AFC-Veteranen.
De AFC-Veteranen zijn Kampioen. Zoiets zou je kunnen af
meten aan het aantal punten dat zij behaald hebben, maar
ook aan andere zaken, zoals: organisatie, ontvangst tegen
stander, aantal wekelijks beschikbare spelers, arbitrage,
nou ja, noem maar op. Dat waren zij dus al bij het begin van
het seizoen.
Kennelijk roept dat enige jaloezie op bij enkele verenigin
gen. De geprikkeldheid, die zij soms ten toon spreiden wijst
hierop. Gelukkig hebben andere clubs meer oog en respect
voor de realiteit.
De Veteranen zijn in ieder geval hun ongeslagen status
kwijt.
HVV was hier de triomfantelijke boosdiener, met een - voor
cricketvrienden bekende - in stralende vorm verkerende Lex
van der Gun aan het hoofd.
Dat deed even pijn, maar de manier waarop, was overtui
gend en was daarom te verdragen.
Tot de stand 2-2 was alles nog mogelijk, maar toen miste
AFC een penalty.
Daardoor zo aangeslagen lieten ze HVV gelaten doorsto
men naar 2-5.
Het is mijn gewoonte uitblinkers te noemen, ik zit met een
probleem, moet je ook degenen die faalden noemen? Ik
denk hierover nog even na...
Een week later kwam HBS op bezoek om gezellig een par
tijtje te ballen. Dat hoop je dus, en het merendeel van HBS
waarschijnlijk ook. In Den Haag was het destijds op het veld
niet erg gezellig en weer was het mis. Bij sommige spelers
denk je wel es, dat ze hun brood er mee moeten verdienen
of dat de eer van hun familie op het spel staat. AFC won uit
eindelijk met 3-2 maar er was geen vreugde.
Gelukkig bleek na afloop, dat er nog genoeg HBS-ers en
AFC-ers overbleven om de goede verstandhouding tussen
beide verenigingen te bewaren.
Daarmee is voor mij het voetbalseizoen ten einde.
Cricket lokt. Ik groet U.
ROB DUKKER
