MIXED PICKLES,
ingelegd door Pim Adriaansz.
de allerjongsten), foto's, tekeningen zullen deze rubriek
gaan vullen, zodat u weet hoe onze toekomst eruit gaat
zien.
Met deze toezegging werd uw redakteur een ander mens; hij
durft het Schakel-leven weer aan.
De vierpuntenwedstrijd op 1 maart, tegen RVC, leverde 0
punten op. Tijdens de aanloop van het seizoen en tegen het
einde, wanneer ze veilig zijn, spelen ze de sterren van de he
mel, zei een oud-voorzitter een paar dagen later, bij het nog
maals evalueren van de wedstrijd. Hij heeft gelijk, het is on
miskenbaar de druk van het moeten winnen dat het elftal
in zijn greep houdt in de tussenliggende fase. Hoe raak je
van deze ballast af? Door te zeggen dat we al 87 jaar
voetballen, dat ups en downs er gewoon bijhoren. Dat je
voor je plezier achter die bal aangaat, dat het plezier niet
minder wordt wanneer er een klas lager gespeeld wordt. Bo
vendien, tè gemotiveerd leidt gemakkelijk tot wrevel, tot
irritatie. AFC zal heus niet omvallen, het bolwerk is daar
voor te hecht verankerd.
De afgelopen zondag gaf een bekend beeld: van de zeven ge
speelde wedstrijden eindigden er 6 in een gelijk spel. Wij
maakten geen uitzondering op de regel en haalden een punt
weg in Rotterdam.
Er had voor ons meer in gezeten dan de 2-2, dit werd later
ook in de bestuurskamer van Neptunus volmondig erkend.
De AROL-beker, die voor de laatste keer in 1970 werd ver
speeld en toen definitief in het bezit kwam van onze vrien
den uit de Maasstad en sindsdien bij elke wedstrijd tegen
AFC in volle glorie (opgepoetst) word geëxposeerd, als eer
betoon, stond dit keer niet opgesteld in de kamer voor
noemd. Wie weet was dit de oorzaak dat we de volle winst
moesten laten gaan. Aan de inzet heeft het zeker niet gele
gen. Vriend en vijand waren unaniem in hun mening over
het vertoonde spel: dit AFC kan nooit degraderen!
Zestig
Hoewel het Pickles-inlegwerk in feite geen felicitatie-dienstbaarheden omvat - Pickelaar merkte dat eerder al eens op -
is er geen regel zonder uitzondering. Incidenteel memoreert Pickelaar dan ook wel eens een kroonjaar binnen de club,
zulks evenwel naar zijn persoonlijk welgevallen.
En zeker niet zonder enig welgevallen signaleert Pickelaar ditmaal Jan (Tjalling) Steensma, die recent 60 jaar geworden
is, dan wel dat dezer dagen nog zal worden. Volstrekte duidelijkheid daarover kon Pickelaar op korte termijn niet ver
krijgen, maar daargelaten de datum wordt het twaalfde lustrum door niemand serieus in twijfel getrokken.
De band, die ons aan Jan Steensma bindt, heet de AFC Schakel, die hij jaren achtereen redaktioneel bestierde en die
hij nu nog per eruptie van zijn "Bar-talk" voorziet.
Pickelaar kent hem een beetje. Als een clubmakker, die zijn pen niet in vitriool hoeft te dopen om te zeggen wat hij wil.
Eens - het zal een jaar of twintig geleden zijn - trof Pickelaar hem diep in een vrijdag-nanacht aan voor de deur van een
zeer besloten club destijds veel gefrequenteerd door pennevoerders aan één der Amsterdamse grachten. Een nacht
huis, dat wel. Maar respectabel van opzet. Het zij verloops wél opgemerkt, want vandaag de dag kan men niet voorzichtig
genoeg zijn.
Jan ontbeerde, met Pickelaar, het benodigde lidmaatschap om te mogen binnentreden.
De geschelde nachtportier bleek een ongemakkelijk soort helhond, die uit principe al bereid was zelfs leden de toegang
te weigeren.
Maar Jan Steensma kreeg toegang met zijn goedmoedige praat en Pickelaar profiteerde daarvan mee.
Het beeld van Jan Steensma is daarmede eigenlijk wel geschetst: Jan de Goedmoedige. Pickelaar zal hem de hand gaan
reiken en Herma aansluitend kussen.
Van harte!
Vet.
Onze veteranen waren te gast bij HFC. U weet wel: de Koninklijke, te Haarlem. De onzen wonnen. Met 0-1dankzij een
fraaie goal van Ger(ry) Smit in de tweede helft. Hoewel dat niet van overwegend belang was.
Wat bewoog Pickelaar ertoe op zaterdagmiddag naar de Haarlemse Spanjaardlaan te gaan?
Wel, hij blijkt zelf 'even verderop' aan de kust te wonen, was oh schande nooit te voren bij KHFC en had het AFC-
veteranenspoor geruime tijd niet meer gevolgd.
Eigenlijk zou Pickelaar er beter aan doen zijn bezoek aan de veteranen te verzwijgen. Nog niet zo lang geleden immers
was hij bijna - als Socrates - veroordeeld tot de gifbeker wegens ondermijning van de (AFC-) jeugd.
Maar goed. Onbevangen als hij is biecht Pickelaar zijn uitstapje naar de andere zijde van AFC op. Daarbij belovende
spoedig een juniorenwedstrijd vanaf pakweg 14 jaar, dat wel te zullen gaan bezoeken.
De hernieuwde kennismaking met de vetten bleek van aangename aard. Daargelaten, dat veteranen als Paul Koster, Ar
thur Reddering, captain Fred Bergman en genoemde Smit om er maar een paar te noemen in Pickelaars ogen am
per de junioren zijn ontgroeid, viel er bepaald wat te genieten. Over en weer liet men elkaar voetballen en dat bleken de
meeste spelers nog wel te kunnen ook.
De splitlevel zitkuil bij open haard in de KHFC-fauteuils missen wij - bij al onze welstand - op Goed Genoeg. Een
vondst!
Veteranenvoetbal: aanbevolen
Olé ole olé, Wis. teest op AFC. Dus gauw kaarten kopen bij Paul Koster, Jan Otsen en Ton Disselkoen. fcn aan de bar.
Nu echt doen hoor!
