7'
ze. Alle kledingzaken in ons land hebben minstens 1 etalage
in onze kleuren! Geweldig; en dan te bedenken, dat het met
die dassen en paraplu's begon!
In die vakantietijd verloren we ook 2 AFC-vriendjes. An Meyer,
die nooit op de voorgrond tradmaar er gewoon altijd was. Ge
nietend van AFC, een drankje en een sigaretje. Een sportieve,
lieve vrouw.
En John Jansen. Hij heeft nooit in AFC gevoetbald, maar hij
heeft toch zijn stempel in het boek van markante mensen ge
drukt. Als hij er was, was hij ook 100% aanwezig. Op de tribu
ne, in het clubhuis en op feesten. Hij kon genieten van een
grap en er heel hard om lachen. Hij kon ook bulderen van
boosheid, zich omdraaien en het direct weer vergeten. En als
de situatie er rijp voor was, hief hij een zelfgemaakt lied aan
van één zin die zich zes keer herhaalde. "Hij mag er zijn, hij
mag er zijn, etc., etc."
De VBC zat eens gezamenlijk aan een chique diner. De ober
kwam met het pronkstuk uit de keuken. Hij torste een prachtig
opgemaakte schaal met 24 biefstukjes en 24 zwezeriken bo
ven zijn schouder, verstapte zich en gleed languit naar de
VBC-tafel met al dat lekkers om hem heen. ledereen viel stil,
behalve John. Hij stond op, pakte zijn glas en zette het lijflied
in. De anderen volgden en de pijnlijke situatie was gered. Ge
lachen hebben ze wel!
John vroeg zich wel eens af, hoe snel hij vergeten zou zijn. Ik
denk, dat dat gewoon niet gebeurt bij degenen die hem ken
den. En misschien overleeft zijn lied ons allemaal nog eens.
Er gebeurt veel in zo'n stille periode. Wat moet het seizoen zelf
dan wel niet worden? Een andere voorzitter, een andere trai
ner, nieuwe leden, eigen kweek in de selecties en de kop thuis
eraf bijten met 5-3. De start is goed, misschien komen beteren
best in de loop van het jaar er nog bij. Als AFC een persoon
was, wat zou hij dan een heerlijk gevoel hebben om op deze
manier naar de 100 te lopen.
HENNY SOMERS-BLEKEMOLEN
AFC TIEN LAAT VAN ZICH HOREN
De geschiedschrijvers zullen het later kunnen bevestigen of
ontkennen, maar het ziet er naar uit dat er in AFC een bijzon
der team is opgestaan: het tiende! Dit rangtelwoord staat voor
een groep enthousiaste, ogenschijnlijk pretentieloze, maar
daarnaast ook bijzonder ambitieuze jonge voetballers, die de
AFC-kleuren met hart en verstand willen verdedigen. Deze
vrijwel niet te blussen wilskracht heeft bij nieuwkomer Leo Ko-
perdraat (jawel, een schoonzoon van Hans en Loes de Biel)
de eerste blessure veroorzaakt. Een doorgedraaide en zwaar
verstuikte rechtervoet, Leo overgekomen in de eerste de bes
te competitie wedstrijd op het uiterste achterste AFC-veld. Dit
ongeval veroordeelde de bij de ABN-AMRO werkende Koper-
draat tot een ingetaped been en een voorlopige rond (of
wond?) gang met behulp van krukken.
AFC Tien won deze eerste wedstrijd tegen Nautilus 2 met 3-1
Overigens tot blijdschap van de redelijk talrijk opgekomen
supporters, die hun gang naar de De Boelelaan voor zichzelf
hadden gerechtvaardigd, dat er ergens in het team wel een fa
milielid of een aankomend familielid opereerde. De tweede
krachtmeting van het tiende elftal ging tegen AGB. Een Turks
team, dat keurig vertaald betekent Amsterdamse Jongeren
Ploeg. Omdat de prettige tegenstanders dit zelf uitspraken als
Amsterdamse Gongeren Bloeg, werden zij zo gedurende de
bijzonder sportief verlopende wedstrijd verder door de AFC-
ers aangesproken. Het duel met de Turken werd door AFC met
3-6 verloren, hoewel de AFC-ers er nog in slaagden een 0-5
achterstand tot 3-5 terug te brengen. De derde wedstrijd, met
nog steeds de hinkende Koperdraat tussen zijn krukken bun
gelend als aanmoedigende supporter aan de zijlijnen, tegen
De Meer 6 eindigde met 3-3.
