vijftiende. Het is voor een voetballer immer een trieste zaak
wanneer men zijn kwaliteiten op een bepaald moment niet
voldoende acht om aan te treden. Zo'n besluit dient geno
men te worden in het belang van het elftal. Je hebt je erbij
neer te leggen. Je mag veronderstellen dat zij die de leiding
hebben weten wat ze doen. Ze hebben meer ervaring en
staan objektiever tegenover het aanwezige 'materiaal'. Wan
neer je niet in de basis staat, zorg je ervoor dat het de vol
gende keer wel gebeurt. Dat is de enig juiste manier van rea
geren, elke andere wijze van benaderen is verwerpelijk!
In ieder geval stond Simon Cohen, na lange afwezigheid,
wel in de basis. Het deed het legioen deugd, zijn kwikzilver
achtig spel is een lust voor het oog. Ook tegen VUC, dat ons
enigszins beducht tegemoet trad, waarschijnlijk galmde de
eerdere 5-1 nederlaag nog na in de oren, was op vele plek
ken van het veld te vinden: de Jesper Olsen van AFC.
Het elftal draaide trouwens beter dan de laatste weken, al
hoewel men in de eerste helft niet tot scoren kwam. Er zijn
mensen bij AFC die al na vijf minuten de einduitslag weten,
sommigen kunnen dat beoordelen bij de rust en een enke
ling heeft er driekwart van de wedstrijd voor nodig. Die
laatste kategorie leunt dan ook meestal op de prognoses van
hen, die een weinig risico niet uit de weg gaan. Zo gebeurde
het ook bij die eerste goal van ons, in de 70-ste minuut. Om
zich als een werkelijke 'kenner' te presenteren zoekt men
bij voorkeur een prominent figuur op in de vereniging,
meestal een bestuurslid. 'Ik denk dat het direkt 1 -0 wordt'
wordt er dan, zogenaamd terloops, opgemerkt. Die goal, let
wel, was al 'zichtbaar' na vijf minuten. Breed lachend wordt
dan de waardering geoogst en betrokkene staat meteen als
expert te boek. De échte kenners halen hun schouders op
bij dit chauvinistische gedoe.
Tussen een wirwar van spelers had Theo van Seggelen inder
daad de opening gevonden in de verdediging van VUC: 1-0.
Tien minuten later kreeg Orlando Patrick de beloning voor
zijn ijverige en inventieve spel, hij scoorde fraai in de lin
kerhoek na aangeven van Lloyd Headly: 2-0.
"RCH (na winst op koploper Elinkwijk), brengt de spanning
terug", stond er de volgende dag in de krant te lezen. Een
ieder wil dit graag geloven maar of het hoogspanning wordt
valt nog te bezien.
DWV - AFC: 0-4
Met enige schroom gingen we richting Elsenhage, thuis had
den we immers in de laatste minuut het gelijke spel (2-2) uit
het vuur weten te slepen. DWV verkeerde in degradatiege
vaar, ook dat telde mee. Een strak blauwe lucht met daarin
een gulle zon, die de koude noord-ooster temperde, stond
boven het speelterrein dat maar matig omzoomd werd door
de noordamsterdamse supporters.
In het begin was er geen sprake van enig overwicht. Wat wel
opviel was de onmacht van de DWV-aanval, te vaak leverde
zij de bal in of kon onze verdediging ingrijpen. Op de De
Boelelaan toonde deze voorhoede zich veel agressiever, het
moest te wijten zijn aan hun eerdere optreden op Paaszater
dag. Tien minuten duurden de verkenningen, toen ver
scheen Edwin Ludwig in onze aanval. Met het linkerbeen
scoorde hij vanaf vijfentwintig meter in de uiterste linker
bovenhoek, een schoonheid van een doelpunt.
DWV ging opnieuw in de aanval, dit keer leverde dit wel ge
vaarlijke momenten op. Cees Thomas wierp zich met ware
doodsverachting in het strijdgewoel, mocht er sprake zijn
van een lichte paniek, hij bleef de situatie meester.
