Ter gelegenheid van ons 90-jarig bestaan kwamen onze wat
oudere medestrijders op het idee een toernooi tussen een
aantal bevriende clubs te organiseren. Quick (Haag), UD
(Deventer), Be Quick (Gron.), HBS, KHFC, Robur et Ve-
locitas (Apeldoorn), Hercules, VOC en HVV kwamen voor
half tien al hun opwachting maken, opgevangen door daar
toe speciaal aangestelde elftalbegeleiders.
In twee poules ingedeeld moest derhalve een serie van vier
wedstrijden worden afgewerkt en dat viel vooral de wat ou
deren zeer zwaar. Nog niet eens de partijtjes zelf, maar het
wachten tussendoor gaf menigeen de nekslag.
Uiteindelijk moesten KHFC en de gastvrouw uitmaken wie
drie zou worden. Robur en Hercules streden in de finale.
Na 0-0 bracht de zesde strafschop de beslissing. De eind
stand werd: 1Hercules, 2. Robur et Velocitas en 3. AFC.
En toen dacht iedereen aan het bier etc. te beginnen. Dat
was ook zo, maar na het eerste glaasje werd de meute al
weer naar buiten gejaagd. Dit tot verbazing van onze Cor
Roelofs en zijn medewerkers. Zagen ze zo maar een menigte
van 200 potentiële drinkers verdwijnen.
Deze hadden intussen op de 'overdekte' plaats genomen in
afwachting van de gebeurtenissen. En ja, na enkele minuten
wierp een vliegtuigje 9 parachutisten af, die na enige secon
den de diverse clubvlaggen ontvouwden en bijna alle op de
middenstip van het hoofdveld landden. Een enorm applaus
was hun deel. En toen terug naar het clubhuis, waar het di
ner gereed stond. Hans Geusebroek reikte op de hem
bekende wijze de prijzen uit, waarbij de scheidsrechters en
elftalbegeleiders niet werden vergeten.
Een en ander opgeluisterd door een bekende sound-mix
zanger. Na dit alles konden de benen van de vloer op de
dixie-muziek van 'de Onderlinge', af en toe onderbroken
door onze eigen Reds-Band.
De volgende morgen om elf uur zaten de meeste deelnemers
alweer gereed om een brunch in het Novotel te genieten. Er
was op 130 man gerekend en er kwamen er 170. Maar goed,
al improviserend bleek de veteranencommissie en de staf
van het hotel niet voor dit gat te vangen. Van alles stond er
op de middentafel. Alleen de champagne niet, die werd keu
rig aan de tafels uitgeschonken. Om elf uur aan de (door de
firma Ogni Beni betaalde) wijn en champagne; ik verzeker
u, dat dat lekker is.
Wat deze ochtend ook onvergetelijk maakte was het optre
den van het dames-salonorkest Salut d'Amour. Het af
scheidsliedje met dezelfde titel deed menigeen geroerd naar
de zakdoek grijpen. En toen was het tijd om de diverse
haardsteden weer op te zoeken met de belofte elkaar weer
spoedig te treffen.
Het was een groots festijn. Een negentigjarige waardig. Een
en ander zal dan een paar stuivers gekost hebben, maar eens
in de zestien jaar mag wel eens uitgepakt worden. En dat,
dat is dan ook gebeurd. Formidabel.
JAN TJALLING
ENIGE IMPRESSIES
Mensen, mensen wat een feest was dat op 14 en 15 septem
ber j.l. Het AFC Veteranentoernooi als afsluiting van het
90-jarig jubileum. Een waardige afsluiting volgens de woor
den van Rein Akkerman tijdens de brunche in het Novotel
van 11.00 tot 13.00 uur. De brunch alwaar 170 mannen
en vrouwen aanzaten, was het absolute hoogtepunt.
Nog nimmer hebben Paula en ik
zo een fantastische verbondenheid gevoeld met mijn aanwe
zige clubmaten, HVV-ers, VOC-ers, KHFC-ers, Robuer et
Velocitassers en alle anderen en aanverwanten. Tijdens de
afsluiting van het sublieme in blauw gehulde damesorkest
Salut d'Amour met het gelijknamige muziekstuk, werd me
nig traantje weggepinkt en wat een ovatie viel dit orkest als
beloning ten deel. En wat glom Cor van Peperzeel en wat
zag hij er gelukkig uit en genoot hij van de muziek. Wat
vloeide de Italiaanse champagne, witte en rode wijn rijke
lijk en wat waren de tafels voorzien van allerhande fijne
spijzen. Als ik mijn ogen dicht doe zie ik weer alles voor me
en geniet ik weer met volle teugen. Wat een fijne herinne
ring en een rijk gevoel aan het slagen van dit weekend een
steentje te hebben bijgedragen. De uitslag van het toernooi
vraagt u? Inderdaad, die was er ook, maar volkomen onder
geschikt aan de totale gang van zaken. Zaterdagmorgen
vroeg de ontvangst. Oudere AFC-ers keurig omhangen met
een linnen boodschappentasje wachten in het gelid de be
zoekende verenigingen op en traden de hele dag op als be
geleider en noden de gasten met hun eerste daad aan de kof
fietafel. Koffie met gebak. Dit laatste in de kleur van AFC
en alle met het cijfer 90 erop. Zegt een gast: "Ik vond die
met 90 erop het lekkerst". De stemming zat er dus al vroeg
goed in en bouwde zich langzaam maar zeker op tot een
kookpunt in de late avond. De muziek, verzorgd door de
Onderlingen van 1975, stond daar borg voor. Geen joekels
van geluidboxen, oorverscheurende decibellen, maar lekker
Ain't She Sweet, When I take my sugar to tea. In a senti
mental mood, etc., etc. En wederom afgewisseld door onze
eigen Reds Band o.l.v. Rob Duis. En zowaar de wijn was
ook te drinken op AFC. Komt uit Italië en via Hans Tier.
Ik hoop dat Cor Roelofs deze wijn in huis houdt, want hij
is veel beter dan de Chateau Migraine die wij de laatste tijd
gewend waren. Het smaakte uitstekend bij het lopende war
me buffet dat in de middag nog vooraf was gegaan door een
broodmaaltijd, ook in de vorm van een lopend buffet.
Al vroeg in de morgen sneuvelden er wat kopjes en schotels
wat iemand deed zeggen: "Hé, hebben jullie ook een Grieks
veteranenteam uitgenodigd? Waarom? Nou, de scherven
gaan nu al de grond op". Er valt nog zoveel te verhalen,
maar ik wil het bij deze impressie laten en eindig met de
woorden van Jan v.d. Burg van Hercules omstreeks 1 uur op
zondagmiddag, tijdens zijn slotspeech: "Ik weiger te gelo
ven dat het voorbij is en zie ons straks weer zitten, maar nu
bij het openhaardvuur met wildgebraad". Nu, het was echt
voorbij en het was goed zo.
B. ACK (liefst rechts)
Dit zijn de mannen, die de organisatie in handen hadden van het fan
tastische veteranentoernooi. V.l.n.r.: Arthur Reddering, Harry
Schoemaker, Luc van Mierlo en .Jaap Pluim. (foto: Jan Otsen)
8
