HIS STORY
gen voetbal, zoiets mijmer ik als ik terugloop over de
Kalfjeslaan. Om te zien of Alexis inmiddels isopged.
opgelost, wend ik mijn hoofd naar rechts, knik vriendelijk
tegen een middelbare dame die me voor het raam verbaasd
aanstaart - zoveel volk had ze niet verwacht op dit uur -
en zie onder haar oksel het gestreepte shirt van Jan Lenfe-
rink.
"Okay, Hep" zeg ik, "de kust is veilig. We gaan naar huis."
Charlie
Bij de viering van het bereiken van een mijlpaal in een ver
eniging is het meestal de gewoonte om, naast voorspellingen
te doen over het reilen en zeilen van de club in de toe
komst, ook terug te blikken in de historie en verschillende
diepte- en hoogtepunten van toen weer eens nader te belich
ten. Het achttiende lustrum van AFC vormt hierop geen uit
zondering. Integendeel! Juist bij AFC, een club met zo n rij
ke historie, is het een waar genoegen om de archiefdozen
weer eens te openen en te constateren dat vriendschap, hu
mor, stijl en traditie de succesformule was en nog steeds is,
die onze club door de afgelopen decennia heen tot zo'n
hechte eenheid heeft gesmeed en ons gebracht heeft op de
plaats waar we nu zijn.
Maar, beste lezers, we zien natuurlijk slechts toppen van ijs
bergen. Hoe kan het ook anders. Niet elk detail zal voor het
nageslacht geboekstaafd kunnen worden. Daarom leek het
mij in deze tijd van voetballoze zondagen eens aardig om
zo'n vijftig jaar terug te gaan in AFC haar verleden en een
interview te maken met een man, die destijds door de AFC
gemeenschap totaal verguisd is, namelijk Jan Salie. Dit keer
dus geen verslag van het vijfde, maar een vraaggesprek met
oud-vierde elftalspeler Jan Salie, over het hoe en waarom hij
bij AFC weg moest.
Meneer Salie, wanneer merkte u dat het tussen u en AFC
niet meer zo klikte?
Wel, ik speelde destijds, het was in 1935 meen ik, in elftal
vier. Dat was een echte vriendenploeg. Zo hadden wij onder
de lat Jan Metdepet en een hele snelle rechtsbuiten. Jan
Rap, die nog steeds een goeie maat van me is. Ikzelf speelde
ook in de voorhoede met mijn goede vrinden Sallie Weg
loop, Loutje Loene en Jan Boezeroen. Sallie heeft later in
de oorlog bedankt voor AFC en is naar Engeland vertrok
ken. Dat vond ik erg jammer. Maar goed, wij speelden onze
partijtjes, zo goed en zo kwaad als dat kon, ware het niet
dat ik me elke wedstrijd erg slap en futloos voelde. Ik ben
toen van de ene op de andere dag van bier overgestapt op
melk en dat was dus iets wat maar heel, heel weinig AFC-ers
konden verkroppen.
Greep u dat erg aan
Jazeker. Vooral in het begin. Slapeloze nachten had ik er
van. Maar door het vele melk-drinken ging dat gelukkig al
snel over. De genadeslag kwam echter pas later.
Hoe bedoelt u
Wel, ik speelde natuurlijk niet meer zo goed en ik kon met
weinig mensen meer opschieten. Bovendien hadden we
maar vier elftallen. Daaruit trok ik mijn conclusies. Maar
toen heeft de eerste secretaris van AFC, Dick Bessem, een
lied over me geschreven. Dat ik maar weg moest en zo. Maar
nu vraag ik u, moest dat zonodig aan de grote klok gehan
gen worden? Hadden ze me niet een beleefd briefje kunnen
schrijven of ik alsjeblieft weg wilde wezen? 't Is nog het
clublied geworden ook, geloof ik.
Ja, dat klopt. Het is raar, maar ik heb bij het zingen van de
bewuste regel, waar u hier op doelt, daar nog nooit bij stil
gestaan.
Nee, natuurlijk niet. De hele zaak is angstvallig in de doof
pot gestopt. Het was anders geen reclame dat er aan de bar
melk geschonken werd.
Wat heeft u daarna gedaan?
Wel, ik was en ben nog steeds razend enthousiast van voet
ballen. Dus wat heb ik gedaan? Ik heb mijn engelse neef Pe
ter Selie, ook zo'n voetbalgek, geschreven en gevraagd of hij
er niet iets voor voelde om samen met mij een eigen club
op te richten. En dat is toen inderdaad gebeurd.
Hoe heette die club?
J.A.N., Je Achterste Naarvoren. We waren verschrikkelijk
goed in het opstellen van de muur. Vandaar die naam.
En had deze club enige hoop op leven?
Jazeker! We hadden een zeer goed bestuur dat vooral in het
begin uitstekende wervingsacties op touw heeft gezet, die
het ledental in korte tijd zeer deden toenemen. Voorzitter
was toen Sam Sam, secretaris Klaas Vaak en penningmees
ter Jantje Contantje. Ikzelf, inmiddels gestopt met voetbal
len, zat in de feestcommissie samen met Cor te Metten. We
hadden toen dingen uitgehaald, die kon je eigenlijk niet ma
ken. Maar we hadden veel lol.
Was dit nu voor u een vervanging voor AFC?
Laat ik één ding voorop stellen. Geen enkele club in die tijd
en nu trouwens nog niet, kon naar mijn smaak enige verge
lijking met AFC doorstaan. Maar je moest toch wat, niet
waar? Ons eerste draaide uitstekend. We hadden een goede
trainer. Jan Zonderland. Zijn zoon Ad heeft het trouwens
later, ook als trainer, nog ver gebracht in het betaalde voet
bal. Sommige mensen vonden Jan een beetje een Kalebas,
maar in mijn ogen was het een zeer bekwaam iemand. Zo
heeft hij onze toenmalige middenvoor, Jan Steen, een ty
pische rommelaar, tot grote hoogten weten te brengen. We
hadden een team, echt allemaal, stuk voor stuk, jongens van
Jan de Witt.
Maar toch is het misgegaan
Helaas wel, ja. In die bewuste wedstrijd op een koude zon
dag in januari tegen AFC. De gemoederen waren, zoals u
nu wel zult begrijpen, hoog opgelopen. Scheidsrechter was
toen de heer J. Boerenfluitjes, die op een zeker ogenblik
het spel totaal niet meer in de hand wist te houden. Het
stond vlak voor tijd nog 3-3. En op een gegeven moment
kreeg onze rechtsbuiten. Jantje van Leiden, de bal en
maakte hem op schitterende wijze af. Dit overigens geheel
tegen zijn gewoonte in. De grensrechter, de heer J. Contra
rie, had echter buitenspel geconstateerd en daarmee had hij
de'poppen aan het dansen. Supporters renden het veld op
en wat er zich toen allemaal heeft afgespeeld valt met geen
pen te beschrijven. Ik verzeker u, een janboel. De NVB
heeft ons toen gediskwalificeerd en de club werd ontbon
den.
En doet u tegenwoordig nog iets in de voetballerij?
Nee, heel weinig. Zo nu en dan bezoek ik wel eens een wed
strijd en ik volg cie uitslagen in de krant. Maar Jan Publiek is
veranderd. Veel te agressief. Het is niet meer zoals vroeger.
Heeft u tot slot nog een opmerking of mededeling t.a.v.
AFC?
Nee, eigenlijk niet. Of, ja toch. Groeten aan Jan van Dijk.
Nicky Hekster
