
ners' want die kunnen eigenlijk niemand iets verwijten en dat
doen ze zo graag. Want wat gebeurde er nu helemaal: een
kansje van EDO een mooiere kopkans van AFC-er Stippel (na
een goede actie van Jarno), zich aan beide zijden in een kalm
tempo voortbewegende en besluiteloze middenvelders en
goede verdedigers, voor de rust.
Na de rust een zeer onbenullige aanval van EDO, even onbe
nullig verwerkt door de AFC-verdediging en zowaar pats-
boem-goal (enige halve kans van EDO) en een halve inglij-
kansü nog voor AFC vlak voor tijd. 1-1 (of beter 0-0) had trou
wens verdiend geweest, maar meer ook niet en hetzelfde
geldt voor EDO.
Bij de eerste vijf wedstrijden was het spel soms ook niet gewel
dig, maar er was wel iets van 'wat achterstand?', 'hoezo verlie
zen?' niks daarvan 'wewillen winnen' en dat zie je en voel
je, dat 'iets' is weg. Het er echt voor willen gaan, allezgn. 'ken-1
ners'ten spijt, het echt 'willen winnen', het er voor elkaar willen !i
zijn, kan alleen uit de groep zelf komen, het is de essentie voor
het presteren van een team. Natuurlijk, misschien is er wat j
kwaliteit ingeleverd i.v.m. mutaties en blessures/schorsingen, J
maar met ziel en zaligheid kan veel, heel veel. Dus mannuh,
van één niet sabbelen maar stevig zuigen, knalluh zogezegd
en vooral met z'n alluh.
En voordat ik het vergeet AFC-ers (geldt niet voor Kees G. en
Cees den B.) laat ook eens wat horen langs de lijn en dat geldt
uiteraard ook voor ondergetekende.
ROKUS SR.
Op 23 december 1992 treden in het huwelijk
HANS TOSSIJN en DEBBY LAUTENBACH
Namens de AFC onze hartelijke gelukwensen.
AFC 100-2 VETERANEN ZAALVOETBALTOERNOOI
9januari 1993 - Delta Lloyd Sporthal Amstelveen
9 januari 1993. De tijd schiet op, de feestdagen naderen en als
die voorbij zijn dan is het zo 9 januari. De voorbereidingen zijn
in een vergevorderd stadium. Eén van de moeilijkste dingen in
dit traject is de vorming van de teams. De captains hebben in
middels een brief ontvangen, waarin één en ander qua orga
nisatie is vermeld. Zij benaderen namelijk de spelers. Het kan
echter zo zijn dat u niet benaderd wordt, maar toch mee wilt
doen, daarom geven wij hier de namen van de captains en
Het Bestuur geeft met leedwezen kennis van het overlij
den van
in leven oud-speler van het 1e elftal.
Namens de AFC betuigen wij onze oprechte deelne
ming aan de naaste familie.
JAN VAN DIJK - VOORZITTER
JOHAN DE BIE-SECRETARIS
5
