BAR TALK
het-strafschopgebied. Lloyd vond ook het gaatje, op knie
hoogte in de uiterste rechterhoek. Doelman Boersma ging
nog wel gestrekt maar op het moment dat hij los kwam van
de grond wist hij het reeds: 1-1Een evenaring van de eind
stand in Alkmaar; hiermee ging men rusten. Terwijl ieder
een naar boven dromde begon Arnold aan de ruststanden.
Blauw Wit - Elinkwijk klonk anders dan anders, het had iets
triomfantelijks, iets juichends. Een langgerekt ahaaa gleed
door de gelederen, gelijk een reaktie op een fraaie pijl tij
dens het afsteken van vuurwerk. Blijde verrassing was van
ieders gezicht af te lezen, het bleek de extra injektie te zijn
die ONS EERSTE nodig had. Direkt na de hervatting werd
het tempo opgevoerd, er werd voortdurend van plaats ge
wisseld, men viel aan over links en over rechts, de verdedi
ging van de Noord-Hollanders kwam onder zware druk. In
middels had Orlando Patrick (net terug van Parijs!) de
plaats ingenomen van Simon Cohen, wat later zou hij deze
positie prijs moeten geven na een zware attaque op zijn lin
ker been. De pressie kon niet zonder resultaat blijven, toch
duurde het nog tot de 75-ste minuut voordat Edwin Lud-
wig, attent als altijd, van heel dichtbij de bal snoeihard in
het net joeg. Rob Ouderland maakte aan alle onzekerheid
een einde door een schitterend genomen vrije trap van (al
weer) Headly met een fraaie kopbal af te ronden: 3-1.
Arnold Bos, onze speaker, hoeveel vreugde kan zo'n taak
niet geven, bevestigde even later de nederlaag van Elinkwijk.
Zou Henne Boskamp dan toch ongelijk krijgen?
Unitas - AFC: 2-3
Na het laatste fluitsignaal overbrugt Cees Thomas driekwart
van het veld, hardlopend, om Eric Plieger, doelman van
Unitas, te troosten met zijn ongelukkige wedstrijd. Dat
beeld blijft je bij, wanneer je sportpark Molenvliet achter je
laat. Dit is amateurvoetbal in optima forma.
Een hoogst ongelukkige wedstrijd mag je stellen, terwijl die
zelfde keeper zijn team meerdere malen het vege lijf heeft
gered. Een volkomen off-day en dat moest gebeuren tegen
de nummer twee van de ranglijst AFC. We beginnen de
strijd met een aantal passes in het luchtledige, van enige sa
menhang in de aanval is geen sprake. Ook Unitas is zoeken
de, de bal verblijft voornamelijk op het middenveld. Na vijf
tien minuten kondigt zich het voorspel tot het drama-Plie-
ger aan. Uit een afgeslagen aanval komt de bal bij Polletje
Houtkamp, die een losse flodder produceert die door een
E-pupil met één hand gepakt kan worden. De doelman van
Unitas doet het met twee handen, de bal kruipt over zijn
arm en schouder richting net: 0-1. Mocht er sprake zijn van
enige nervositeit er moest immers gewonnen worden in
onze ploeg, dan lijkt die op dat moment verdwenen, er
komt meer evenwicht in het spel. Orlando Patrick, die niet
uit de voeten komt op de linker wing, draait een paar keer
noodgedwongen naar binnen en wordt meteen gevaarlijk.
De eerste keer gaat zijn schot nog over, de tweede keer
raakt hij de bal zo hard dat de keeper hem niet onder kon-
trole krijgt. Lloyd Headly is er als de kippen bij en brengt
de stand op 0-2. Geen blunder konkludeerde de Unitas-clan
op de tribune, om dit soort schoten te keren, moet je van
wereldklasse zijn.
