SCHIJNBEWEGINGEN
TRENDS
Heeft u het ook gehoord? Sinds het begin van dit seizoen
wordt er door veel spelers binnen de lijnen een nieuwe kreet
geslaakt. Stelt u zich eens voor dat de keeper de bal ver en
hoog uittrapt en een van uw medespelers, laten we hem
voor het gemak even Jan noemen, de bal in een keer dood
onder zijn voet legt, terwijl toch in zijn rug een tegenstander
zenuwachtig staat te dringen. Dit staaltje van techniek
schijnt dan tegenwoordig verbaal gehonoreerd te moeten
worden met "LEKKER Jannel". Wie "goed gedaan Jan!"
over zijn lippen druft te krijgen, valt onmiddellijk uit de boot
en doet er goed aan een cursus plat Amsterdams te gaan
volgen en zich te specialiseren in het woord 'lekker'. Lekker
dit, lekker dat, je hoort niets anders. En toch is het vreemd,
dat dit woord de plaats heeft ingenomen van het woord
'KLASSE'. "Klasse bal, klasse scheids, klasse goal en klas
se noot" waren vroeger frequent gebezigde termen om uit
drukking te geven aan een geslaagde actie van een me
despeler. Maar kennelijk heeft een onbekend iemand op
een zeker moment gemeend het woord 'klasse' door 'lek
ker' te moeten vervangen. Zodoende ontstaat een tendens
in het spelersjargon, en te zijner tijd zal ook 'lekker' door iets
anders vervangen worden.
Ook op de tribunes zijn duidelijk trends waar te nemen. Als
supporters hun goedkeuring over het spel van hun team la
ten blijken, dan doen zij dit meestal door middel van spreek
koren, strijdliederen, yells en ritmisch handgeklap of een
combinatie van beide. Wellicht herinnert u zich nog de tijd
dat Sjakie Schram op de Nederlandse hitparades hoog ge
noteerd stond met zijn "Cruyffie, Cruyffie" ("neem hem op
je kuiffie, neem hem op je schoen dan wordt Ajax
kampioen", of woorden van soortgelijke strekking). Samen
met "Op een slof en een ouwe voetbalschoen" vormde dit
nummer een belangrijk bestanddeel van een Ajax L.P.
waarvan supportersscharen destijds dankbaar gebruik
maakten. "Op een slof" klonk jarenlang in De Meer, maar
schijnt tegenwoordig geheel te zijn uitgestorven. En ook
toen de Nederlandse clubs nog ver kwamen in het Europa
cupvoetbal, zijn er heel wat zilvervloten de stadions binnen
gevaren. Piet Hein is thans de rug toegekeerd en men is
zich gaan toeleggen op het meer internationale "Olé, olehé,
olé, olé", een lied dat waarschijnlijk gecomponeerd is door
de man die 'Viva Espana' voor Imca Marina schreef. Toch
kent iedere F-junior het Olé-lied en haalt niemand het in zijn
hoofd om een tekst op het lijf van een bepaalde speler te
schrijven. Misschien is 'Johnny van Loenen, zijn goals zijr
om te .zoenen' toch een regel waar eens niet alleen in het
kader van het aanstaande carnaval over nagedacht zou
moeten worden. Intussen moeten wij het doen met 'Het is
fijn langs de lijn', waarin naast de groep Drukwerk ook het
voltallig Nederlands elftal van dit moment te horen is, dat bij
wijze van promotiestunt boven het niveau van elf kraaien
met bronchitis denkt te kunnen uitkomen. In hetzelfde kader
menen sommige voetbalclubs er goed aan te doen om voor
de wedstrijd André Hazes op een podium op de middenstip
te moeten neerzetten. Niet alleen schijnt dit sfeerverhogend
te werken en kunnen de supporters alvast hun 'community
singing' wat oefenen, maar ook appelleren zijn teksten aan
het niveau van de gemiddelde F-side supporter.
Inderdaad zou het afspelen van de derde symfonie van
Mahler vlak voor de wedstrijd niet het gewenste resultaat
opleveren. Het 'la, la, la' lied, de Nederlandse vertaling van
het Engelse 'Here we go, here we go, here we go', doet het
des te beter en wordt ook vaak ten gehore gebracht wan
neer iemand een blad bier uitserveert of een glas uit z'n
handen laat vallen.
