O.S. 1992
OPEN BRIEF AAN HENK GAMELKOORN,
de nieuwe aanvoerder van AFC 12
De gevolgen voor 6 - twee punten in mindering - waren
gelukkig niet van belang, maar 8 kwam door het niet op
komen in de gevarenzone. Het verlies van die twee punten
kan alsnog terug verdiend worden door op de 19e mei aan
te treden bij Pancratius, zoals eerder werd vermeld. Om het
3e klasserschap te behouden moest gewonnen worden, het
mocht niet zo zijn. De partij werd verloren met een elftal,
bestaande uit voetballers die immer bereid zijn zich leeg te
knokken voor AFC. Voor de elftalgroep van Rik is het sneu
want door de degradatie van 8 moet 10 het volgend seizoen
een klasse lager spelen.
AFC 10 is een elftal dat verleden jaar op eigen kracht pro
moveerde. Dit seizoen bleef het zeer lang in de race, maar
uiteindelijk moest men met een zeer eervolle tweede plaats
genoegen nemen.
De zondag van ons jubileumtoernooi! Het eerste toernooi in
onze 90-jarige geschiedenis voor de lagere seniorenelftallen.
Er kwam bericht van Victoria dat zij niet mee konden doen;
besloten werd om in plaats van twee AFC-elftallen er vier in
te schrijven. Te weten twee elftallen beneden de dertig jaar,
en twee daarboven. In twee poules namen zij deel met
DCG, RKAVIC, Floreant en ter elfder ure Pancratius, die
de plaats innam van Zandvoortmeeuwen (verhinderd). Na
een moeizaam verlopen seizoen de grote vraag hoe het ons
zou vergaan in dit toernooi. Het moest een mooi sluitstuk
worden. Een prachtig moment van deze dag zal ons lang bij
blijven. Honderdtachtig voetballers in kleurrijke shirts, ge
zamenlijk aan lunch in ons clubgebouw, een sportief samen
zijn van de hoogste orde. Omstreeks half vijf die middag
was de strijd gestreden, DCG mocht (ongeslagen) de
grootste bokaal van tafel meenemen naar Amsterdam-West.
Iedere medewerker, allen debutanten in dit vak, maakte van
dit toernooi-gebeuren een groots feest. AFC had zich een
prima gastheer getoond!
Rest mij nog één ding: de pils van Cor was op. De laatste
druppel op deze dag ging richting tafel Roosenschoon.
Peters laatste B-commissie-dag zag erop. Na tien jaar trou
we dienst, honderden telefoongesprekken, evenzovele zon
dagen langs de lijn, al die maandagen, draagt hij de vlag over
aan Bas Knoppers. De toto zet Peter voort en vanzelfspre
kend ook de vriendschap die is gegroeid. We hopen je nog
vaak aan de tafel te ontmoeten, Peter. Wel done!
Hans de Wijs
Onlangs werden er weer enkele steden toegevoegd aan het
kandidatenlijstje voor het houden van de zomerspelen in
1992.
Nu zijn er al meer dan tien gegadigden die de spelen willen
hebben en je vraagt je af of Amsterdam nog een reële kans
maakt. Het comité dat reeds volop doende is met de
voorbereidingen gelooft uiteraard heilig in de mogelijkheid,
evenals Cor van Peperzeel. Hij was de man die in een pril
stadium in de publiciteit verscheen met een uitstekend
plan: de renovatie van het oude Olympische Stadion, ge
bruikt voor de spelen van 1928. Zijn stelling: renoveren is
beter en goedkoper.
De redakteur, nota bene gekonsipieerd in het jaar van deze
spelen, zogezegd geboren op de stoep van het stadion, staat
volledig achter de plannen van architekt Van Peperzeel.
Vandaar dat hij bij wijze van afscheid aan het Schakelgebeu-
ren het plan nogmaals ter tafel brengt. Wie weet?
