BEDANKT!
VAN DE VETERANEN
afscheid genomen. Toch?
Marcel Koster is achter de bestuurstafel en in het veld prak
tisch niet te volgen, maar vergt in zijn privé-leven toch wel
enige aandacht. Laat ik het zo proberen te zeggen: zijn al
tijd opgewekte, genitale karakter wil nog wel eens, eenmaal
in het veld, conditieprobleempjes geven. In de loop van de
wedstrijd ook voor zijn medespelers. Verder een gouwe jon
gen.
Ger van Caspel noem ik met gevoelens van vriendschap en
diep respect. Ondanks een zeer obstinaat spierstelsel, slechts
bijeen te houden door de meest moderne prothesen en ban
dages, komt Ger na elk nieuw letsel weer vastberaden terug
en speelt volledige wedstrijden uit, soms zelfs zonder zijn
tegenstanders ook maar één keer te hoeven slaan. Een
gentleman, Ger.
Wim Ringe, ook weer zo iemand. Kan op alle plaatsen wor
den ingezet, hem maakt het niet uit: overal ziet hij weer
kans om een goed gesprek met een tegenstander op te zet
ten. Op die momenten is hij natuurlijk niet echt lekker
aanspeelbaar, Wim kan echt helemaal opgaan in zo'n over
leg. Zou je, als aanvoerder, dan toch na een tijdje contact
met hem willen opnemen, dan kun je dat het beste wat om
zichtig doen. Bijvoorbeeld iets als: "Wim, heb je straks mis
schien even?" wil nog wel eens resultaat hebben. Wim zal
dan spontaan het gesprek naar jou verplaatsen, en omdat
het een heel belezen jongen is kun je daar nog een hoop van
opsteken. Heerlijke sportvriend.
Maurice de Hond, alweer zo'n onvermoeibare sociale jon
gen. Het kan soms een kwartiertje op zich laten wachten
maar je kunt er vast op rekenen dat hij in de loop van de
wedstrijd helemaal uit zichzelf de scheidsrechter gaat bege
leiden. Echt Maurice. Telkens weer bereid dingen uit te leg
gen aan die man, nooit te beroerd. Ja, die man op een gege
ven moment natuurlijk wel, maar ja, dat heb je met Maurice
hè, die wil zeker weten dat het allemaal helder is overgeko
men, dus dat kan ook wel eens een kwartiertje duren. Heel
gemotiveerde jongen.
Ed Janus heb je geen omkijken naar. Dat doet hij zelf ook
allang niet meer, die weet heus wel wat het verdelen van je
krachten is. Hoewel: het komt nog steeds voor dat Ed plot
seling wat begint te transpireren. Hou dat wel even in de ga
ten, en als het nou twee keer in dezelfde wedstrijd gebeurt:
wisselen. Een mens kan maar voorzichtig wezen. Toffe mak
ker, Edje.
EmielStoppelman is geruime tijd buitengaats (Singapore,
Australië) om dingen te doen, maar ik kan je geruststellen:
die komt weer terug. Even een heel klein adviesje: nergens
van opkijken bij Emiel. Wil nog wel eens per herenrijwiel
door de middencirkel suizen. Gewoon rustig blijven. Dat is
nou Emiel, never a dull moment. Unieke figuur.
Ab de Jong tenslotte: vleesgeworden symbool van de onver
zettelijkheid van het 12e. Inderdaad 72 jaar ja, de kop is
eraf zeggen de mensen dan, maar de mensen zeggen zoveel.
Op ons niveau tellen de jaren niet meer. Super-Ab.
Hans de Wijs hoort niet en wel in dit rijtje thuis. Niet, om
dat hij enige jaren terug van aktief speler tot scheidsrechter
werd bevorderd. Wel, omdat hij in deze funktie zoveel mo
gelijk het 12e toeblaast. Na de onvergetelijke objectiviteit
van Dick Susan, zijn voorganger (kunnen we nog eens over
die wedstrijd tegen NEA praten Dick?), blijkt ook Hans
bereid om de tegenstanders een faire kans te geven. Heel
AFC waardeert zoiets Hans. Het 12e soms ook wel eens,
nee heus.
