AFC 6 - WMS 2: 3-0
dat het vertier dan toch maar weer beantwoordde aan het niet gestelde doel. Daarop was het woord van Vis Henne Bos
kamp, die zijn woorden "paarlen voor de stieren" wist; die bovendien niet voor Penis Joannis wilde staan en die het
woord dan ook vrijwel niet meer prijs gaf.
Organisator Stier Theo van Emden vatte samen, dat "we van de waarheid alléén niet kunnen leven".
De zin van waanzin, vrienden.
Goals
Op het eerste veld liep Pickelaar weer eens één van zijn vroegere medewerkers ten velde tegen het lijf. Het was Wim
Sprengers, die herinneringen ophaalde uit de begintijd van het enige, echte, legendarische dertiende elftal.
Het geschiedde, dat de toenmalige C-commissie het in haar ondoorgrondelijke wijsheid nodig oordeelde de as Pim
Been Wim Sprengers aan het dertiende te onttrekken door bevordering naar het twaalfde.
De promotie werd niet als zodanig door het tweetal gevoeld. Zeker niet na debuut met een 13-1 nederlaag. Heimwee
en behoefte aan troost dreven Pim en Wim aansluitend naar Ookmeer, waar hun vertrouwde dertiende aantrad tegen
Blauw Wit zoveel. Bij hun aankomst was de wedstrijd juist begonnen en leidde Blauw Wit inmiddels met een nulletje of
vier tegen 8 AFC-ers. Uiteraard waren zij snel verkleed, maar toen zij mede in de wei waren getreden was de stand toch
al wel opgelopen tot 8-0.
Het einde kwam met 24-0 en pas in de kleedkamer kwamen Pim Been en Wim Sprengers tot het ontmoedigende besef
een zondag lang op 2 voetbalvelden ter meerdere glorie van AFC - in touw geweest te zijn, ten einde te hebben bij
gedragen aan een totaal-score van 1-37.
Pickelaar brengt u alsnog op de hoogte.
Geschiedenis laat zich immers eerst recht schj-ijven na afstand tot en voltooiing van het verleden.
Strafschop
Toen Pim van Dordt onlangs diep in de tweede helft thuis tegen Neptunus een strafschop miste, riep Kees den Braven
vertwijfeld uit: "Nooit eerder waren we zo dicht bij de overwinning! Dat scheelde weinig".
Waarop Rob Duis vaststelde: "Ja, om precieste zijn 11 meter"
WINST EN DEGRADATIE IN LAATSTE DUEL.
Na de laatste wedstrijd van dit seizoen tegen WMS 2 kunnen
we konkluderen, dat met een gemiddelde van één punt per
match, ons elftal het niet onverdienstelijk heeft gedaan in
de eerste klasse van de AVB. We handhaafden ons goed,
zelfs van kampioen SLTO 2 pakten we toch twee punten,
al had een hogere notering niet tot de onmogelijkheden be
hoord, indien we op bepaalde momenten o.a. wat meer
inzet toonden en vooral in de periode direct na de winter
stop tot medio maart niet zoveel wisselspelers hoefden in te
zetten. Een fijne teamgeest, ook buiten 't veld, is gedurende
het hele seizoen gebleven, waardoor de hechte band van Jan
Handgraafs team niet onopgemerkt bleef.
Even terug naar de laatste negentig minuten van dit seizoen,
waarin onze tegenstanders via winst aan degradatie konden
ontkomen. De op het laatste moment aangewezen scheids
rechter Frits Poot was heel nadrukkelijk en stipt aanwezig.
Alleen bij de toss was hij even zijn muntje kwijt. Commen
taar op zijn leiding was zowel in het veld als buiten de lij
nen helaas hoorbaar hetgeen tot gevolg had dat we na af
loop in de bestuurskamer potlood en papier erbij moesten
nemen. In de eerste helft scoorde Michael Ooink via elf me
ter 1-0 en bracht daarmee zijn totaal score op negen. Helaas
moeten we 't volgend jaar zonder deze prettige teamgenoot
doen, omdat hij meent te moeten bijbruinen aan de Cöte
d'Azur.
Eric v.d. Langenberg, halverwege de competitie aan onze
groep toegevoegd, kenmerkte zich als een grillige speler. In
deze wedstrijd deed hij er alles aan zijn doelgemiddelde op
één te houden. Echter Wim v.d. Bold, let op z'n gezicht bij
een vrije trap tegen, wist in de rebound juist nu zijn enigste
kompetitie treffer te scoren, 0-2, nadat hij in de tweede
helft inviel voor Rob Handgraaf. Rob kan terugzien op een
sterke tweede seizoenhelft. Ook Rick Lopuhaa krijgt een
hoger cijfer dan de zes, die het aantal van zijn treffers aan
geeft dit jaar. Samen met Ludwig Diederich en Hans Pos
waren ze een hecht trio, zowel in het veld als daarbuiten.
Opmerkelijk was vooral Hans' invloed hierbij, als ex-aan-
voerder en laatste man.
Rein Eleveld, die slechts de helft van het aantal wedstrijden
mee deed, wegens zakelijke beslommeringen, was de motor
achter 't middenveld en toonbeeld van inzet maar ook in
stelling. Dit seizoen manifesteerde zich Johan v.d. Elsken
eveneens als prima reserve keeper. Zijn noppen stonden al
tijd eerder in het doelgebied afgedrukt dan de mijne, voor
dat we aftrapten. In de wedstrijd tegen Pancratius 4 kon hij
negentig minuten lang zijn talenten tonen. Aan Lodewijk
v.d. Pol hadden we een spitsvondige linkervleugelspits, voor
al tijdens de momenten in de kleedkamer. Jan Perton maak
te in dit laatste duel met 3-0 zijn tien seizoentreffers vol.
Hopelijk zal hij volgend seizoen constant beschikbaar zijn
voor zijn team. Op de linksback plaats stond altijd Andy
Tjon a Ten, die vooral door zijn positieve benadering en
vrolijke noot een van de smaakmakers was. Hem zou ieder
een graag in z'n team willen hebben.
Tenslotte onze elftalleider Jan Handgraaf, tot en met de
laatste wedstrijddag bezig met zijn jongens, wiens begelei
ding en betrokkenheid opmerkelijk genoemd mogen wor
den. Het spelen om de knikkers is hem ten volle toever
trouwd, en zijn plannen voor volgend jaar liggen al klaar. Ik
weet wie daar nu al weer klaar voor staan, zodat ik uitkijk
naar de nieuwe kompetitie.
Jongens 't was weer fijn, en tot de 28e mei!
Frans Jüch
3
