E A.F.C.-SCHAKEL
A F. C.
I 8 9S
A.C.C.|=0=0=|A.B.c|=0=^g=|A!xC?
VAN DE REDAKTIE
Dit is de Schakel die komt binden.
De oude club aan d'oude vrinden.
64e jaargang
verschijnt wekelijks of twee wekelijks
26 september 1984
nr 16
Secretariaat: G.A. van Caspel
Kotter 7
1186 WH Amstelveen
Tel. 020-45 72 30
Redakteur: Karei Brand
Tulpenburg 59
1181 NL Amstelveen
Tel.: 45 61 40
Het moet een jaar of drie geleden zijn dat de toenmalige
elftal leider Rob Duis achter de staantribune langszij het
Elinkwijk-veld Orlando Patrick voorbereidde op zijn eerste
officiële optreden in het eerste elftal. Rob maakte er geen
half werk van, de enkele AFC-supporter die zich aldaar in
het zonnetje koesterde keek bij tijd en wijle verbaasd om als
de twee voor de zoveelste keer passeerden: de leider sprak
voortdurend, de speler luisterde aandachtig.
Het had weinig resultaat, een paar opgelegde kansen wer
den die middag jammerlijk gemist, het ontbrak Orlando
(nog) aan zelfvertrouwen. Sindsdien is er het één en ander
veranderd. In de tweede wedstrijd van dit seizoen, die te
gen Unitas in Gorinchem, was Orlando Patrick de absolute
uitblinker. De manier waarop hij het tweede doelpunt voor
zijn rekening nam, onderstreept de gedaanteverwisseling.
Even over de middenlijn nam hij de bal aan, met identieke
schijnbewegingen maakte hij zich los van twee tegenstan
ders, daarna volgde de echte kapbeweging, waarna hij naar
binnen draaide en met de linkervoet de bal van buiten het
strafschopgebied in de uiterste hoek deponeerde. Een goal
waarvoor een (vol) stadion op de banken komt; de 'pep
talk' van Rob destijds was niet vergeefs.
Het werd een aantrekkelijk en sportieve wedstrijd op Mo
lenvliet, waartoe ook de speaker van de thuisclub het zijne
toe bijdroeg. Vooral het kommentaar na afloop, de oprecht
gemeende felicitaties aan de bezoekende vereniging, deed
weldadig aan. Met 2-0 voor, 3-2 achter en toch de winst
pakken met 4-3 is tekenend voor de instelling van het zo
succesvol gestarte eerste elftal.
Lloyd Headley, de gebenedijde, zorgde, evenals vorig sei
zoen, voor de beslissende treffer. Dit keer niet in de laatste
minuut maar in de 87ste, hiermee een weinig tegemoetko
mende aan eventuele onrustgevoelens van het legioen.
De euforie, die mogelijkerwijs ontstaan kon zijn na het
voorseizoen en de eerste twee wedstrijden, kreeg een week
later de deuk, die noodzakelijk is.
Spelers en supporters waren dolblij met het ene puntje dat
we konden bemachtigen tegen onze naamgenoten uit Alk
maar. Na twee minuten legde scheidsrechter Schuurmans de
strijd stil, voor vele oudgedienden een wat merkwaardige
beslissing. Hier en daar flitste een bliksemschicht aan een
niet al te donkere hemel; mensen met een ruim veertig
jarige aktieve loopbaan konden zich niet herinneren dat het
spel hierdoor ooit werd onderbroken. Wat Schuurmans deed
was terecht, het dodelijke ongeval van Erik Jongbloed (uit
diezelfde bui!) onderstreepte dit eens te meer. Jan Goed
koop van Amstelveen werd vorig jaar slachtoffer, scheids
rechters zijn verplicht de strijd te staken.
Na een half uur werd het spel hervat, het werd al snel dui
delijk dat het een moeilijke middag zou worden. Door ons
werd te statisch gespeeld, de patronen kon men ruim van te
voren aan zien komen. De 34-ers loerden op een kansje,
het was uitblinker Grot, die in de eerste helft onze verdedi
ging (inklusief doelman v.d. Schaar) te slim af was: 0-1Een
bal tegen de paal van Pol Houtkamp was ons enig wapen
feit.
De tweede helft van hetzelfde laken een pak, een sterker
AFC en een attent spelende tegenstander. Peter Buis be
wees dit door uit één van de sporadische 34-aanvallen de
bal onder Tino door te schuiven: 0-2. De koers leek gelo
pen! Dan zorgde dezelfde Polletje tien minuten voor tijd
voor de aansluitingstreffer en zowaar deed kort hierna
Etienne Spee wat van een spits verwacht wordt, hij werkte
de bal langs doelman Boersma: 2-2.
A.s. zondag gaan we op bezoek in Delft, bij DHC, dat even
eens een goede start had: vier uit twee!
Wie weet wordt het een konfrontatie op hoog niveau, opti
male aanmoediging is dan zeker op zijn plaats!
