veel van het gebodene. Ik moet overigens eerlijk bekennen,
dat ik ook wel eens moeite heb het voetbal in de hoofdklas
se op zijn juiste waarde te schatten. Maar...waar moet ik het
spel kwalitatief mee vergelijken? Dat is nu juist de moeilijk
heid.
Ik zal u met dit probleem verder op dit ogenblik niet lastig
vallen en keer dus terug naar die eerste plaats. De realiteit
van de 28ste oktober 1985, die door niemand kan worden
betwist. Zelfs als de krant verguld zal zijn, blijft de ranglijst
van de hoofdklasse A onaantastbaar. AFC bovenaan. Ge
niet ervan zolang het nog kan. Succes is zo teer als een
blaadje van een bloem. De volgende Schakel kan een ander
beeld te zien geven. Het komende maandagochtendblad zal
de realiteit van die voorgaande zondag presenteren.
Laten wij maar optimistisch blijven. Het elftal, dat de rang
lijst aanvoert, kan in elk geval niet slechter zijn dan de te
genstanders. Ook dat is een realiteit. Misschien kunnen on
ze spelers de krant van de 20ste als een talisman onder hun
shirt dragen. Helpt het niet, dan is het altijd goed ter be
scherming tegen de koude wind, zoals de elfstedentochtrij
ders kunnen bevestigen. Wij gaan tenslotte de winter in.
Rien Bal
DOORZETTERS IN DE SPORT
Men heeft het tegenwoordig maar steeds over de jeugd die
minder geïnteresseerd zou zijn voor sportbeoefening, en er
in ieder geval weinig meer voor over heeft.
Gelukkig is er bij AFC in dit verband een positieve afwijking
te constateren, wat betreft trainingsbezoek, hetgeen natuur
lijk voor een belangrijk deel voor rekening komt van de kwa
liteitstrainers van onze jeugdgroepen. Wat inzet en trai
ningsijver moet in dit verband zeker niet vergeten worden
één der keepers van de selektie A-junioren, n.l. Johan
Schaaphuizen. Hij ziet er bij voorbeeld geen enkel bezwaar
in om driemaal per week op zijn bromfiets van Mijdrecht
naar de De Boelelaan te reizen om zijn favoriete sport bij zijn
favoriete club te beoefenen.
Ongetwijfeld zullen er nog meer voorbeelden te vinden zijn
van dergelijke doorzetters, maar Johan voegt er dan ook
nog zijn inzet en positief gedrag aan toe.
Al met al een goed voorbeeld hoe het ook kan, en eigenlijk
ook hoort.
Johan proficiat!
C.J.
HET CONCEPT CRUYFF
Spelmoment uit de wedstrijd IJ-boys 3 tegen HBOK 3. De
doelman van de thuisspelende vereniging stort zich in een
hachelijk avontuur, ver buiten zijn eigen strafschopgebied.
Dit vermetele optreden wordt vakkundig afgestraft door de
tegenstander, die met een boogballetje scoort. Langs de lijn
wordt flink gescholden, maar ook gelachen. "Hééé
Menzo....wat flik je me nou!"
Als reclame-stunt is hij zeker geslaagd te noemen, de nieu
we speelwijze van Ajax. ledereen heeft er het zijne over te
zeggen, in clubhuizen overal in het land wordt het systeem
uitvoerig geanalyseerd, bekritiseerd en ook geprezen.
Amsterdammers zijn er razendsnel bij om een nieuwe mode
op te pikken, in de voetballerij gaat dat niet anders. Keeper-
tjes van amper tien jaar krijgen opdracht om zich aan de
rand van het strafschopgebied op te stellen, verdedigers
schuiven razendsnel op naar de middellijn om de bui-
tenspelval te hanteren, en vanuit het niets verschijnt op tal
rijke middenvelden opeens de geheimzinnige 'extra man'.