Lloyd Headly, wiens akties een doorlopend gevaar voor de
geel/zwarten betekende, werd voor de zoveelste keer ten val
gebracht. We schreven inmiddels de 34-ste minuut; Pim van
Dordt liet de bal met veel effekt in de rechterhoek verdwij
nen.
Daarmee kwam de rust, het legioen mocht zich te goed gaan
doen aan het (moeilijk te verkrijgen) pilsje. Met Willem
Lenglet (verdediger) voor Simon Cohen (aanvaller) werden
de bedoelingen van Doby Peters na de hervatting duidelijk.
Moeiteloos bleef men achter overeind, de counters, ge
steund door de forse wind, zorgden keer op keer voor pa
nieksituaties bij het doel van onze tegenstanders. Twee van
de vele kansen werden benut. Eerst was het (opnieuw) Pim
van Dordt die een strafschop verzilverde, nadat Theo van
Seggelen onderuit was gehaald binnen de beruchte lijnen en
tien minuten voor tijd mocht Dimitri Kick (ingevallen voor
diezelfde Theo) na een assist van Lloyd de bal over de doel
lijn drukken: 0-4.
Op de Buikslotermeerdijk kwam de eindstand van Elink
wijk - Wilhelmus aangewaaid, mismoedig werd het gas in
getrapt, richting de De Boelelaan. Het verschil bleef drie
punten, toch kunnen er nu nog tien gehaald worden!
C.
Op de 2e Paasdag herdachten Rein en
Truus Akkerman de dag waarop ze elkaar
25 jaar geleden plechtig (dat gebeurde
toen nog) trouw beloofden. Een zilver
jubileum dus. Waar blijft de tijd? Nog
zien we Ak en Truus in de roary-fifties op
zaterdagavond bij Eylders, de destijds ver
plichte aanloop nemen naar het voetbal
van de zondag. Was dat gisteren?
De redakteur had het genoegen jaren met
de jubilaris te mogen spelen, in het tweede, het derde en tot
de dag dat Ak plotseling 'doorstootte' (d'oude gabbers van
weleer staan nog versteld van die promotie) naar de hoofd
macht. Zijn kameraden van het eerste uur dienden een paar
jaar achtereen meneer Ak te zeggen. Hij werd een ijzerster-
ke verdediger, die van het begin tot het einde geconcen
treerd bezig bleef met zijn taak. Truus was zijn meest trou
we aanhangster en nu pa de voetbalschoenen in een donker
hoekje van de kast heeft gezet gaat de aandacht uit naar
zoonlief Rein jr.; een voetbalfamilie in optima forma.
Ak, alweer heel wat jaartjes voorzitter van de Stichting
Goed Genoeg, heeft zich kort geleden bereid verklaard de
leiding (na ons 90-jarig bestaan) van de afdeling voetbal op
zich te nemen.
Dat zijn zaken die je niet voorziet wanneer je als 11-jarige
begint te ballen bij die club aan de Wandelweg. Toch is het
een weg die je hebt te gaan, het was al bepaald op het mo
ment dat je als kleine jongen in dat roodzwarte shirtje liep
te dartelen.
Ak, Truus en Ak jr., jullie worden door de vereniging VAN
HARTE gefeliciteerd met het zilver op naar het goud!
Henny Weverink, een hele goede vriend van vorengenoemde
Ab, jarenlang speelden zij in het zelfde elftal, is opgenomen
in het Elizabeth Ziekenhuis te Haarlem.
Men had Henny nog kort geleden over de velden zien darte
len, iedereen in AFC verwonderde zich. De 72-jarige kreeg
een nieuwe broek aangemeten, vaatvernauwing was de oor
zaak. Dat kan gebeuren op die leeftijd.
Inmiddels is hij succesvol geopereerd en zal binnenkort zijn
hernieuwde opwachting aan de De Boelelaan maken.
Van harte algehele beterschap, Henny. We zien naar je uit!
Bij de felicitatie van Ab de Jong (twee weken geleden) is
een foutje geslopen. Er werd gesproken over een 63-jarige
jongeling, die dacht het record van de oudst aktieve kompe-
2