We gaan rusten met die voorsprong, een prettig ruggesteun-
tje. Althans, dat dachten we. Het offensief dat Unitas direkt
na de hervatting start is zo furieus, dat iedereen die het
roodzwart is toegedaan met samengeknepen tenen zit toe
te kijken. Opnieuw past Doby Peters de counter toe, Lloyd
Headly en Theo van Seggelen worden keer op keer wegge
stuurd: counteren vreet energie! Er wordt gewisseld: Wil
lem Lenglet voor Orlando Patrick en Tycho Sulsters voor
Hans Hulst. Het accent wordt op de verdediging gelegd. De
druk wordt, mede door de ferme bries, steeds groter. Een
doelpunt kan niet uitblijven. Het is de nr 7, de behendige
Dick Stuy van de Herik, die door onze verdediging zigzagt
en de achterstand juichend verkleint: 1-2. Nummer twee
laat niet lang op zich wachten, het wordt een eigen doel
punt. Edwing Ludwig verandert, ongewild, de bal van rich
ting: 2-2. Inmiddels is het tweede elftal van Unitas met aan
hang in polonaise voor de hoofdtribune verschenen, ze zijn
kampioen geworden. Ook dit kan alleen gebeuren bij de
ware liefhebbers, ze worden uitbundig toegejuichd. Het of
fensief van hun vaandeldragers ebt inmiddels weg, ze heb
ben te veel gegeven. AFC neemt voorzichtig het heft in han
den, er komen weer kansen. Ballen ineens genomen verdwij
nen hoog over het doel, er stuitert er zelfs een op de deklat.
En dan opnieuw, voor de vierde keer dit seizoen, zitten we
in DE laatste minuut. De leer van het determinisme zegt dat
alles van tevoren is bepaald. De noodwendigheidsleer, de
leer die de vrijheid van de wil ontkent.
Lloyd Headly, weliswaar geen filosoof, is hiervan op de
hoogte wanneer hij voor de laatste keer op doel schiet. Zijn
schot wordt gedragen door het lot, de bal verdwijnt via de
vingertoppen van Unitas meest verdrietige speler tergend
langzaam in het doel: 2-3!
Het zijn bovenaardse krachten die ONS EERSTE begeleiden
dit seizoen.
C.
Deze keer staat dit kopje er ten onrechte.
Want verdomd als het niet waar is. Ik heb er
geen tijd voor gehad. Leest u rnaar.
Ben
Op 24 april werd Ben Slaap sr. 75. Wij met
een afvaardiging van de Zilveren Ploeg er op
af natuurlijk. Onze voorzitter Dio Hermens
haalde herinneringen op aan Ben's aktieve
tijd in AFC. Vele jaren maakte hij deel uit
van de Jeugd- en Enquêtecommissie. Dat het in plaats van
11 tot 1, zoals gebruikelijk, een uur of vijf werd lag aan Ben
zelf en aan zijn charmante schoondochter Renate, die als
gastvrouw optrad.
Een paar dagen later mochten we met een select gezelschap
aanzitten aan een door Ben aangericht diner. Zodoende.
Nog iets voor Guiness? Ben Slaap en zijn zonen Ben en
Hans zijn alle drie lid van de Zilveren Ploeg.
Totocommissie
Frank Reddering en Kick Sierhuis vonden het nodig dat de
oude en de huidige totocommissie weer eens bijeen kwam.
En dan vooral de Vierhoutengangers uit die commissie.
Welnu, daar waren de meesten wel toe bereid. En zo waren
we 28 april met zijn allen bij Piet van Raak in Ouderkerk.
Vele oude herinneringen werden opgehaald en natuurlijk
had Hans Geusenbroek een stukje ingestudeerd. In de beste
stemming hebben we om een uur of één het pand verlaten.
Robbie
Op Goede Vrijdag vierde het echtpaar Molenaar zijn 25-ja-
rig huwelijksfeest. Omdat ik 25 jaar geleden als Bestuursver-
tegenwoordiger hun huwelijk bijwoonde was ik uitgeno
digd. Met een aantal andere AFC-ers waren we in Blaricum
aanwezig. Herinneringen ophalend aan de tijden dat Rob
nog de doelen van onze elftallen voor doorboring trachtte
te behoeden.
