Trouw
JUBILEUM
Licht
In deze rubriek die, het vignet laat het reeds zien, uitslui
tend bedoeld is om voetbalwederwaardigheden te vermel
den, sluipen de laatste tijd ook andere sporten binnen. De
redaktie verzet zich hier niet tegen: het blijft immers bewe
gen.
Het tweede zaterdagtennisteam speelde, hoe is het moge
lijk, op zaterdag de 16e de eerste kompetitiewedstrijd te
gen Noorderlicht. De stand was 2-2, de dubbels zouden de
einduitslag bepalen. Op het centre-court werd ATC verte
genwoordigd door Tim Timmerman en Henk Steinvoorte.
De eerste set ging verloren, de tweede werd op tie-break ge
wonnen. De derde moest de beslissing brengen. Op dat mo
ment wisselde Henk Steinvoorte van racket, tot zover had
hij met twee gebroken snaren gespeeld. Zijn befaamde top-
spinslag kreeg, mede ook door langdurige onthouding (ziek
bed), vaak niet vermoede richtingen.
Noorderlicht merkte al gauw de verandering. Veelvuldig
werd men gepasseerd door de strepen van Tim en de fameu
ze effektballen van Henk. Al halverwege daagde het licht
voor onze kombinatie; het werd uiteindelijk 6-4 en een ge
wonnen partij.
Blauw Wit telde onder haar supportersschare twee zeer fer
vente aanhangers, die luidkeels het spel bekommentarieer-
den, vaak tot ongenoegen van de omzittenden. Eén op de
onoverdekte, één op de overdekte. Beiden waren aan weers
kanten duidelijk verstaanbaar.
De onoverdekte, de zontribune, ging het verst in het verbale
geweld. Hij bleef maar roepen om Marie, z'n echtgenote,
die kennelijk niet geheel en al gezond was. Zijn club moest
presteren terwille van haar gezondheid Nadat Blauw
Wit's nummer 3 de strafschop had verzilverd, het was de
gelijkmaker, werd de goalgetter bijna huilend toegeroepen:
"Bedankt, Martin, je deed het voor Marie. Voor haar gezond
heid". Dit ging Henk Kappelhoff iets te ver, hij reageerde
narrig: "Je mag wel eens aan je eigen gezondheid denken".
"Mijn vrouw is belangrijker", jubelde de trouwe echtge
noot.
Verademing
Het schijnt een traditie te zijn dat in Weesp en omstreken
AFC stevig moet worden aangepakt. Je moet die luitjes
even laten zien wie je bent, etc. Dertig jaar geleden gingen
we al bevend die richting uit. Afgelopen zaterdag kwam het
eerste zaterdagteam op visite bij ADE. Dat men er geen half
werk van wenste te maken bewees de thuisclub, die al drie
kwartier van tevoren met de warming-up bezig was. De bijl
ging er vanaf het begin in, AFC liet het geweld over zich
heen gaan en bleef voetballen. Vaak oogstrelend, de score
liep geleidelijk uit naar 0-4. Drie ervan kwamen van de voet
van Ton Disselkoen (vooral de laatste was een beauty), die
de schotvaardigheid van zijn vader in herinnering riep.
De botte bijl, die vandaag de dag steeds vaker wordt gehan
teerd, werd bestreden met weldoordacht voetbal. Een ver
ademing!
Dankbaar
In Twente is, volgens de Volkskrant, een onderzoek gedaan
naar de animo die bestaat bij de jeugd om te gaan voet
ballen. Enkele cijfers worden aangedragen. Het aantal voet
ballende jongens in de leeftijd van 10 tot 13 jaar bedraagt
thans 53 procent. In de leeftijdsgroep van 13 tot 15 daalt
dit percentage tot 40, terwijl in de groep van 16 tot 18 nog
slechts 30 procent in georganiseerd verband tegen de bal
trapt.
