■n
mmmwmm
KLEINE WERELD
In zijn voetbalnadagen schnabbelde Pickelaar met enige regelmaat in het geniep
buiten de AFC-deur. Zo verdedigde hij een dikke twintig jaar geleden te IJmuiden
het doel van een bancair elftal, dat - bien étonné - her en der het bedrijfsleven
bestreed en daarbij wel eens aantrad tegen een formatie van het slachthuis te
Haarlem. Uiteraard wedstrijden met bloed aan de paal.
Waarom Pickelaar die herinnering in De AFC-Schakel ophaalt dient nader te worden
uitgelegd.
Onlangs liep hij te Zaandam op een - eveneens bancaire - receptie zijn rechtsbuiten
uit die illegale periode, Johan van der Laan, tegen het inmiddels niet zo tengere
lijf. Pickelaar herkende hem nog onmiddellijk, want Johan hield zijn biertje nog
precies zo voor de navel als destijds. Van der Laan was niet een speler van uit
zonderlijk formaat, maar in ieder geval een aardige jongen.
Dat bleek hij nog steeds te zijn en de conversatie verliep dan ook moeiteloos na
zijn opening: "Ben jij nog steeds verbonden met AFC"?
Trefzekerder kon hij het niet verwoorden, want je bent niet zomaar lid van AFC maar
daar ben je inderdaad mee verbanden. Pickelaar kon de vraag uiteraard onbeschroomd
bevestigen.
"Dan spelen we nou in dezelfde afdeling", constateerde hij.
Pickelaar miste even de aansluiting, maar Johan van der Lasn lichtte toe, dat hij
de voorzitter was van de sterk gedebuteerde Heemskerkse hoofdklasser ADO '20.
Binnenkort krijgt AFC bezoek van de Heemskerkers. In de rust zal het aan de ovale
tafel achter de bloembakken dan in ieder geval gemoedelijk toegaan.
Pickelaar zei het al: Van der Laan is een aardige jongen.
Maar AFC moet da.t voetbalpotje wél winnen.
FOÜ
Goede wijn behoeft geen krans, maar Pickelaar kan en wil er niet omheen de lof
trompet te steken over onze nieuwe traditie: de jaarlijkse tentoonstelling van
creatief AFC-werk; kortom 'l'Art, Fou de la Créativité
Voor de vierde achtereenvolgende keer werd ons clubhuis omgetoverd tot een galerie.
De kwalificatie 'traditie' - hoewel jong - is danook niettemin reeds terecht.
Hulde aan de commissieleden: Freek van Doesburg, Jan Meijer, Janny Rimini, Lex
Rimini, Herma Steensma, Jan Steensma, Henny Somers en Tom Somers.
Bijstand werd verleend door Alexander Rimini (jr) en echtgenote (ook al traditie).
De exposanten, die door de selectie waren gekomen: Henk Bakker, Berry Bohkink,
Freek van Doesburg, Theo van Kilden, Pluis de Haan, Lou van Kranendonk, Stanley van
Loggem, Liesbeth Molenaar, Daan Perton, Miep RidderikhoffLex Rimini, Jos de Rooy,
Jetty Schoemaker, Susan Seunke-Verhagen, Henny Wildschut, Jaap Wildschut, Hans
de Wijs en ene Pickelaar.
De onmisbare muzikale begeleiding door het Trio Caprice, bestaande uit:
Henny Somers (piano, zang, accordeon en lach), Jo(o)p(ie) Akkersdijk (contrabas) en
Michel Didier (nieuw slagwerk).
De opening werd voor 250 belangstellenden verricht door acteur Otto Sterman.
Pickelaar constateerde zowel kwalitatieve als kwantitatieve groei.
Zo, dat is er allemaal uit. De sfeer was uiteraard iets ludieker dan deze opsomming.
Een ludieke figuur bleek onverwacht Tom Somers te zijn; in een snel en scherp gesne
den kostuum met managersstropdas. Natuurlijk ziet hij er altijd uit om door een ring
etje (of beter: ring) te halen, maar hij oogde ditmaal anders en oogstte zeker zo
veel publieke bewondering als menig geëxposeerd kunstwerk.
Al die vrouwelijke en mannelijke bijval werd hem bijna een beetje te veel.
"Het lijkt wel alsof ik er tot nu toe haveloos bij heb gelopen", zei hij na afloop
timide.
Volgend jaar gaat hij in de vitrine; met vermelding van catalogusnummer en prijs.
7
f f~
