RONDOM DE BAL
BIJGELOOF
gescoord in blessuretijd. Een tijd die praktisch voor de volle
100 procent werd veroorzaakt door onze tegenstander.
Jammer!
Een week eerder werd het 2-0 tegen het "tweede" van
Elinkwijk. Hoe het mogelijk is dat een (mede) koploper van
de hoofdklasse met precies elf man op de De Boelelaan ver
schijnt, inklusief vijf invallers, mag een raadsel heten.
Al met al blijven we "runner-up", slechts één puntje scheidt
ons van de bovenste plaats. We moeten een behoorlijke tijd
terug in de geschiedenis om eenzelfde positie tegen te
komen.
Zeventien van de zesentwintig wedstrijden zijn gespeeld, nog
negen te gaan. Als te doen gebruikelijk is het onderlinge
krachtsverschil miniem. Nummer twee DHC wordt zelfs
thuis geklopt door nummer laatst RVC. Het cliché "Onder
schat je tegenstander nooit" zou van toepassing zijn, ware
het niet dat het spel van ONS EERSTE dit overbodig
maakt. Het élan waarmee nu gespeeld wordt waarborgt een
hoge klassering.
Hoe een bekend TV-kommentator meeleeft met de verrich
tingen van onze hoofdmacht, kunt u lezen in het artikel
"Bijgeloof"
Afgelopen zondag scheelde het een haar of hij was er voor
goed van verlost!
Hobby
Zomaar op een zonnige zater
dagmiddag kom je in gesprek
met de man, die veel heeft ge
daan aan de overgang van de
Wandelweg naar de De Boele
laan: Gerard van Nigtevegt.
Het is al zolang geleden, al
meer dan twintig jaar. Buiten
spelen de veteranen tegen Kampong, een veld verder zat. 3.
Tussen die vierenveertig spelers een paar supporters. Ze ge
nieten niet alleen van het spel, dat ook op lager niveau altijd
spektakulair blijft, maar ook van de zon die voor het eerst
dit jaar echt warmte geeft. "Ga je morgen mee naar Zeebur-
gia, Gerard?" wordt er gevraagd. "Ik weet het niet, ik rijd
geen auto meer", zegt de 76-jarige. "Ik moet lopen, dat is
meer dan anderhalf uur. Ik moet er nog even over naden
ken. Ik heb jou trouwens een hele tijd niet gezien, waar was
je?" "Familie-omstandigheden, Gerard. De jongste was jarig
en er was krokusvakantie, dan mis je een paar zondagen".
"Kan dat wel tegenover de vereniging?" "De club is een
hobby, Gerard. Niets meer en niets minder". "Zo is dat,
jongen. Een waar woord: een hobby".
Ojé
Henk van der Bergh, jarenlang centrumspits van ons eerste,
onze Van Kooten van de zestiger jaren, deed bij datzelfde
veteranenelftal een stapje terug. Hij speelt nu als middenvel
der. Zijn eerste trap in de wedstrijd werd een huppelballetje
van een paar meter. Hij begeleidde dat zelf met een "ojé".
Later liet hij zien dat de kwaliteit nog volop aanwezig is.
Vanuit het middenveld distribueerde hij de ene lange pass
na aan de andere, zijn voorwaartsen hadden het er druk
mee. Kampong won de wedstrijd, geheel tegen de verhou
ding in, met 2-0. De veteranen speelden een prima wed
strijd. Voor de paar mensen aan de lijn was het een plezier
om naar te kijken.
Gok
Een veld verderop wordt zat. 3 zomaar naar een 4-0 achter
stand gespeeld door de nummer laatst van de afdeling:
P en R. Dit werd een tikkeltje te gortig; halverwege de twee
de helft wordt een alles of niets offensief begonnen. Binnen
vijf minuten is 2-4, de reds zien het gelijke spel reeds han
gen.
Het wordt een éénrichtingsverkeer, doelman Snelleman
(jaja, de zoon van quizmaster Jan) begeeft zich zelfs tot
even voor de middellijn om een bal terug te koppen op zijn
voorhoede. Er doen zich levensgrote kansen voor, het ver
schil blijft echter bestaan.
Na afloop wordt papa Snelleman toegevoegd: "Laat hem de
volgende keer maar verder uitlopen, je kan nooit weten".
Tijd
Wanneer Peter McNamara op zondag de dertiende de be
slissende cross slaat tegen Ivan Lendl in de open Belgische
kampioenschappen, kom je van je stoel.
Waarom? Omdat de hegenomie van mr. Robot eigenlijk
wordt doorbroken. Eerder, waarschijnlijk een jaar, bewon
der je de koelbloedigheid van de Tsjech, die de top van de
wereld omverkegelde. Nog niet eens een jaar later juich je
zijn overwinnaar toe.
De sterkste wordt eens overwonnen (zie Borg), het is slechts
een kwestie van tijd.
Het overkwam mij onlangs weer. Ik had diep in het zuiden
een wedstrijd verslagen voor Studio Sport. In de auto, zo
rond vijf uur, zet ik altijd de radio aan om naar het pro
gramma "Langs de lijn" te luisteren. Ik onderbrak de woor
denstroom van Truus, die mij op lokaties buiten een straal
van 150 km vaak vergezelt, en die mij aan het vertellen was
hoe bijzonder gastvrij dat Fortuna-bestuur toch weer was
geweest. Dat ze heel plezierig met Kees Rijvers over koetjes
en kalfjes had gesproken en dat ze die kleine, ze bedoelde
Dick Advocaat, weer zo goed had gevonden. "Sssstt", zei
ik, "de amateurvoetbaluitslagen
AFC had zoals vaak dit seizoen gewonnen. Ik voel dan een
gelukstrilling door mijn lichaam gaan. Ik pak het stuur ste
viger beet en recht mijn rug. Haarfijn verschijnt op mijn
netvlies de competitiestand van de bovenste zes in de
hoofdklasse A. Elinkwijk zus, Xerxes zo, mijmer ik dan.
Verdraaid we staan op een gedeelde vierde plaats. En niet
zonder een gevoel van spijt bedenk ik dan hoe gezellig het
nu is boven in de soos.
Nu komt het ook wel eens voor dat ik zaterdagavond een
wedstrijd moet verslaan, zodat ik zondags vrij ben, of dat
de faciliteiten van de NOS voor een zondag zo gering zijn,
dat ik een vrij weekend heb. Gelukkig voor mij komt zoiets
weinig voor. Vroeger, jaren geleden, placht ik dan wel eens
in het gezelschap van de huidige voorzitter van de jeugd
commissie, te gaan kijken naar die club uit De Meer, die
grossiert in landstitels en waarvoor ik jarenlang zelf heb ge
speeld. Swart, Cruyff en Haan mochten dan de sterren van
de hemel spelen, wij keken 90 minuten lang geboeid naar
onze favoriet Piet Keizer. Die tijd ligt ver achter me. Al
speelt Ajax nu tegen Feyenoord of PSV, ik ga altijd naar
ons eerste kijken.
Viermaal heb ik onze "trots" aan het werk gezien en dat
telkens in het aangename gezelschap van Rob de Jong, Ka-
rel Brand en Nico Leloux. Ik zal de wedstrijden even voor u
op een rijtje zetten: AFC - EDO: 0-1Prachtig weer. Karei,
