VAN DE REDAKTIE
DE GROTE APOTHEOSE!
ONS EERSTE
Dat het 'The Reds' goed moge blijven gaan!
Zonnige successen wens ik onze cricketters van ACC en on
ze tennissers van ATC.
Vergadering
Trekt u de agenda maar. De algemene ledenvergadering zal
dit jaar plaatsvinden op woensdag 27 juni a.s. Maar voor die
tijd zie ik u zeker toch nog bij AFC - ELINKWIJK of bij de
kampioenswedstrijden. Zo niet, dan wens ik u toch 'all the
best' voor de komende zomer.
Jan van Dijk
De voorzitter memoreerde het reeds: "Het seizoen kan niet
meer stuk". Een prettige vaststelling, een rustgevende ge
dachte.
Alle aandacht gaat thans uit naar ONS EERSTE, het elftal
dat langdurig bovenaan stond, nooit lager zakte dan de der
de plaats en a.s. zondag de gelegenheid krijgt langszij te ko
men. Dat laatste betekent een beslissingswedstrijd. Eindigt
deze gelijk, dan wordt er verlengd. Blijft het nog gelijk, dan
wordt er overgespeeld. Eindigt die tweede wedstrijd op
nieuw gelijk dan beslist het doelgemiddelde. In dat geval is
het kampioenschap met aan zekerheid grenzende waar
schijnlijkheid voor Elinkwijk. Immers, zij hebben een doel
gemiddelde van plus 31, wij plus 24. Je zou zondag met 8-0
moeten winnen, wil je de laatste mogelijkheid benutten.
Dat hoeft niet, minder mag ook. Door een 1-0 krijg je de
kans in eigen hand. Het scenario doet onwillekeurig denken
aan vroeger, zo'n 38 jaar geleden. De legendarische wed
strijd op 26 mei 1946 tegen KFC, weet je nog oudje.
Bij winst zouden de Zaankanters kampioen zijn, ze stonden
20 minuten voor tijd met 3-0 voor, AFC won uiteindelijk
met 4-3! Om even terug te gaan in de sfeer van toen volgt
hieronder een citaat uit het jubileumboek t.g.v. ons 75-jarig
bestaan, Jo Wijnand is de auteur'.
De kaarten lagen dus als volgt: als wij beide wedstrijden
wonnen èn een beslissingswedstrijd tegen KFC, dan wa
ren wij kampioen maar als KFC tegen ons gelijk
speelde, dan was zij al officieel binnen. Wat je noemt
een kans van een kans op een kans. Maar het publiek,
dat vaak over een merkwaardig goede neus beschikt,
stroomde naar AFC - KFC. De tribunes puilden uit, de
'dijk' stond zwart en opkopers maakten op de Wandel
weg vijfentwintig gulden voor de overdekte! Had het
publiek tóch misgetast? Rust 0-2, daarna 0-3 tot twin
tig minuten voor tijd. En toen gebeurde het. Henk Son-
nevelt maakte een goal, zodat de min of meer verfom
faaide eer gered was. Negen minuten voor tijd maakte
Chris Geluk er 2-3 van en vijf minuten voor tijd
scoorde Dick Disselkoen de gelijkmaker. De tribunes
waren één heksenketel, maarnóg was KFC kam
pioen. Met nog twee minuten speeltijd kreeg kanon
Sonnevelt op meer dan 30 meter plotseling de bal voor
zijn voeten. Hij legde aan en vuurde zo'n verschrikke
lijk hard schot, dat de wanhopig opspringende Klokke-
meijer, de voortreffelijke 'goalie' van KFC, kansloos
geslagen was. AFC had gewonnen en wat zich toen op
het veld en op de tribunes afspeelde valt met geen pen
te beschrijven.
Wij wonnen daarop volgens de regelen der kunst met
4-0 van WFC en daarna zagen 43.000 mensen ons in
het Olympisch Stadion de beslissingswedstrijd tegen
KFC met 4-2 winnen na een 4-0 voorsprong.
In dit geval is het geen kans op een kans, er is maar één
kans! U behoeft geen fijne neus te hebben, u weet waarom
het gaat. Wanneer iedereen komt puilt ook ons huidig sport
park uit, dat is een machtige steun voor de mannen die het
moeten maken!
Zondag 27 mei a.s. 14.30 uur
dan volgt de grote klapper:
AFC - ELINKWIJK
Elinkwijk behoeft slechts gelijk te spelen om kam
pioen te worden. Wint AFC, dan spelen wij waar
schijnlijk op Hemelvaartsdag op neutraal terrein een
AFC - DHC: 2-2
Er was een moment in de wedstrijd dat het speelveld niet
groter was dan tien meter. Twintig man hielden zich op om
en nabij de middenlijn. AFC had de aanval afgeslagen en
rende naar voren, DHC was doende de bal onder kontrole
te krijgen in de buurt van de middenstip.
'Totaalvoetbal' mompelde iemand op de hoofdtribune. Wat
het ook geweest moge zijn, tegenwoordig wordt alles be
noemd, het was karakteristiek voor het spel van die middag.
DHC was niet naar de Jeu de Boelelaan gekomen om zich
te laten inpakken, hun manier van voetballen deed weer
even denken aan vorig jaar, toen men kampioen werd. Ei
genlijk kan je dat beter niet worden, kampioen. Zeker wan
neer je in de hoofdklasse van de amateurs speelt. Je wordt
geplukt waar je zelf bijstaat. Zo ook DHC, een drietal
cracks werd ingelijfd bij 'betaald'. Daar mag men op de
bank zitten of een kwartiertje meedoen. Op weg naar het
grote geld tel uit je winst.
Zij die gebleven waren hielden, hetzij nogmaals gezegd, de
strijd prima in evenwicht. Toch kwamen we op voorsprong.
Lloyd Headly maakte zich op links vrij en bediende Tycho
Sulsters, die de keeper de verkeerde kant liet uitvallen: 1-0.
Hoe belangrijk zo'n doelpunt is voor betrokkene bleek uit
het verdere verloop van de wedstrijd. Tycho groeide zonder
meer uit tot de beste speler van het veld. Er deden zich nog
meer kansen voor, Polletje Houtkamp en Theo van Segge-
len, maar het kwam voor de rust niet meer tot doelpunten.
Na de hervatting liet DHC zien dat men ook zonder cracks
beslissingswedstrijd. Ook al klinkt het een tikkeltje
voorbarig, houdt deze dag vrij.
Vijftien jaar geleden werden we voor het laatst kam
pioen, daarna zijn we nooit dichter bij de titel ge
weest dan nu. Dit moment moeten we als vereniging,
zeker met het komende jubileumjaar voor de deur,
met z'n allen aanpakken.
Spreekkoren, spandoeken en individuele aanmoe
digingen, alles is even belangrijk. We moeten één zijn
met hen die voor onze eer gaan strijden.
ZIJ GAAN ERVOOR WIJ STAAN ACHTER HEN!
De elftalcommissie A
Sal van Gelder
Bert Overdiek
Karei Baarschers
