I I I 'I I 1
Om het vóór 18 januari 1986 klaar te hebben, vraag ik
u de recepten zo snel mogelijk op te sturen.
Er zullen zeker AFC-ers zijn, die zich afvragen, wat
dit AFC-kookboek met voetballen te maken heeft. Be
denk dan, dat ook de liefde voor de club door de
maag gaat en een maaltijd uit uw eigen AFC-boek, in
combinatie met een goed glas wijn, wonderen doet.
Gastronoom, gourmand, gourmet: laat ons meege
nieten.
RONDOM 'T VIJFDE
Zo rond mijn elfde jaar maakte ik, na terugkomst uit
Indië voor 't eerst kennis met het voetbalspel bij HBS,
(afk. Houdt Braef Stand) in 's-Gravenhage. Op het
voormalige 'Houtrust', midden in een statige Haagse
buurt, rook ik voor het eerst de lucht van gras en kal-
klijnen, leer en haagse kak. Daar leerde je het voet
balspel volgens de regels en kwam er nog een ballo
tagekommissie aan te pas voor je lid werd. In de stati
ge bestuurskamer, waar slechts spaarzaam groen
licht door de glas-in-lood ramen naar binnen gleed,
werd je later officieel in de club opgenomen, 't Deed
je wat en je voelde het als een eer daar te zijn. Nog
heb ik zo'n zwart shirt, met rood-wit embleem op de
borst, als kleinood in de kast. Ja, want op het 'kraai
ennest' speelden we in het zwart.
Wie daar ook speelde was het roemruchte SHS (afk.
Scheveningen Holland Sport) o.l.v. trainer Frans
Fuchs. Om de andere week was het een spektakel
van jewelste en amuseerden ruim 12.000 toeschou
wers zich vaak met boeiende momenten. In het doel
stond toen Wim Landman, een keeper, die altijd het
veld opkwam in een witte korte broek met plooi, kor
tom goed gekleed. Het verhaal ging, dat nadat hij bij
het ophalen van een naast geschoten bal en een
sprong over een hekje een vinger verloor, doch dat
pas na de wedstrijd aan de tap merkte toen hij er vijf
bestelde.
Dit elftal, onder aanvoerderschap van ex-
international Jan van Geen, maakte er vaak in de
tweede helft een dol kwartiertje van, waardoor menig
tegenstander van de kook raakte en dus uiteindelijk
verloor. Wilde taferelen, veel spektakel, verwarring
en sensatie. De suppoosten van toen, gekleed in lan
ge zware jassen en voorzien van een groen-witte arm
band, hadden weinig moeite de massa achter de hek
jes van een meter te houden, wat een verschil met
nu. De beheerder van de fietsenstalling toen deed
vast betere zaken dan de parkeerwachter van nu. Je
kwam anders wel op de brommert, zonder helm, naar
'hollang sporg' (haags).
Maar nu even terug van rondom het vijfde naar in het
vijfde. Waar de tijdens weliswaar zijn veranderd,
maar dat dolle kwartiertje niet. Want ondanks onze
zeker niet tegenvallende resultaten lijkt het wel of de
laatste twee tegenstanders ons zo halverwege de
tweede helft een kwartiertje beetnemen. Thuis tegen
Zeeburgia 3, al ruim het een nulletje of vijf voor, met
juweeltjes van J. Seunke, komen we toch in dolle situ
aties terecht en kan de nul niet worden behouden.
Goed, je wint wel met 6-1, maar toch. Karei Baar-
schers, hij verving onze leider Peter v.d. Dungen,
moet verbaasd hebben opgekeken.
Dan een week later uit tegen JOS 3, weer hetzelfde.
Peter v.d.Heydt, dit maal even onze leider, instrueert
vooraf 't hele team en later nog iedereen individueel,
met als resultaat 3-0 voor met nog een dol kwartier te
gaan. Onrust, balverlies, veel gepraat en ergernis
met als gevolg een nipt gelijkspel 3-3. Het had niet
langer moeten duren. Waarom moet dit met zo'n elf
tal iedere week weer?
Er is ervaring genoeg en voldoende kracht je in deze
afdelng goed te manifesteren. Zodat geen kwartier te
dol mag worden. Dus op naar de volgende match,
met geloof in eigen kunnen. Ook voor die ene speler,
die me op donderdagavond na afloop van de training
vroeg, nadat hij op 't PRIVE-trainingsveld via via te
horen kreeg lager te moeten gaan spelen; 'Frans,
hoe oud ben je nu eigenlijk?'.
Ik heb het allemaal al eens meegemaakt, maar ik zou
het nog geen kwartiertje willen missen, alhoewel ik
laatst na het trainen toch voor het eerst thuis ben
gaan douchen.
DAMES VETERANEN TENNIS
Hoe goed het veteranen toernooi is geweest hebben
we allemaal al uitgebreid kunnen lezen en horen
de sterke verhalen doen hun ronde. Maar, zoals in
het voorwoord van het programmaboekje al vermeld
is, het veteranenvoetbal is al lang geen louter
mannen-gebeuren meer. De dames waren erbij, en
hoe!
14 september, 's morgens vroeg, meldden zich de 18
echtgenotes van veteranen van de 10 deelnemende
verenigingen. Wij hadden gehoopt dat er 40 dames
zouden komen, maar bij het 'voorwerk' bleek al dat
bescheidenheid over eigen tennis-capaciteiten een
aantal dames deed wegblijven. Waarom toch zo be
scheiden? We schreven 'toernooi', niet competitie
hoofdklasse.
De toernooi-opzet was zodanig dat in dubbels
gespeeld werd met de bepaling dat de partners niet
van eigen vereniging waren. De verzustering kwam al
snel tot stand, niet zoals bij de voetballers pas na de
wedstrijd, neen tijdens het toernooi groeide de ken
nismaking snel.
Het was gezellig, het weer werkte mee en een ieder
deed haar uiterste best. De wegblijfsters kregen on
gelijk: voor elk spelniveau was het meedoen leuk!
Robur et Velocitas verdient alle hulde: deze vereni
ging heeft de vier gevraagde dames ook echt gele
verd. Klasse! HVV 'de roemruchte HVV', had geen
dames. Hoe is het mogelijk? Golfen ze alleen nog
maar in Den Haag? De uitslag was eigenlijk niet zó
HENNY SOMERS-BLEKEMOLEN
Bevelandselaan 2
1181 JP Amstelveen
FRANS JÜCH
14
