wisten wij dikwijls de score aan de voor ons nog gunstige
kant te houden, maar na de thee sloeg het noodlot, of ook
wel tegenstander genoemd, meedogenloos toe.
Natuurlijk waren er wel oorzaken, die een wat succesvoller
seizoen in de weg stonden. Zo kreeg Rob Mathijse (dit sei
zoen weggelokt bij het 12e) weer last van blessures, zodat
hij vroegtijdig moest afhaken. Ook onze twee-eenheid, de
'Broekhuizen-brothers', waren door blessures en andere
oorzaken (te) weinig beschikbaar en dat scheelt toch altijd
een slok op een borrel (uiteraard figuurlijk bedoeld Theo).
Ondanks deze niet al te positieve berichten werden er toch
ook wel leuke wedstrijden gespeeld. Eén van onze beste
'potten' was tegen de uiteindelijke kampioen De Meteoor 5.
In de uitwedstrijd tegen dit team, namen wij een gedecideer
de 2-0 voorsprong (in de eerste helft natuurlijk) met een par
tij voetbal, waarvan wij onszelf afvroegen: "Zijn wij dat?".
Dat het tenslotte 2-2 werd door een benutte strafschop in de
slotfase van de wedstrijd is een voorval waarover best een
apart artikel geschreven zou kunnen worden, maar waar wij
u nu verder niet mee zullen vermoeien.
Bij onze 'traditionele' topscorer Coen den Os, al heel wat
seizoenen goed voor zo'n dertig doelpunten, leek het kruit
in de punten van zijn schoenen dit jaar wat vochtig te zijn,
zodat dit keer de eer aan Gerlof Wielinga toekwam, zich
voor een jaar 'koningsschutter' te mogen noemen. Vermel
denswaardig nog het feit dat onze doelman, Nico Gianotten
bij slechts één wedstrijd verstek liet gaan, maar daar dan
ook een verdraaid goede reden voor had (Sharon en Nico,
nogmaals proficiat). Van onze nieuwkomers moest zoals
reeds vermeld Rob Mathijse (nou janieuwkomer!) helaas
vroegtijdig afhaken en heeft Paul Greuter naar ons idee z'n
plaatsje in ons team weten te veroveren.
Een grappig voorval tijdens een wedstrijd tegen een TWEE
DE elftal van een bepaalde vereniging tegen, uiteraard.
AFC 9 mag niet onvermeld blijven. De grensrechter van dat
tweede team liet ons op enigszins spottende toon weten:
"Je zult toch in het NEGENDE van AFC spelen", waarop ie
mand van ons hem van repliek dient met de opmerking:
"Kunnen wij er wat aan doen dat jullie zo laag en wij zo hoog
spelen". De man bleef onthutst achter en toen hij daarna zo
af en toe met z'n vlag zwaaide, leek het heel wat minder vro
lijk dan daarvoor.
Eén (echte) dissonant dit seizoen, was ook deze keer weer
een treffen met een bepaald elftal van een club aan de De
Boelelaan (waarmee we zeker niet onze vrienden van S.C.
Buitenveldert bedoelen). Wat deze jongens op een voetbal
veld zoeken is ons nog steeds niet duidelijk. Jammer, zulke
voorvallen en des te meer jammer het feit dat je nagenoeg
machteloos tegenover zulke praktijken staat.
Tenslotte nog enig cijferwerk; er werden 19 wedstrijden
gespeeld, waarvan het resultaat: 6 overwinningen, 5 gelijke
spelen en 8 nederlagen, resulterend in slechts 17 wedstrijd-
punten en een derde plaats van onderen. Bekijk je één en
ander toch zo positief mogelijk, dan zie je slechts 3 punten
achterstand op het elftal dat op de 4e plaats eindigde en kon
bovendien geconstateerd worden dat het 3e klasseschap op
geen enkele manier in gevaar kwam. Al met al een seizoen
om niet al te lang over na te praten, maar toch was het weer
plezierig om met dit 'vrienden team' een voetbalseizoen vol
te maken. En let op, volgend seizoen vlammen we weer!
RIK DE BOER
N.B.: AFC 9 bestond dit seizoen uit:
Doel: Nico Gianotten.
Achter: Paul Greuter, Theo van Broekhuizen, Wim van de
Duin, Joost Vellenga en Rik de Boer.
Midden: Tom Blok, Willem Bronwasser, Dennis de Wit en
Rob Mathijse.
Voor: Fred van der Ende, Jan van Broekhuizen, Coen de Os
en Gerlof Wielinga.
DE E1ZAL HET OOIT NOG ZO MOOI WORDEN
Op zondag 2 juni werd het seizoen van de E1 junioren af
gesloten met een feestprogramma. Dat mocht ook wel, want
het team leverde in '85 - '86 een prestatie van formaat. Zo
werd op twee fronten de eindstrijd bereikt: in de bekercom
petitie en in het Van Wagtendonk toernooi.
Met een zwaarbevochten 2-1 overwinning op het altijd le
vensgevaarlijke en toch weer onderschatte Sloterdijk werd
de beker binnengehaald. En in de finale van het Van Wag
tendonk toernooi verloor de E1 uiterst eervol met slechts 3-0
van Ajax (en dat verlies is dan nog te wijten aan de geheel
verkeerde taktiek, die leiders en trainer hadden uitgestip
peld, zo is de stellige overtuiging van Ans van Loggem). Een
geweldig resultaat, dat niet snel zal worden geëvenaard.
En dan de afsluiting. Niet met name genoemde sponsors
hadden weten te regelen dat de bij Ajax vertrekkende Ge
rald Vanenburg een spoedcursus techniek kwam geven op
het hoofdveld van AFC. De D1 en E1 junioren speelden daar
een onderling partijtje, waarbij iedereen zoveel mogelijk aan
de bal wilde komen om zijn talenten aan dat 'echte idool' te
kunnen tonen. Bobby Gehring was er ook bij en maakte de
ene overtreding na de andere. Kleine Raymond Pekel
schreeuwde zich schor om maar een bal van grote Gerald te
krijgen. Schilo van Loggem wachtte heel slim op twee meter
van het doel af om te kunnen scoren en Jerry Bakker heeft
zowat aan alle lichaamsdelen van Vanenburg gehangen om
hem de doorgang te beletten. Alhoewel licht geblesseerd
toonde Gerald regelmatig staaltjes van zijn fantastische bal-
beheersing (als ik zo'n penalty neem, breek ik tenminste
Waardige AFC representanten. Winnaars van de districtsbeker Zuid-West en
2e prijswinnaars van het Van Wagtendonktoernooi.
13
