lyMRmu AXTF
een/tweetje moest worden met hemzelf als begin- en eind-station, maar daarbij niet
vergat om regelmatig via een hoekje te scoren;
22. dat Hans Dukker met zijn knieblessure -opgelopen bij een, gelukkig vergeefse, poging
om een paar graffity artiesten te pakken, die het anders wel hadden kunnen schudden-
alleen maar rechtuit kon sprinten, maar dat dikwerf zo rap deed dat hij bij de hoek
rustig in zijn eentje kon draaien en het hoofd van de spitsen kon zoeken en vinden;
23. dat Joep Hesseüng zo langzamerhand wel mag weten dat er maar één reden is
waardoor hij na een wedstijd zo schor is, terwijl het bovendien volstrekt onnodig is
om na de kampioenswedstrijd van de zenuwen een koorts van 39 C te krijgen, en dat
die verhalen waarom hij geen rood jack draagt wel redelijk klinken, maar het daarom
nog niet zijn;
24. dat Ger Smit de kop-zweef-goal van het jaar maakte, al zijn ongenoegen kwijt kon
door heerlijk gemopper, maar intussen telkens aantoonde, niet voor niets in de gouden
ploeg te hebben gespeeld;
25. dat Ton Disselkoen meer kansen miste dan maakte maar nochtans de helft of meer
van alle doelpunten scoorde, hij grote indruk maakte met zijn verhaal over 'het
veertje' en hem met recht de titel 'balletje' werd toegekend en niet alleen omdat hij
-hoewel qua leeftijd nog geen echte veteraan- er wel in slaagde om er alras als
zodanig uit te zien;
26. dat Rob Dukker het tegendeel van een home-referee bleek te zijn, hetgeen hem zo
geliefd maakte dat zelfs menig tegenstander hem vroeg om bij uitwedstrijden mee te
komen, en waarvoor hem door JH als eerbewijs een echte Engelse koperen fluit werd
uitgereikt, die hij als een sieraad blijkt te dragen op feesten en partijen; hij zorgde er
na de wedstrijd trouwens meestentijds voor dat het de dames aan weinig ontbrak;
27. dat Jaap Pluim zijn hart en huis voor ons openstelde, in het bos uren conditie trainde
om bij mogelijke blessures in godsnaam maar direct ter plaatse te kunnen zijn met ijs
en zalf, zwachtel, water en een opbeurend woord, terwijl zijn onkreukbaarheid als
grensrechter die van RD naar de kroon stak; nimmer zullen wij vergeten de
onvergetelijk terugkerende woorden voor de wedstrijd: "Mannen, even wat zakelijke
mededelingen.";
28. dat Barbara en Truus, Annemarie, Paula, Claire en Atty, Wies, Dini, Conny, Joke,
Anneke en Agnes (die soms zelfs kwam als AR in andere parken trainde), Greet,
Jetty, Astrid en Els in meerdere en soms wat mindere mate kwamen juichen aan de
lijn of vanuit de erker, terwijl zij in ieder geval de afloop kwamen meevieren en maar
weinig knorrig bleken als een en ander soms wat bleek uit (de hand) te lopen;
29. dat er een stormloop van aanmeldingen is om volgend jaar met ons mee te mogen
spelen, maar dat nu al kan worden gezegd, dat er geen candidaat zal worden
geaccepteerd dan voordat een onzer zijn kiksen aan de wilgen zal blijken te hebben
gehangen, hetgeen nauwelijks blijkt voor te komen, zie PM;
30. dat de wedstrijd tegen Kampong een zwarte bladzij is geweest en dat diegenen die
daaraan blaam dragen in het hoofd dezes het merkteken hebben meegekregen,
hoewel bij nader inzien het teken (-) kenmerkender zou zijn geweest;
31. dat het kortom een nogal buitengemeen plezierig seizoen is geweest, waarvoor dank;
32. dat er volstrekt geen bezwaar tegen bestaat als de werkende en sluimerende leden, de
donateurs en een ieder die zich met AFC verbonden voelt bij het passeren van een
onzer de hoed voor ons afneemt of aan de pet tikt, terwijl ook het aanbieden van
versnaperingen op prijs wordt gesteld;
EN CONCLUDEREND:
1. dat AFC een nieuwe trofee instelle en die ons aanbiede;
2. dat een ieder het veteranen-tournooi op 14 15 september 1985 kome meevieren,
3. dat men zijn zonen -als men het goed met hen voorheeft- nu vast op de
veteranen-wachtlijst plaatse;
4. en dat men niet vergete dat wij alles te dank'n hebb'n aan the Grand Old Mother.
7
