ONS DERDE
RONDOM DE BAL
SCHEIDSRECHTER
DE JONGE AFC-ERS
j.l. Zondag 22 november moest het 3de elftal aantreden te
gen de F.C. Amstelland.
Van dit elftal is bekend, dat ze mentaal erg zwak, maar qua
voetbal erg sterk zijn.
Voor ons dus taak om snel te scoren. Dit gebeurde gelukkig
"al" in de 30ste minuut, René Husers, zeer goed op dreef,
speelde twee man uit (waarvan één tussen de benen) om
daarna vernietigend uit te halen met links.
AFC 3 bleef daarna goed storen en uit een afgeslagen aan
val, Flans FHulst bereidde schitterend voor, scoorde Michel
Rieder zeer beheerst, 2-0.
Na een overdenderende speech, in de rust, van leider Frans
van de Bor, begon AFC de tweede helft bijzonder voort
varend.
Corner van rechts, kopbal van Meindert op de lat, waarna
Wim Flusers (duidelijk terug na zijn schorsing) koel af
maakte. (3-0)
De F.C. Amstelland werd daarna volledig overspeeld.
Fletgeen resulteerde in nog twee geweldig mooie goals, R.
Rooze tekende voor 4-0, en alweer Wim FHvoor 5-0.
Slechte spelers waren er vandaag niet, maar een compliment
moet gegeven worden aan D. Akkerman, die in de tweede
helft helaas moest uitvallen wegens een "oude" blessure.
Invaller keeper Theo Janssen heeft daarna ook geen enkele
fout gemaakt en zo werd de nul ook nog behouden.
Al met al een zeer aantrekkelijk duel voor het "publiek"
HH en WH
Devaluatie
Toen we traditiegetrouw vo
rige week zondag tegen DWV
kort voor tijd toch nog dat
ene puntje moesten inleveren,
sprong een forse man jui
chend uit de dug-out.
Flij begon aan een geëxalteer
de rondedans, die door onze
supporters verbaasd werd gadegeslagen.
Men had in de rondspringende figuur een ex-AFC-er ont
dekt: Flenk Fluisman.
'Onbegrijpelijk' stelde een van hen treurig, 'dat clubliefde
zo snel kan devalueren'.
Talent
'Het was een trap van een meter of veertig, van Jackie.
Je kent 'm wel, een jongen die de trap heeft uitgevonden.
Vol met de wreef, strak, op kniehoogte. Ik pak 'm uit de
lucht, de tenen gekruld. Balletje morsdood. Komt die
laatste man naar me toe, een beul van een gozer.
Grijns op z'n koppie, hij had me al een paar keer eerder
onder de grond gestopt. Wat denk je? Stuur 'm met één be
weging het bos in, zo maar. Te gek. Een ingeving, hoe noe
men ze dat? Talent, jaja zo mag je het ook noemen.
In het strafschopgebied dus, aan de linkerkant, een meter-
tje of vijftien. De keeper weifelt, de geit. Dan komt ie toch,
hou je buik vast, jongen. Wat doet dit talent? Flij wipt de
bal op zijn rechtervoet, zet 'm daar klem en wacht tot Doel-
mans voor 'm staat. Flup, over de boy heen en dan hè,
let je op ja, juistpakt 'm daar wederom gekruld uit
de lucht. Zie je het voor je? Puur natuur.
En dan wippend naar de doellijn? Ben je gek, jongen.
Waarom al die moeite? In deze tijd van energiebesparing,
laat me niet gillen. Een jens, een flens, bescheurendhard
achter de kruising. Een vastzitter, een enkele keer zie je het
nog wel es op de televisie.
Drie mannetjes nodig om het ding weer los te peuteren.
Zoiets, ja toch. Wat zeg je? Ik zei peuteren, niet leuteren.
Nee, nee het werd geen doelpuntde bal ging net
een paar metertjes naast.
Ach, dat kan de beste gebeuren, nietwaar'.
Nee, scheidsrechter zou ik toch liever niet willen zijn.
Ik heb vaak te doen met ze. Nooit goed. En nu zondag dit.
Natuurlijk de gebruikelijke grensrechters bij dit soort
juniorenpartijtjes. Mannen die het twaalftal compleet ma
ken. Veel zwaaioefeningen met de vlag. Maar verder.
Opmerkingen van langs de kant, en aanmerkingen, kritiek.
Het was niet zo erg nog, leek het, als toen vorig jaar met die
scheidsrechter die een jongen een paar minuten aan de
kant zette. Klootzak, zei de jonge voetballer met over
tuiging. "Ik klootzak? Je vader klootzak", repliceerde de
onpartijdige. Die niet wist dat die vader achter hem stond.
De aandacht was wel even van het voetbal afgeleid, maar
iedereen leeft nog.
Zondag ging het ook langzamerhand die kant uit.
De scheidsrechter kon met zijn beslissingen de jeugd slechts
in grote verwarring brengen. Maar de jongens behielden hun
zelfbeheersing. Niet alle ouders deden dat. Een beslissing
werd fel bestreden. En dat maakte de maat vol. Scheids
rechter roepen naar het jennende publiek. Dan roept zo'n
ouder: zak.
Nu schijnen scheidsrechters redelijk bestand te zijn tegen
de massale aantijging hondelul. Maar deze nam het niet.
Hij pakte, een minuut of vijf voor het einde, de bal, zei dat
hij de wedstrijd staakte en liep weg.
Een vreemde aanblik. Daar gaat de arbiter. Die scheldende
ouders hadden zoveel aan hem te danken. Een buitenspel-
doelpunt van hun jongens had hij goedgekeurd, een gaaf
doelpunt van de tegenpartij afgekeurd. En nog was het niet
genoeg.
Zo'n zondag langs de lijn zal een andere zijn dan die, welke
mijn vader aan de Zuidelijke Wandelweg moet hebben mee
gemaakt. Toen we tevreden in het schaapskooiachtige
kleedhok bij het derde veld de benen in de zinken bak leg
den om ze met koud water schoon te spoelen.
Voldoening? Arme scheidsrechter. Zondag aan zondag zorgt
hij er voor dat er gevoetbald kan worden. Temidden van
ouders die hun kinderen naar de overwinning gillen.
Tussen jongens die van de tv weten hoe het moet. Thuisko
men en tegen de vrouw zeggen: ik heb de wedstrijd gestaakt
want ze noemden me een zak.
Wie begrijpt zoiets nog.
L.B. Baart
AFC Junioren B2 blijven
winnen
AFC Junioren B2 hebben
zich niet laten imponeren
door Buitenveldert B2.
Rob Keizer gaf in het begin
de toon aan. Mooie passes,
veel koppend en snel afne
mend met een goed spelin
zicht, een "keizer" waardig. Zijn frappante stijl is niet op
vallend, maar zeer nuttig en waardevol.
2