De vruchtbare jaren van de KNVB lijken voorgoed voor
bij, aldus het bericht. Wij doen dan ook een dringend be
roep op de AFC-ouders hun kindertal te inventariseren om
daarna de mogelijkheid te overwegen tot uitbreiding over
te gaan.
Onze penningmeester zal u dankbaar zijn.
Een verwonderlijk kleine delegatie. Jaap van Nek en Otto
van Rijn, vertegenwoordigde AFC bij de receptie van het
100-jarig bestaan van de L.A.C. FRISIAte Leeuwarden.
J.l. zaterdag was het een drukte van belang in de Harmonie.
Onder de Frisianen bevonden zich Lammert Steinvoorte
(83), oom va t onze Henk en Jan Brada (77), die in het verle
den ook nog voor de Amsterdamse Football Club zijn uitge
komen. Ook aanwezig Hans Wiegel, beschermheer van de
vereniging en us Abe, onze legendarische Abe Lenstra.
Het schijnt een goed jubileumjaar te zijn, 1983. In septem
ber zal het grote HVV uit Den Haag haar 100-jarig bestaan
vieren, en niet veel later doet DFC uit Dordrecht dit na.
Eerder gingen hen voor UD uit Deventer (1975), KHFC
(1979) en Hercules en Robur et Velocitas (1982).
Wij moeten nog elf jaar wachten, tijd genoeg om dit gebeu
ren op een verantwoorde wijze voor te bereiden.
Afgelopen zaterdag werd het eerste zaterdag-elftal na lange
tijd weer eens kampioen in zijn afdeling. Hoewel de ver
wachtingen aan het begin van het seizoen hoog gespannen
waren, mede door de komst van enkele geroutineerde (nou
ja, what's in a name) zondag spelers, hebben wij ook dit
jaar aan de AFC-traditie meegewerkt, door belangrijke
beslissingen te bewaren voor de laatste wedstrijd. Ook de
bekende eindsprint ontbrak dit jaar niet. Met vier overwin
ningen op rij (6-0, 6-3, 6-1 en 4-0) werd toch nog duide
lijk orde op zaken gesteld. Daarvoor werd een nogal wissel
vallig seizoen doorgemaakt met evenveel hoogte- als diep
tepunten, evenveel hoogstandjes als blunders en evenveel
positieve (hoor ik dat goed?) als negatieve kritiek.
Echter, door de zaterdag-commissie (de heren Van Dijk jr.
en Wijnand) werden alle problemen soepel opgelost.
Een speciaal woord van dank wil ik, namens alle spelers
richten tot onze leider, Gé van Dijk, die gelukkig weer op
het oude nest terugkeerde en ons op de hem welbekende
wijze heeft gecoacht. Gé, hartelijk dank en we hopen je vol
gend seizoen weer als coach te mogen begroeten.
Tot slot wil ik iedereen die aan het behaalde succes heeft
meegewerkt nog even voor het voetlicht halen.
Kees Boyenk, onze keeper, speelde zoals we het al jaren van
hem gewend zijn; ijzersterke wedstrijden en af en toe een
klein foutje.
Rob Kikkert, een van de meest regelmatige spelers met
vooral aan het eind een duidelijk stijgende lijn (vraag
maar aan Kikkert sr.).
Frans v.d. Bor, de oudste maar ook een van de fitste spelers,
ik zag hem vaak meer vóór dan achter mij spelen.
Don Quint, bikkelharde, maar soms iets te onstuimige ver
dediger.
Jan Sandberg, toont altijd inzet en karakter en is overal in
zetbaar.
Edwin Geluk, speelde als vanouds, fel op de bal en de tegen
stander (en soms op zijn medespelers).
Fred Berrier, bekend om zijn vlammende schoten en het in
praktijk brengen van de "kap-"-lessen van Wiel Coerver.
Rein Akkerman, de architect die, indien gemotiveerd, moei
lijk af te stoppen is.
3