Beste Henk,
Eigenlijk zou ik mezelf een enorme bofkont moeten
noemen. De dokters en verpleegsters zijn vreselijk aardig en
zien er prachtig uit in hun witte outfit, trouwens zelf mag
ik ook bepaald niet mopperen met die schitterende pyama
van me met allemaal van die lammetjes en konijntjes, echt
hartstikke rustgevend; en dan die heerlijke bosrijke omge
ving hier, en die mooie riemen om m'n armen en benen, en
zo'n onbedaarlijk lief zustertje dat elk uur met een spuitje
komt waar je zo ondeugend van gaat dromen En met
bezoek doen ze ook helemaal niet moeilijk. Goed, er mag
beslist niemand van AFC 12 komen, maar dat hebben de
dokters me geduldig uitgelegd en dat geloof ik eigenlijk zelf
ook wel, dat dat beter is voorlopig.
Het enige is dat ik nu niet de gelegenheid heb gehad om het
aanvoerderschap correct aan je over te dragen. En dat lijkt
me toch wel nuttig. Gewoon, even wat feiten op een rijtje.
Je moet daar verder niks achter zoeken. Dat ik je zou willen
waarschuwen of zo. Het ligt heel simpel zo: ik heb ruim
drie jaar ape-trots die aanvoerdersband gedragen (de dokters
hier zeggen dat dat ruim drie jaar te lang is geweest en dat
daarom nu die riemen en zo nodig zijn, maar goed, dat weet
ik dus niet, die mensen hebben ervoor doorgeleerd), en ik
wil je heel kort even wat doorgeven. Het zijn echt pracht
kerels hoor. Stuk voor stuk. Alleen ach, lees maar.
Albert van Raalte bijvoorbeeld. Topkeeper. Moordjongen.
Niks op aan te merken. Alleen even in de gaten houden bij
corners dat als hij "los" roept, dat hij het dan tegen zichzelf
heeft. Albert bedoelt dan: "Hè jakkie, daar vliegt-ie (Albert
bedoelt dan de bal als zodanig) weer tussen die rotflappen
(nu bedoelt Albert zijn keepershandschoenen f 89,50)
door", dat krijg je ervan als je ondertussen staat te beden
ken wat een hoop werk die eikels (uiteraard heeft Albert
het nu over de B-commissie) je weer in je maag hebben ge
splitst. Dat soort dingen.
Herman Fritzsche, alweer zo'n fijne knul. Het komt een en
kele keer wel eens voor dat je drie keer probeert een één
tweetje met hem te maken en dat mislukt dan telkens en
dan merk je opeens dat Herman ook deze zondag niet is op
gekomen, per abuis natuurlijk, dus daar kun je misschien
even op letten, maar verdereen genot om zo'n man
erbij te hebben.
Peter Roosenschoon, wie kent hem niet. Rots in elke bran
ding, ijs, weder en blubber dienende. Er zijn wel eens clubs
die wat geprikkeld raken over Peters gewoonte om vijande
lijke aanvallen te onderbreken door op één of meer tegen
standers te gaan zitten, maar zelf vindt hij dat geen enkel
probleem, dus waar praten we eigenlijk over. 'n Gave atleet,
die Peter.
Hans Elias, ja, die Hans Ik wil eigenlijk wel kwijt dat ik
hem als de meest constante speler van het 12e beschouw.
Want je kunt hier van opaan: als iémand de bal luidruchtig
met twee handen toucheert in het eigen strafschopgebied,
dan wel in een vloeiende beweging de zelf opgezette buiten-
spelval omzeilt, dan wel 1 minuut voor tijd giechelend in
eigen doel scoort (eindstand: 0-1): onveranderlijk het werk
van onze Hans. Een hele fijne jongen.
Rob Mathijse en Ivo Niehe kan ik kort behandelen: daar
heb je komend seizoen geen vreugd meer van. Rob kon zich
spectaculair verbeteren en speelt volgend jaar in AFC 10 (je
komt er nog wel achter wat echte klasse is Robbie, maar
veel succes hoor!), en Ivo's komende uitzendingen op maan
dag zouden hem op zondag meer blessures bezorgen, zoiets
was het dacht ik. Enfin, we hebben in elk geval uitbundig
4
