«lainesjaarmj(ier
ïsQpizatemag
17 januari
INS OUTS
daarentegen was Wij gaan naar Rome, nu jullie nog!, af
komstig van reguliere Oranjesupporters. Of Geen woorden
maar lampen bij een wedstrijd van PSV. De Britse fans zijn
zeer vindingrijk juist omdat hun taal zich goed leent voor
woordspelingen. Aan een religieuze poster die verkondigde
Jezus Saves was door een voetbalfan de zin But Pearson
nets the rebound toegevoed (aldus Jezus redt/houdt de bal
tegen, maar Pearson werkt de weggestompte bal het net in).
En wat te zeggen van Joe Jordan strikes faster than British
Leyland (Joe Jordan schiet/staakt sneller dan British Ley-
land). Er zijn nog veel meer van dit soort voorbeelden te
noemen. Echter de ruimte is hier beperkt en de geïnteres
seerde lezer wordt verwezen naar het boek van Smeets of
dat van Desmond Morris, getiteld 'The Soccer Tribe' (Ned.
vert. 'Het spel om de bal').
Het komt niet vaak voor dat de sporters met een spandoek
ten tonele verschijnen. Na de elfstedentocht was er een
schaatser die een doekje met de tekst Friesland bedankt
met zich meedroeg. De tienkamper Dailey Thompson liep
tijdens de Olympische Spelen van 1984 door het stadion
met een T-shirt waarop Is the worlds second best athlete
gay?, daarbij doelend op Carl Lewis. En de trouwe toe
schouwers van een voetbalwedstrijd zijn de betalende klan
ten zonder wie het voetbal gedoemd is te verdwijnen. Som
mige clubs zijn zo verstandig dit feit te onderkennen en ma
ken zo nu en dan een aardig gebaar naar het publiek door
voor de aanvang van de wedstrijd de spelers een spandoek
rond te laten dragen met bijvoorbeeld de tekst Thanks a mil
lion from players and management. Geheel nieuw en tegen
overgesteld is de recente actie van de FC Den Haag om de
agressie rond de velden een halt toe te roepen. Kort voor
het treffen met PSV verscheen de selectie van Van de
Meent met de smeekbede Maak FC Den Haag niet kapot.
Stop gedonder. Een briljante tekst (geschreven door een uit
eigen zak betaald reclamebureau!) die onder de kruitdam
pen van het vuurwerk slechts binnen het stadion effect sor
teerde en eigenlijk maar beter achterwege had kunnen blij
ven. Het is niet te hopen dat dergelijke spandoekerij veel na
volging zal gaan vinden. Immers met een doekje voor het
bloeden is de wond nog niet genezen.
NICKY HEKSTER
AFSCHEID
Het zal zeker niet mijn gewoonte worden om in deze rubriek
binnen één seizoen meerdere malen aan één en dezelfde
speler aandacht te besteden. Maar soms word je met je
neus op de feiten gedrukt, die de betrekkelijkheid van dat
hele voetbalgebeuren accentueren.
Blessures, mindere vorm, verlies van een basisplaats zijn al
lemaal factoren, die soms kunnen leiden tot een tijdelijke
verandering van houding en prioriteitenstelling. Ingrijpender
wordt het echter als je dat woord tijdelijk moet vervangen
door definitief. De oplettende toeschouwer heeft al kunnen
constateren dat John Bonnouvrie om zakelijke redenen de
voetbalschoenen aan de wilgen heeft gehangen. Ondanks
zijn verpletterende binnenkomst; wie herinnert zich niet
Maastricht, is dat een afscheid waar je niet bij stil staat en
makkelijk overheen stapt. Anders lijkt dat in het geval van
Rob Ouderland. Rob heeft op medisch advies moeten
besluiten zijn actieve loopbaan op het hoogste amateurni
veau te beëindigen. Het gaat aan het doel van deze rubriek
voorbij om hier een uitgebreide medische uiteenzetting te
geven, die tot deze besluitvorming heeft geleid, maar u
vw-ïjj
moet het maar van mij aannemen het was de enige verstan
dige beslissing die hij kon nemen. Ik betreur het als me
despeler en aanvoerder ten zeerste dat er zo n plotseling
einde aan zijn carrière is gekomen. Op een leeftijd gekomen
waar in vele gevallen ambitie wordt verruild voor routine,
waar verzadiging soms de kop opsteekt, was Rob s jongen
sachtige enthousiasme nog steeds overduidelijk aanwezig.
Rob heeft de afgelopen jaren een vertrouwde plaats in het
eerste elftal ingenomen; een dienende speler, zoals hij vaak
werd omschreven, die soms met voor hem karakteristieke
kopballen bij de eerste paal een wedstrijd kon openbreken.
Hij kan terugzien op een glanzende voetballoopbaan,
waarin hij het ondermeer bracht tot het Nederlands Ama
teurteam en de professionals van F.C. Amsterdam. Je hoeft
natuurlijk, zoals hij het zelf ook verwoordde, niet melodra
matisch over een dergelijk afscheid te doen. Voorlopig blijft
hij lid van onze selektiegroep en traint tijdens de week ge
woon mee. The game must go on: zijn opvolger Adrian Car
ter heeft zich de laatste weken al nadrukkelijk gepresen
teerd en zich een volwaardig vervanger getoond.
W.L.
OH, OH, OH WAT IS HET FIJN LANGS DE LIJN!
Nee, weest u maar niet bang, dit artikel zal niet gaan over al
lerlei relletjes in en om de stadions, maar wel over de
misstanden bij de jeugdwedstrijden.
Als vader van een opgroeiende zoon sta ik, indien mijn
werkzaamheden dat toelaten, op zaterdagochtend langs de
lijn. Tezamen met nog 30 ouders geniet ik dan van de jeug
dige onbevangenheid van de spelertjes, terwijl ik mij steeds
vaker begin te ergeren aan het gedrag van schreeuwende
omstanders. Niet alleen de leiders (bijna ieder team be
schikt tegenwoordig over twee leiders, een trainer en een
vaste grensrechter) geven vanaf de kant aanwijzingen,
maar ook de ouders schreeuwen hun idooltjes van alles toe.
Nu is zoiets goed bedoeld, maar de praktijk bewijst, dat de
ze instructies averechts werken. De kinderen in het veld we
ten niet meer naar wie ze moeten luisteren, omdat alle raad
gevers een ander advies verstrekken. Bij het elftal, waar ik
iedere week naar kijk, valt het nogal mee, alhoewel ik mij er
zelf op betrap ook zo nu en dan als een soort Michels langs
de lijn te staan.
Ook bij de tegenstanders is het doorgaans normaal, hoewel
het soms om te huilen is. Laatst presteerde de grensrechter
van de tegenpartij het, om na een door de scheidsrechter
goedgekeurde goal de vlag neer te gooien en al scheldend
het veld te verlaten, terwijl de leider vanaf dat moment ook
niet meer te houden was. De arme kindertjes (leeftijd 8-10
jaar) maakten er vanaf dat moment een knalharde partij
voetbal van.
7