Met de voetbalyells is het matig gesteld, vooral wanneer het
gaat om het gescandeerd roepen van de naam van de club
of van een speler. Vroeger riepen demonstranten "Nixon
moordenaar, wij gaan door met de strijd", waarbij het
woordje 'met' een merkwaardig sterke klemtoon kreeg. Ver
vangt u nu in bovenstaande zin alle lettergrepen door hand
geklap, behalve 'de' en 'strijd', die resp. 'A' en 'jax' worden,
dan heeft u een yell die in de jaren zeventig een grote bloei
doormaakte. Thans treft men hem sporadisch aan. "Theo
Pahlplatz, aiaiaiai", was ook een vaak gehoorde yell als de
speler in kwestie maar een voor- en achternaam bezat, die
elk twee lettergrepen behelsden. Over de oorsprong van het
'aiaiaiai' zijn de geleerden het nooit eens geworden, behal
ve dan dat het wel klasse, pardon, lekker klonk. Een hele
mooie yell, die je echter nooit meer hoort, was er zo een als
"Tscheu Laaa Ling", waarbij 'Tscheu' en 'La' dan extra
laag en 'Ling' juist kort werd aangehouden. In ieder geval
zijn alle liederen en yells van de supporters aan bepaalde
muzikale invloeden onderhevig. Hoe ze ontstaan is voorals
nog een raadsel. Een iemand begint ermee en de rest doet
hem na, zelfs na enige tijd op mondiale schaal.
Wat altijd blijft zijn echter de voetbalmarsen, waarvan u er
wellicht eentje uit uw hoofd kent. Daarvan is ooit één gram
mofoonplaat in roulatie gebracht, die het nog steeds goed
doet in alle stadions van de wereld. En al naar gelang de
club, compleet met de tekst van de speaker: "Hallo, hallo,
wil de eigenaar met kenteken AA-90-FC zo spoedig mogelijk
naar de radiokamer komen, want zijn vrouw zit nog in de
kofferbak".
Nicky Hekster
Op het moment, dat ik een bijdrage traent te scneppen ren
behoeve van De Schakel en de zeer gewaardeerde lezers
van dit onmisbare orgaan, staat het eerste elftal bovenaan
de ranglijst van de hoofdklasse A. De krant meldt dit ook in
forse letters met een op die positie slaande kop. Een prach
tig gezicht, waar ik niet genoeg van kan krijgen. Zo'n maan
dagkrant, anders altijd de volgende dag de verpakking van
aardappelschillen of andere onnutte zaken, is ineens een
historisch document dat zorgvuldig bewaard moet blijven.
Een hoogtepunt in de rijke geschiedenis van de club, waar
het nageslacht te zijner tijd met gepaste trots kennis van
moet nemen.
De 28ste oktober 1985, een dag die voor altijd aan de verge
telheid zal moeten worden ontrukt. Een dag om het glas te
heffen, elkaar in de van ontroering enigszins vochtige ogen
te kijken en een toast uit te brengen op het eerste elftal, dat
op die nevelige zondag van de 27ste de eerste plaats van de
rangschikking heeft veroverd. Kortom, een dag die bij ieder
lid, donateur en donatrice, in het geheugen gegrift dient te
blijven. Een dag van blijdschap, van pure sportvreugde, van
innige voldoening. AFC bovenaan met één punt voorsprong
op Elinkwijk!
De kunst van het leven is te genieten van elk moment, dat
daar aanleiding toe geeft. Het succes van AFC is zonder
enige twijfel zo'n aanleiding, te meer omdat succes zeer
kortstondig kan zijn. Nee, verdenkt u mij zeer gewaar
deerde lezer nu niet van pessimisme. Niets menselijks is
mij vreemd, maar pessimisme is strijdig met mijn natuur.
Pessimisme of gebrek aan vertrouwen hoor ik genoeg om
mij heen als ik 's zondags naar een wedstrijd kijk of soms in
het clubhuis meningen opvang. Dan deugt er vaak niet zo-
7
