Indonesisch Restaurant
INS OUTS
Op het terrein van RKAVIC moesten de E1 junioren van
AFC zich via een kruisfinale zien te plaatsen voor de
eindstrijd van het Van Wagtendonktoernooi, de belangrijk
ste jeugdcompetitie in Amsterdam. Terwijl op het andere
veld Ajax met het gebruikelijke gemak over zijn tegenstan
der heen walste, had AFC het moeilijk tegen een selectie
team van de beste spelers van andere verenigingen. Het
werd een zenuwslopende wedstrijd met wisselende kansen,
prachtige reddingen en bikkelharde duels. Na de gewone
speeltijd en een verlenging was er nog geen beslissing ge
vallen. Die moest er komen door het nemen van strafschop
pen. Een morele steun voor de jonge AFC-ers was, dat ze
het nooit slechter konden doen dan de overbetaalde profs
van Barcelona. Temeer daar 'wij' slechts drie strafschoppen
hoefden te nemen en 'El Barca' er vier op rij wist te missen.
Wat ik nou zo graag van onze penalty-specialisten (Sander,
Robert en Orlando) zou willen weten is: "Wat ging er in jullie
om?".
Sander zei dan wel dat hij zenuwachtig was, maar gelukkig
kende hij de betekenis van dat woord nog niet al te best en
pegelde de bal in de bovenhoek. Robert was duidelijk on
rustig. Te rooie wangen en te grote ogen. Hij had al eens
eerder een strafschop gemist, en schoot ook nu weer langs
de verkeerde kant van de paal. Orlando leek onbezorgd, op
het sullige af. Hij keek nauwelijks naar de bal of het doel,
nam een lullig aanloopje en scoorde onhoudbaar. En zoals
altijd is dan de vreugde onbegrensd. De E1 zit in de finale,
13 spelertjes duiken over elkaar heen, alles is toch nog goed
gekomen. Maar hoe voelden die drie strafschop-specialis
ten zich nu? Deden ze het in hun broek van angst, beteken
de het missen van een penalty het einde van de wereld en
het hele universum erbij of was het allemaal een gebeurte
nis waar je je niet al te druk over mocht maken?
In ieder geval werd bovengenoemd drietal niet gehinderd
door financiële zorgen, relatieproblemen, 'grote mensen'-
verantwoordelijkheden of andere verplichtingen. Wat moet
het heerlijk zijn om onbevangen te kunnen huilen bij een ge
miste kans om twee seconden later weer te mogen juichen
bij een doelpunt. Wat een voorrecht om voortdurend van
mening en van stemming te mogen veranderen. De emoties
zijn explosief, zonder terughoudendheid en geheel onafhan
kelijk van de buitenwereld. Als 'jong heertje' van een jaar of
tien hoef je niet na te denken over de gevolgen van een lach
of een traan, de bij-bedoelingen van een aai over de bol of
een kneep in de hand. Je houdt geen rekening met wat 'de
mensen' wel kunnen denken, je bent vrijwel onkwetsbaar.
En toch valt er al heel wat te ontdekken rond de zieleroerse-
len van dat kleine volk. Er zijn stoere mannetjes bij, die mid
den in de winter met opgestroopte mouwen het veld opko
men. En dromers, die het liefst op het veld een bloemetje
plukken of een vlinder vangen. Je hebt huilers, die bij het
minste het geringste vinden dat het noodlot hen zwaar ge
troffen heeft. En ook zwijgers, die verlegen luisteren, doen
wat hun gezegd wordt en nooit klagen. En dan is er nog de
categorie 'meelopers'; die worden pas opgewonden als ze
merken dat het 'in de groep' wel kan, dat er een bepaalde
stemming is ontstaan, waaraan ze ook een bijdrage moeten
leveren. Brutaal of stil, onderdanig of provocerend, verwend
of verlegen, er is (nog) geen boosaardigheid, kwade opzet,
of kille berekening te bespeuren. Bij deze jongetjes over
heerst onschuld en een diep geworteld vertrouwen in de
mensheid.
Maar vooral geen paniek, met het ouder worden gaat dat al
lemaal vanzelf over.
JAN SANDBERG
HARTELIJK DANK
voor alle gelukwensen en attenties ter gelegenheid van mijn
tachtigste verjaardag. In verband met bijzondere omstan
digheden heb ik helaas geen feestje kunnen geven, maar
dat houdt men zonder twijfel nog te goed.
HENK KAPPELHOFF
ELFTALCOMMISSIE A:
ALLE REDEN TOT TEVREDENHEID
Het seizoen 1985/1986 was voor de Elftalcommissie A een
goed seizoen, vooral omdat AFC voor het eerst in haar ge
schiedenis vijf elftallen kon presenteren in de KNVB.
De resultaten waren van goed tot zeer goed, getuige de
eindstanden:
het eerste 2e en periodekampioen, het tweede 3e, het der
de 6e, het vierde 8e en het vijfde 2e.
Hulde aan alle spelers, die met hun inzet deze plaatsen heb
ben weten te bereiken. Getraind door Doby Peters en Hans
Rodenburg, medisch begeleid door Bas Rachman, Ko Gros-
ze Nipper en Wim Crouwel, werden de bases gelegd voor
deze successen. Fantastisch werk is verricht door de leiders
Rob Duis, Karei Baarschers, peter van der Heijdt, Cas
Tromp en Peter van der Dungen. Ook dank aan Henk van
der Jagt, die in zijn eerste jaar als wedstrijdsecretaris van de
Elftalcommissie A uitstekend werk heeft verricht.
Organisatorisch liep alles prima, al bleef de Elftalcommissie
A moeilijkheden niet bespaard. Daarom moet ook een kri
tisch geluid ons van het hart. Dit betreft die spelers, die niet
DAGELIJKS GEOPEND
RESTAURANT: 17.00 - 22.00 UUR
Reserveringen gewenst.
PASTOORSTRAAT 2 - NAARDEN-VESTING - TEL. 02159 - 4 75 49
10