Zo volkomen revolutionair is het Cruyff-concept nu ook weer
niet. Het doet sterk denken aan het Nederlands elftal tijdens
het WK 1974, met Jan Jongbloed als 'vliegende keep' en
Arie Haan als opkomende laatste man. En op één lijn verde
digen, dat doen ze in Engeland al eeuwenlang. Niet te ont
kennen valt dat Cruyff probeert een vernieuwing in het Ne
derlandse voetbal op gang te brengen. Dat werd hoog tijd
ook. De meeste wedstrijden in eerste- en eredivisie zijn al ja
renlang niet om aan te zien, en op internationaal niveau stelt
Nederland al helemaal niets meer voor. (Dat kan op 20 no
vember in Rotterdam nog net op tijd veranderen.) Gevolg
van het fantasieloze werkvoetbal is geweest dat er steeds
minder toeschouwers naar de wedstrijden kwamen en dat
de KNVB nu al enkele jaren wordt geconfronteerd met een
snel teruglopend ledental.
Om het publiek weer op de tribunes te krijgen moet er wat
gebeuren op het veld. Spectaculaire acties, technische
hoogstandjes, maar vooral veel gevaar voor het doel. De
nieuwe speelwijze van Ajax beoogt die elementen te ver
schaffen. Dat lukt maar gedeeltelijk: 37 doelpunten in 11
wedstrijden is geen slecht resultaat, maar vier verloren
competitie-wedstrijden wel. Cruyff wil doorgaan met zijn
systeem en eigenlijk heeft hij ook geen andere keus. Om
schakelen op een meer 'voorzichtige' speelwijze zou een
persoonlijke nederlaag betekenen, en die wenst hij (nog
niet) te accepteren.
De vraag is dan ook niet hoe lang het geduld van Cruyff
duurt, maar hoe lang het Ajax-bestuur genoegen wil nemen
met de huidige gang van zaken. Ajax is een bedrijf, net als
iedere andere onderneming, en alles draait er vanzelfspre
kend om de centen. Die komen binnen door successen, na
tionaal en internationaal, en niet door grote overwinning op
de 'kleintjes' uit de eredivisie, zoals VVV en Heracles. Na
tuurlijk, er is sprake van een overgangsfase, en Cruyff heeft
meer krediet dan wie dan ook in de voetballerij. Maar het
lijkt onwaarschijnlijk dat de bestuurders in De Meer één heel
seizoen zullen opofferen aan dit avontuur als de resultaten
niet aanzienlijk beter worden.
Tweede vraag is natuurlijk of het concept Cruyff inderdaad
ook werkt. Harmsen en de zijnen zijn ook niet gek. Die gaan
ervan uit dat de combinatie Cruyff en aantrekkelijk voetbal
goed moet zijn voor méér toeschouwers. Maar het is natuur
lijk de bedoeling dat het systeem tot successen leidt, dat
Ajax er zijn tegenstanders mee overdondert, landskam
pioen wordt, en ook in Europa Cup weer wat verder komt
dan de eerste ronde. En dat betekent nog méér toeschou
wers. Een prachtige redenering. Alleen, dan moet het Ajax-
systeem vrijwel foutloos worden uitgevoerd, zodat de tegen
stander al bij voorbaat op verlies rekent. Helaas is dat voor
lopig nog niet het geval en lachen ze bij PSV, Feyenoord en
FC Porto in hun vuistje.
Jan Sandberg
RONDOM HET VIJFDE
Wie twee weken geleden de Schakel las kon zien dat het
vijfde eerst moest aantreden tegen het als laatste ge
plaatste Swift 2 en vervolgens thuis tegen het ongeslagen
17 wedstrijden op rij KBV 2.
Eigenlijk twee tegenstanders met één zelfde opdracht, want
Swift moest winnen gezien hun haast uitzichtloze positie en
KBV wilde hoe dan ook het ongeslagen record niet laten af
pakken.
Vandaar waarschijnlijk dat we ons tijdens beide zondagen
mochten verheugen op niet alleen onze vaste supporters-
schare, maar ook die van de tegenstanders. Op of rond het
gravel van 't Olympiaplein-veld stonden, zaten of liepen vele
fans die allen op geheel eigen wijze plezier beleefden aan
wat zich op de mat afspeelde.
Zo zaten onze dames op 't krappe bankje al keuvelend
naast elkaar (het ging vast over koetjes en kalfjes), zo be-
8
