AFC JUNIOREN B4 KAMPIOEN
SP. NOORD 2-AFC 7 1-3
'AAN DE POMONASTRAAT'
Per fiets toog de prille prae-Pickelaar daarom naar de in zijn ogen toen oude Sieb, waar, naar hij veronderstelde,
de macht lag.
"Ga zitten, jong", zei 'meneer' Sieb en wees met een joyeus gebaar op de tandartsstoel.
Ietwat onwennig nam 'het jong' plaats en zelf nam Sieb (vader van de huidige Utrechtse hoogleraar tandheelkunde
Ruud Kinsbergen), na vlot een sherry geoffreerd te hebben, plaats op zijn bureaustoel.
Het was prille Pickelaars eerste alcoholische versnapering, waaraan hij nipte als Socrates aan de gifbeker.
Maar dan met de dreigende boor boven zijn hoofd en het spuugbakje binnen handbereik.
Het zevende is dat jaar geen kampioen geworden.
Door een zege van 0-1 op concurrent DCG 5 konden de
AFC Junioren B4 de eerste kampioenstitel in ontvangst
nemen.
De zenuwen speelden een ieder parten. Direct na 3 minu
ten spelen was er een handsbal in het strafschopgebied,
waardoor er een pure strafschop tegen AFC moest worden
genomen. Keeper Tom van Dam stopte de penalty op for
midabele wijze, maar het elftal kreeg daardoor nog niet
de nodige rust. Zenuwachtig voetbal over en weer was het
beeld en ineens kwam dan het moment waarop iedereen
wachtte.
Rik Meezen had de bal goed vrij gespeeld en bekeek de
positie van zijn voorhoede en voordat men zich dat reali
seerde, haalde Rik hard en vernietigend uit. Met een magni
fiek afstandsschot maakte hij het enige doelpunt in deze
wedstrijd door de bal hoog in de touwen te laten verdwij
nen 0-1
Een kwartier na de rust was een discutabel handsgeval in
het strafschopgebied wederom een dieptepunt door een
penalty tegen AFC.
Hoog vloog de bal naast de doelpaal en was AFC door het
oog van de naald gekropen. De in groten getale meegeko
men ouders hebben zeer gevaarlijke situaties voor het
AFC doel moeten verwerken, maar de afstandschoten had
den niet het beoogde effect. De wedstrijd eindigde tenslotte
in een 1-0 zege voor AFC.
De heren Van der Klaauw en Hulshoff offreerden de jonge
spelers een bosje bloemen vanwege het behaalde kampioen
schap en nodigden het elftal uit voor een drankje en een
hapje op AFC.
Cake en bloemen van enthousiaste ouders completeerden
het geheel en op Goed Genoeg bij een frisdrank met saté
en patates frites liet voorzitter Van der Klaauw weten hoe
blij hij was met het bereikte resultaat. Commissielid Huls
hoff memoreerde het feit, dat de B4 junioren de spits heb
ben afgebeten met dit kampioenschap, terwijl leider Piet
Keizer zijn junioren feliciteerde met de saamhorigheid en
vriendschap om met elkaar de vreugde van het voetbalspel
te delen.
Met ere mag dan genoemd worden:
als doelverdediger: Tom van Dam
de achterhoede: Rob Keizer Marcel Weisz Hans de Wit
de middenlinie: Ronald Haverbus Nicolaas v. Ommeren
Erik Schuurman
de voorhoede: Dirk Blankstein Guido de Groot Maar
ten Kuit Rik Meezen Sjoerd de Vries
Philip Wegloop
Vader Johan
Na al vanaf vrijdagavond over onze opstelling te hebben ge
puzzeld, bogen we, met elftalleider Jan Handgraaf, ons
over de plattegrond van Amsterdam, zo rond koffietijd,
teneinde met de acht auto's het veld aan de Pomona-
straat op te zoeken. Bij het startteken om elf uur ontbrak
echter onze quicksilver linksbuiten.
Daar de stoet werd onderbroken door a.a. stoplichten en
diverse aanwijzingen van medepassagiers, arriveerden spe
lers en supporters (ja, een bankje vol!) met tussenpozen
aan de Pomonastraat.
Tijdens het omkleden in barak drie, was de ongewoon felle
redevoering van onze Jan Handgraaf, gezeten op een soort
massagetafel, waarschijnlijk te wijten aan een spijker waar
op hij bleek te zitten.
De uitwerking bij ons bleef niet uit, want de zeker niet
onderschatte tegenstander werd van meet af aan op het
middenveld door ons vakkundig opgevangen. En toen ver
volgens een jagende Rob na een half uur spelen de rechts
back uit Noord de bal ontfutselde en Jan op maat bediende
werd het eigenlijk automatisch 0-1
Het zelfvertrouwen groeide, zeker toen Ricky via een een
twee met Jan de bal in de touwen liep 0-2.
Onze tegenstanders, gehandicapt door afwezigheid van hun
caravanbezitters, werden langs de lijn door een aanzienlijke
supportersschare gade geslagen. Alhoewel de aanmoedigin
gen vanaf het overbezette bankje langs de lijn, afkomstig
van het echtpaar v.d. Elsken, Reins aanhang en Wims lief
tallige keuze, duidelijk hoorbaar waren. Bravo!
Ondertussen gebruikte een roerige Jan Handgraaf, met het
naderende einde van een hopelijk succesvolle competitie
in zicht, al zijn energie voor 't verstrekken van aanwijzin
gen aan alle kanten van het veld. Zelfs in de rust vermoedde
ik even dat hij eventueel zelf zou invallen in het geval van
blessures, aangezien z'n elf het al weer zonder reserves
moest stellen.
Een nadrukkelijk optreden van scheidsrechter Knoop en
onze Wim waren er in de tweede helft mede oorzaak van
dat de strijd wat feller werd. Maar nadat alweer Jan, zeer
geprikkeld ("Ik heb er vandaag echt zin in!"), vanaf dertig
meter in één keer uit een vrije trap de bal in de korte hoek
joeg (0-3) was de scherpte uit het spel. En met excuses van
Rein voor de tegengoal 1 -3) handhaafden we moeiteloos
6
