EN DIE AFC LUITJES
Geld
En daar leest Pickelaar dan in zijn bloedeigen Schakel, dat penningmeester Otto van Rijn plotsklaps Schakelredakteur
Jan Brand heeft teruggefloten.
De Schakel werd te vaak te dik en derhalve te duur.
Kortom: een begrotingspost werd overschreden.
Geen nieuw geluid in AFC, vrienden. Maar terecht overigens, dat Otto in het geweer kwam. Hij is immers ingehuurd om
op onze centen te passen.
Iets anders is echter, of het dichtdraaien van de geldkraan de enige oplossing is. Een andere mogelijkheid is immers er
voor te zorgen, dat de ontbrekende centen er alsnog komen.
Een suggestie van Pickelaar: hef het door de tijd achterhaalde 'buitenlidmaatschap' op en er vloeit weer extra geld binnen.
Want welke AFC-er woont er tegenwoordig nog wel binnen de gemeentelijke grenzen van Amsterdam?
Stieren
Eind april stelde Pickelaar terug te komen op het voortreffelijke initiatief van Theo van Emden, die op 29 april j.l.
het stierendiner organiseerde.
Voor de 19-e keer in successie, vrienden.
De ware waanzin!
Onder auspiciën van Madame La Presidente de la Société des Vaches Animées beoefenden de leden van de Vereniging
van Edelstieren der Stamboekclub AFC op het Karthuizerpleintje - of all places - het Jeu des Boules; om de grote
kitschwisselprijs: de Edelfokbokaal.
Henk Kappelhoff won met overmacht, dus zijn avond kon al niet meer stuk.
En die der anderen niet minder.
In leeftijd ligt er tussen stierkalf Kees Gehring en de oude - niet raszuivere - bul Arie Waayer zeker een halve eeuw.
Maar beiden genoten, want wat maken 50 jaren nou eigenlijk uit op de eeuwigheid?
En dan die sfeer, vrienden
Pickelaar heeft de Rotterdamse kuip horen daveren van het "Hand in hand, kameraden".
In de Watergraafsmeer heeft hij de Zilvervloot in de storm horen binnen varen.
Maar wie Arie Waayer 's nachts in de Laurierstraat nooit:
"Laat ze maar doelen en laat ze maar doelen,
we slaan ze allemaal op hun smoelen",
heeft horen zingen, hij zal niet weten wat clubliefde is.
Bedankt, Theo.
Maar a propos, waar was Pickelaars uitnodiging in die eerste 16 jaren?
Afscheid
De laatste thuiswedstrijd van dit seizoen zal als u dit leest tegen Unitas gespeeld zijn.
Pickelaar is er niet bij geweest.
Hij was al op weg voor een paar weken er uit. En daarmede is hij u wellicht een of meer slagen voor.
"The season is over". Voor onze voetballers (dank makkers) en voor uw Pickelaar.
Na de zomer zien wij elkaar weer.
Pickelaar wenst u een plezierige zomer(vakantie) en roept u toe: tot ziens!
Waar dan ook. Want de wereld is maar klein en wij horen toch een beetje bij elkaar.
Goede zonvaart, vrienden!
Met die rooie truitjes - van je falderalderalde lalalaa!
Ja, zo zongen wij dat vroeger uitbundig, om onze spanning
en zenuwen af te reageren na een belangrijke gewonnen
wedstrijd - we hebben er in Utrecht welles een hele show
van gemaakt, met optocht door Hotel Brabant - Charles
Lungen met een dwaas emmertje voorop
Maar nu de wedstrijd AFC tegen DHC - de koplopers - ge
wonnen met 3-0! Mensekinderen, wat heb ik genoten - wat
heb ik de jongens bewonderd, om hun snelheid, techniek
en uithoudingsvermogen - hun samenspel, nou ja, om alles!
Daarachter zag ik ook het werk van trainer, leider en ver
zorgers en eindelijk ook eens een beetje mazzel.
Wat een wedstrijd! en wat waren we allemaal blij!
Zo hoorde dat ook eigenlijk: als het nou persé móet, dan
maar winnen van de beste. Wist DHC dat niet? Nou ja, ze
zijn tóch kampioen geworden - en verdiend!
Bij AFC stralende gezichten overal - boven in 't clubhuis
was het nog te overvol en warm Heerlijk bijkomen bij
het buitengebeuren van ATC. Er kruipt iets kleins van het
merk Gehring rond, het leven gaat verder, ik zit bezadigd
v.v.t. te worden. Daar komt Kees: gefeliciteerd!
We lachen elkaar toe - proost! Ik kan ze toch niet allemaal
aan m'n hart drukken denk ik zeer verstandig.
Ik zoek Miep - ze is er niet, ze pleegt Moederdag (met bit
terballen). Ze is lief, maar mist wel een stuk AFC historie.
Dan verschijnt Kees weer - met drie zeer goed ogende,
doch ernstig kijkende heren, die ik natuurlijk niet her
ken
"Dit is onze Aangetrouwde begint Kees, die mij wilde
showen. "Nee, niks watweer ik af, want ik bén ver
legen. "Waarom lachen ze niet dacht ik en loop gauw
verder
"Ze waren te moe - na zo'n wedstrijd zegt Kees later.
Had ik dat geweten: het waren onze eigen spelers Kees
3
