DANKBETUIGING
Voor uw medeleven, mondeling en schriftelijk en de prachti
ge bloemen geschonken bij het heengaan van mijn lieve
man Cor, zeg ik u allen mede namens mijn zoon Kees en
zijn familie heel hartelijk dank.
JO VAN PEPERZEEL
Bij deze wil ik alle AFC-ers en andere belangstellenden mijn
hartelijke dank zeggen voor de wijze van medeleven, die zij
mij bij mijn opname in het ziekenhuis en mijn thuiskomst
hebben betoond. Henk en ik nemen even een periode van
rust op de Veluwe. Maar AFC's prestaties zullen wij zeker
volgen.
PUCK KAPPELHOFF
Hakkie Pluim, Lévi Weemoedt en twee vieze mannetjes,
de mooiste seizoengoal tot nu en vernieuwend woordge
bruik
Op zaterdag 15 maart 1986 geschiedde het dat een meer
dan 100-jarige een afspraak met een meer dan 90-jarige af
zegde, bewerend dat het veld niet bespeelbaar was, maar
later bij een descente in Haarlem bleek dat er op de velden
van HFC wel degelijk was gespeeld.
HFC kon derhalve blijkbaar geen elftal bijeen brengen en in
ventief als veteranen zijn, besloten wij op het half verharde
veld een onderlinge match te organiseren.
Zoals bekend zijn dergelijke onderlinge partijtjes de meest
fanate en zeker toen het betalen van de drankrekening als
inzet ging gelden werd de strijd nog levendiger dan al het
geval was. Partij A won van partij B met 9-8, hoewel partij B
volhield dat het 8-9 was geweest en de gemoederen liepen
hoog op. leder was het echter over één ding eens, namelijk
dat Jaap Pluim een kopbal van Ton D. op een miraculeuze
wijze als een balletdanser spagaatgewijs opspringend met
zijn hak uit de doelmond had gehouden en dat leverde hem
de nieuwe bijnaam uit de titel op.
's Avonds was er een wijnproefavond ('pet' voor Ogni Beni
en Hans Tier) met (voortreffelijke) hapjes ten huize van Paul
en Lyda Koster in Aerdenhout. Dat sommigen van ons er ge
komen zijn was al een prestatie, maar dat anderen er op den
duur tenslotte toch nog zijn weggeraakt mag een wonder
heten. De gastfamilie bewoont een allerliefst huis, waarin
een aantal etsen, meubels en schilderijtjes (o.a. van Metten
Koornstra), die een fijn ontwikkelde smaak en kunstzin ver
rieden.
De avond was toch nogal cultureel, want de spelersraad had
in het elftal een geweldige behoefte gepeild naar meer dan
wijn, sapjes, smakelijke schotels, minzaam gekout en vrolijk
gezang en gewals. Dus geviel mij de eer een tweetal poé-
men van de vermaarde Lévi W. te mogen voorlezen. Adem
loos en ontroerend sommigen moesten worden on
dersteund beluisterde men de diepe gedachte van de ge
lauwerde gedurende ongeveer een half uur en nog lang
werd er over doorgepraat (zie Lévi Weemoedt 'Van Harte
Beterschap', kleine trilogie der treurigheid: Geduldig lijden,
Geen bloemen, Zand erover; uitgeverij Bert Bakker 1983).
Eén van de aanwezigen stopte mij later nog een niet eerder
uitgegeven werkstuk van eigen hand toe, zodat ik hierbij
een wereldpremière heb. Fijngevoelig verzocht hij zijn naam
niet te willen vermelden, maar een kleine prijsvraag mag ze
ker wel. Wie de maker van dit onvergetelijke kunstwerk
raadt krijgt een exemplaar van het gedicht in het handschrift
van de auteur op handgeschept papier.
Ik
en zij
Wij
Wij zaten samen
in een bootje
Ik was naakt
en zij zat in haar blootje....
En toen kwam de regen
en daar kon zij niet tegen
En ik heb nog dikwijls liggen dromen
Wat er daarna nog had kunnen komen....
Later op de avond, of beter aan het begin van de nacht,
bleek Arthur R. de vasthoudendheid van een O.v.J. te bezit
ten als het erop aankwam te weten te komen wat het diepe
re roersel van één van de aanwezigen was om de mascotte
van de Olympische Spelen in Seoul op zijn revers te dragen.
"Nou gewoon" en "Dinges, je weet wel" werden ruim on
voldoende bevonden. Het roersel kwam er desalniettemin
uit en de verdachte moest worden heengezonden bij gebrek
aan bewijs. Ook de argumenten omtrent de voor- en nade
len van het dragen van clubvesten werden nog eens breed
uit gemeten. Kortom, een ieder ging verrijkt naar huis. De
organisatoren zij dank.
Zaterdag 22 maart kwamen de vrienden van Victoria. Ton D.
en Hans D. hadden beter te doen en dus had Dolf O. het rijk
in de voorhoede (vrijwel) alleen. Daarvan maakte hij ge
bruik. Viermaal raak, waarvan driemaal met het verkeerde
(rechter) been. Het was glad, modderig en het regende
constant. Onze enige echte supporter Paul M. was blij dat
hij niet hoefde te spelen, maar nadat hij op zijn zondagse
schoenen de hele wedstrijd als grensrechter vanonder een
regenscherm moest mee-beleven wist hij wel beter. Beide
keepers waren zo vies dat er weddenschappen werden af
gesloten of zij wel ooit weer met goed fatsoen in de sociëteit
zouden kunnen verschijnen. Dat bleek gelukkig toch het ge
val.
Het elftal stond mij toe een hele pagina aan mijn tweede sei
zoentreffer te wijden, een volley ineens uit een korte corner,
waarbij het gelukkig was dat de keeper, noch één van de an
deren in de baan van het schot kwam, want dat had brokken
gegeven. Ik ben door de dames na afloop van de wedstrijd
voldoende gezoend en dus zand over dit goal. Het was en is
tot dit moment de mooiste seizoentreffer en dat staat. Het
werd tenslotte 6-0.
Paas-zaterdag was er niets door Hakkie georganiseerd. Dat
kwam goed uit, want daardoor had een ieder tijd voor de pas
gekochte en gekregen dichtbundels. Zelf vond ik een leuk
nieuw bundeltje met een nieuw type rijmschema (abcB, 3x,
acB), de Baladette, waarvan later dit jaar in verband met de
lengte van dit verslag een fraai specimen.
Zaterdag 5 april de grote match tegen Hercules. Tal van ver
trouwde gezichten, maar ook een aantal jongens uit Hoofd
dorp (zelfs een Black Devil) en een opwindende match, die
wij met 1-0 wonnen. 5-0 was trouwens ook niet zo gek ge
weest. Waarschijnlijk kwam het door de toch wel frisse
noord-oosten wind, dat het woordgebruik aanmoedigend
was en vele nieuwe facetten opende.
Rob R. moedigde opwekkend aan met de woorden 'uitzak
ken Joep', maar toen ik dat deed keek hij toch wat beteu
terd. Dolf O. kreeg woorden met Tonny D. en vooral met
Hakkie, die een onvermoed vocabulair bleek te bezitten en
verliet de wedstrijd, maar later bleek dat hij wat eerder was
weggegaan omdat hij nog een boodschap moest doen. Der
halve was een ieder opgelucht toen hij terug was. Hij bleek
5