Beste Henk, ik laat het hier nu bij. De zuster staat alweer
klaar met een nieuw bakje pillen, en dan mag ik een tukje
doen zegt ze. En daarna heb ik therapie, dan hangen ze alle
maal van die grote foto's aan de muur van alle spelers van
AFC 12 en dan doen ze weer de aanvoerdersband om de
mouw van m'n pyama en dan krijg ik een stel van die pijl
tjes en die moet ik dan heel hard naar die foto's smijten en
daar heel lelijke woorden bij schreeuwen. De dokters zeggen
dat ik daar fijn van zal opknappen, en dat ik dan over een
paar maandjes weer naar huis mag. Nou, wie weet, de dok
ters zijn zo knap tegenwoordig! Laatst zei er nog eentje: je
moet die drie jaren eerst helemaal uit je lijf brullen. Nou,
dat zal dan wel.
Veel succes Henk. 't Zijn echt heel bijzondere jongens, die
van het 12e.
Leo de Nobel
Gaarne wil ik de Zilveren Ploeg bedanken voor de prachtige
mand met fruit die ik mocht ontvangen, ter gelegenheid van
mijn 80ste verjaardag.
Ik stel deze geste bijzonder op prijs en nogmaals mijn harte
lijke dank daarvoor.
J.E. Stahl
Het hangertje en de strafschop
Wellicht een wat vreemde 'kop' van een verhaal van een aan
tal 35+ figuren van AFC, welke onder de verzamelnaam De
Vetten hun nadagen sportief slijten tussen de grassprieten
en het zand (ene André Wijnand). Het verdere verloop van
dit epistel geeft u daarin wel enige duidelijkheid, doch volle
dige opheldering is echter niet te verwachten.
Na een voor ons doen lang competitie-seizoen, zagen wij
nog kans 2 dagen door te brengen vér buiten Amsterdam,
om gezamenlijk het toernooi van Be Quick in Groningen
met onze aanwezigheid op te vrolijken. De harde kern aan
gevuld met een aantal ingehuurde computer-specialisten
toog zaterdagmorgen 1 juni reeds vroeg via de Afsluitdijk
of de NO-polder met een groot aantal auto's in noordelijke
richting; elke andere richting zou een omweg hebben bete
kend.
Reeds om 10.30 uur zaten wij compleet met onze bemin
den aan de Grunninger koek met koffie, alhoewel onze eer
ste wedstrijd pas om 13.00 uur zou beginnen. Over de disci
pline van een zekere Pluim gesproken.
Het leek mij niet zinvol om een uitgebreid verslag te doen
van de wedstrijden, aangezien daar onze hoogtepunten niet
terug zijn te vinden, of het was onze laatste wedstrijd tegen
HBS op zondagmorgen welke wij met een be
hoorlijk doelsaldo in ons voordeel wisten te beslissen. Al
hoewel André zijn vakkennis, voetbal-technisch gezien, her
haaldelijk toonde, werden toch na afloop in de kleedkamer
hem vragen gesteld in de sfeer van "Heb jij de zandvormpjes
nog meegenomen". De zandwolken welke opstoven, wan
neer de vijand zijn gebiedsdeel bestormde en dat gebeur
de helaas iets te vaak deden het uitzicht voor hem tot een
minimum beperken.
Dit alles leidde tot een gedeelde 4e plaats in onze poule,
waarbij een 3-tal series strafschoppen de eindstand moest
bepalen. Een aanvènkelijk uitgelezen selectie spelers werd
met deze taak belast, waaronder Piet, die gedegen, vastbe
raden, slim en bekeken de bal steeds milimeter-nauwkeurig
in exact dezelfde hoek wist te prikken. Ook Karei, die er
gelukkig de voorkeur aan gaf zijn verjaardag in Groningen te
5
