uit m
OUDE POOS
Keep Smiling hij
RONDOM HET VIJFDE
Ongetwijfeld is het u reeds opgevallen dat bij de thuiswed
strijden van het eerste wij er door Wim Staats aan herinnerd
worden te blijven lachen. Dat er ook heel wat te lachen valt
is menigeen bekend bij AFC. Zo vroeg twee weken geleden
iemand aan mij naar aanleiding van het boven bedoelde
bord of de nieuwe keep(er) van AFC Smiling heette
Misschien dat er de volgende keer 'Houdje Back' boven de
ingang van het hoofdveld komt te hangen. In ieder geval be
leefde ook het vijfde inmiddels zijn seizoenstart. En zoals u
zo vaak uit dit clubblad hebt kunnen vernemen, speelt dit
team tegenwoordig in de KNVB. Tegenstanders zijn daar
door, net zoals wij, goede voetballers en het is dan ook niet
anders dan logisch dat we meer moeite met onze opponen
ten zullen hebben dan voorheen.
Ondanks het feit dat we de eerste competitiewedstrijd met
2-0 verloren is er zeker aanleiding tot optimisme. De sv Die-
men mag dan wel een snelle en jonge ploeg zijn, toch waren
zij niet in staat om zich uit de wurggreep van AFC 5 los te
maken. De toeschouwers zullen dit zeker kunnen beamen.
Ja twee keer en niet meer ontsnapten zij helaas op slinkse
wijze. Voor de rest was het AFC dat het spel dicteerde,
maar helaas dat beetje geluk te kort schoot om de wedstrijd
naar zijn hand te zetten. Lat en paal vormden een veel ge
raakt object, en een gelijkspel was een meer redelijke uitslag
geweest.
De tweede zondag in september had 's morgens vroeg een
troosteloze aanblik. Eerst nog meenden de coach en de aan
voerder dat per mededeling van radio Stad Amsterdam het
veld afgekeurd was. Nadere inspectie en het idee dat de af
korting TOG wel eens 'toch ook goedgekeurd' zou kunnen
betekenen, bleken het tegendeel uit te wijzen. Het veld lag
er prima bij. De eerste uitwedstrijd van AFC betekende ook
het voor het eerst weer meespelen van zowel Roald Tromp
als Ton van der Zwan. Met frisse moed werd de aftrap door
AFC genomen, maar na korte tijd bleek al dat de combina
ties nog niet zo verlopen als wij dat wel graag zouden wil
len. Een fout in de defensie betekende een 1-0 achterstand.
Gelukkig kwamen wij vlak voor rust door een schitterende
kopbal van Johan van der Elsken langszij. Aanleiding vorm
de Fred Berrier, die na goed doorzetten de verdediging van
TOG dermate in verwarring bracht dat de bal ineens bij
Tromp lag. Met een strak aangespeelde voorzet wist Roald
het hoofd van Johan te bereiken, waarna de gelijkmaker dus
aangetekend kon worden. Na de Pickwick kwamen we al
snel op een 1-2 voorsprong. Na een goed uitgespeelde aanval
rondde Tromp de zaak met een simpele schuiver af. Door
een tweetal taktische wissels trachtte coach Van der
Dungen de buit daarna binnen te halen. Echter na wisselen
de kansen aan beide kanten wist toch TOG in de negenen
tachtigste minuut op gelijke hoogte met AFC te komen.
Onze aanval werd in deze tweede helft dan wel in stelling
gebracht, maar faalde op juist die momenten waar het de
strijd in ons voordeel had kunnen beslissen. Regelmatig be
zoek van trainingen zal hierin verandering kunnen brengen.
NICKY HEKSTER
Wij zagen foto's in
een Amsterdams orgaan.
„Keep smiling" bóvenop
de smiling faces staan.
Bij spelers uit de bloem
van Hercu en de Reds.
Bij een partijtje dat
weer echt was ouderwets.
Wij prijzen dit gebaar.
Hier worden weer „honneurs"
gebracht aan d'ouden stam
der ware amateurs.
Sinds het betaalde spel
een grote zeldzaamheid.
Door deze geste zijn
wij dan ook. zeer gevleid.
Doch wat ons opvalt in 't
verzeilend commentaar
en schrijver dezes vindt
dit echt een beetje naar)
is d'anonimiteit
ten aanzien van de twee
uit 't spelmoment, gekiekt
voor 't doel van A.F.C.
Dus met waardering voor
de woorden aan 't adres
van good old A.F.C.
en good old Hercules:
Van „Aafcee's doelman" en
„een Hercu-speler" wist
men vroeger toch de naam
als voetbaljournalisV.
3. S. LE MARCHÉ.
(Wordt ter zelfder tijd opgenomen
in „De Herculaan").
12