Cijfers, namen, rugnummers en sterke voetbalstaaltjes laten
we over aan het eindeloze gecijfer door clubstatisticus Chris
Schroder. Wel weten we dat in de wedstrijd tegen AGB de Ne
derlandse doelpunten gescoord werden door Chris, Jeroen
en Arjan. De laatste ook een nieuwkomer en voor de wedstrijd
in Amsterdam de lange reis afgelegd vanuit het zuiden van
Limburg.
AFC Tien is een leuk team, voor het grootste deel bestaande
uit spelers, die ergens verwant zijn aan hardwerkende AFC-
ers op andere posten in de vereniging. Het team zal van zich
laten horen, daar kun je tot tien op tellen!
TIENUS
WIJ VAN 12 ZIJN NU 13
Wij van het 12e vorig seizoen dragen thans met ere de
underdog-vlag van het 13e, maar we gaan er weer voor! En....
er is iets heel bijzonders gebeurd. Daar waar de Franse ster
renrestaurateur zich in de dagen dat ondergetekende daar als
kok in dit voorgeborchte van de hel zijn opleiding afrondde
trots op de borst klopte omtrent het 'bezit' van een Japanner,
onder de kreet: "nous en avons un" klopt het hele 13e zich nu
op zijn beurt blauw omtrent het 'bezit' van wat elk continentaal
voetbalteam wil, een BRIT.
Hij heet Simon en is héééél goed.
Maar op die eerste wedstrijddag van 7 september tegen Bui-
tenveldert 10 altijd een moeilijke en onberekenbare
tegenstanderwaren midden in de nacht om 10 uur 's och
tends ook die andere beroemde namen aanwezig: Peter —de
octopusHenneman, onze fantastische 8-armige keeper,
die gelukkig elke keer als al gesuggereerd wordt dat hij eigen
lijk hoger hoort te spelen meteen heimwee krijgt. En de be
trouwbare senior Ton Titsing, die zegt niette kunnen koppen,
maar als Ton zijn hoofd gebruikt pakt het meestal goed uit.
Ook waren er de betrouwbaar terug-spelende Bart Buhren,
captain —van oudsherHenk Gamelkoorn en de immer te
vreden stralend mopperende, uitschuifbare Ronald Haitsma,
de buffels David en Rob Mathijse, het geheime wapen Emiel
Stoppelman, Felix —tot de hoekvlag— Swart, de nog midden
in de opbouw van zijn carrière verkerende sympathieke Spen
cer Price, de over een splijtende pass beschikkende Wim Rin-
ge en uw correspondent Gerrit Jan Bos. Node moesten de ge
talenteerde gebroeders Herman en Rinke Baaima en de he
ren Mulder en Koster worden gemist.
Met deze mannen speelden we een grootse eerste wedstrijd.
Onze opponent was duidelijk de te kloppen tegenstander in
onze poule, jong, goed getrained en fysiek sterk. Maar helaas,
geen van de vele kansen die wij ons creëerden wisten we te
verzilveren. Geheel tegen de verhouding in scoorde Buiten-
veldert wel 2 maal. Maar positief geladen bespraken we met
rode oren onze kansen voor komend seizoen en Simon com
poneerde in der haast onder de douche enige ferme Britse
jongensliederen zoals "We are the reds, we are the reds, we
are the reds!" etc. en "When the reds are marching in".
Het wordt een bijzonder jaar. U hoort ervan.
GERRIT JAN BOS
5
