IN MEMORIAM WILLY BRUSSE
Dit is de Schakel die komt binden.
De oude club aan d'oude vrinden.
64e jaargang
verschijnt wekelijks of twee wekelijks
14 maart 1984
nr 6
Secretariaat: G.A. van Caspel
Kotter 7
1186 WH Amstelveen
Tel. 020-45 72 30
Redakteur: Karei Brand
Tulpenburg 59
1181 NL Amstelveen
Tel.: 45 61 40
Willy Brusse is niet meer
Na zijn opname in het zieken
huis leefden wij tussen hoop en
vrees, maar het werd steeds
duidelijker dat het einde nader
de, totdat op 1 maart het fata
le bericht kwam, dat Willy in
zijn slaap was heengegaan. On
ze innige deelneming gaat uit
naar zijn lieve vrouw, die haar
man zo trouw met alle zorg
heeft omringd, ondanks haar
eigen wankele gezondheid.
Een zware taak, die haar krach
ten bijna te boven moet zijn gegaan. Moge zij de kracht vin
den verder te leven, puttend uit een schat van herinnerin
gen, gesteund door haar flinke zoons en schoondochters en
in het dierbaar bezit van lieve kleinkinderen.
Het is nu bijna vierenzestig jaar geleden, dat Willy Brusse,
Nico Neseker en ik lid werden van AFC. Samen speelden
wij in de adspiranten en junioren. Willy kon goed voetballen
en speelde al gauw in de drie hoogste elftallen. In de wed
strijdverslagen aan het eind van de twintiger jaren komt
steeds weer naar voren, dat Willy, ofschoon niet buitenge
woon talentvol, altijd een nuttige partij speelde, nooit van
opgeven wist, niet mopperde als het mis ging en onder alle
omstandigheden zijn goede humeur wist te bewaren.
Voor AFC lagen zijn verdiensten, naast de prestaties op het
groene veld, in het verzetten van heel veel werk in tal van
commissies, terwijl het in die tijd een vanzelfsprekende zaak
was, dat Willy deel uitmaakte van alle feestcommissies.
Maar ook op bestuurlijk terrein droeg hij zijn steentje bij.
Daarbij was hij ook lid van de elftalcommissie. In 1930
werd hij eerste secretaris, doch dit was van korte duur, daar
hij door het overlijden van zijn vader zich genoodzaakt zag
te bedanken, teneinde zich geheel aan zijn zaken te kunnen
wijden. In latere jaren maakte hij weer enige jaren als com
missaris deel uit van het bestuur.
In 1933 ontving Willy, samen met Piet Bos, de Nobelprijs
voor zijn belangrijk aandeel in het werk van de trainings
commissie. Enige jaren na de oorlog werd Willy Brusse de
eerste man bij ACC en vervulde ook deze taak zo goed, dat
hem bij zijn afscheid welverdiend het erevoorzitterschap
werd aangeboden. Maar ook AFC bleef hij trouw en toen
Henk Esser terug trad als tafelpraeses bij het jaardiner, was
Willy direkt bereid die funktie, welke hem trouwens op het
lijf geschreven stond, over te nemen. En ook dat deed hij
op uitnemende wijze. Toen hij daarmede in 1972 stopte
volgde zijn benoeming tot lid van verdienste.
Willy Brusse was een begenadigd mens; zijn blijmoedig ka
rakter en zijn vrolijkheid werden door iedereen gewaar
deerd. Daarbij bezat hij de gave van het woord. Temidden
van zijn grote vriendenkring, hetzij bij AFC of ACC, was
Willy op zijn best en heel wat avonden deden onze kaken
pijn van het lachen. De blijmoedigheid verliet hem nooit.
Ook niet toen hij door een ernstige rheuma-aanval werd ge
troffen, waarvan hij gelukkig herstelde, evenmin toen hij
op latere leeftijd, na een mislukte heupoperatie, verder op
krukken door het leven moest gaan. En toch ging achter al
die opgewektheid een zeer ernstig mens schuil. Elke verant
woordelijkheid woog bij hem zwaar. Hij hield van een gron
dige organisatie en regelde alles tot in details. Aan zijn vro
lijkheid en altijd milde - humor paarde Willy een grote
oprechtheid en absolute integriteit. Dit alles dwong respekt
af. En is respekt niet de hechtste basis voor blijvende
vriendschap?
Willy Brusse laat een grote leegte achter. Figuurlijk èn let
terlijk als we hem straks moeten missen op zijn vaste plaats
je naast de screen op het cricketveld en bij alle bijeenkom
sten van zijn beide clubs, die hij zo trouw heeft gediend.
Beste Wil, fijne kameraad, wij zullen je nooit vergeten.
Bedankt Wil, well played! Rust zacht.
Henk Kappelhoff
