WAAR ZIJN ZE GEBLEVEN???
NIEUWE RUBRIEK
PARADOXAAL JAARDINER
DANSEN EN KIENEN BIJ AFC
De bridgers van toen, waar zijn ze nu? Iedere maand wordt
een drive verspeeld, al sedert jaren!! De laatste jaren echter
is door natuurlijk verloop alsmede gewoon niet meer ko
men, het aantal bridge paren gedaald. Zeer jammer, omdat
degenen die trouw blijven komen deze avonden buitenge
woon op prijs stellen. Het zou daarom prettig zijn indien
zich nieuwe bridgeparen zouden aanmelden teneinde het
speelplezier nog groter te maken! Namen van mensen die
"verdwenen" zijn: Witteveen, Walker, Duinker, Bridié, fam.
Steensma, Suurbeek, Bosch, van Eeten, Berrier, van Weelde
enz. enz! De gang naar de bridgeavond, één keer per maand,
is toch zeker wel haalbaar. En wat te denken van alle kla-
verjastoppers! Stuk voor stuk topspelers, zo te zien en te
horen, met klinkende namen als Geluk, Landman, v.d. Berg,
Visser, Brouwer, Disselkoen, Timmerman, Tromp enz. Voor
hen kon het toch een uitdaging zijn, het bridgespel te gaan
beoefenen, met zijn onwaarschijnlijke verscheidenheid van
spelmogelijkheden! De grondregels van het spel zou onder
de deskundige leiding van de Heer Martens kunnen worden
geleerd, waarbij de klaverjaservaring uitermate goed van pas
komt. A.s. donderdag 5 februari wordt de volgende drive
verspeeld. Ik hoop van harte dat zich oude paren dan wel
nieuw gevormde paren zich zullen aanmelden! Schroom
niet, de ballotage is absoluut afwezig, het speelplezier staat
voorop. Indien men inlichtingen wil hebben als men starten
wil met bridge, dan graag bellen naar ondergetekende.
SCHROOM NIET EN BEL!!!
Jan Pelsma
23 32 64
De redakteur is de mening toegedaan dat het nut kan heb
ben zo af en toe een AFC-er voor het voetlicht te halen,
zodat onze vereniging de jongen/de man nog beter leert
kennen.
Hiervoor heeft hij een aantal (standaard) vragen opgesteld,
die betrokkene, als hij zich de moeite wil getroosten, mag
invullen.
De rubriek gaat heten, heel origineel: 'LICHT UIT SPOT
AAN."
Het welslagen hiervan is (uiteraard) gebaseerd op de spon
tane medewerking van hen die benaderd worden.
Waarvoor nu reeds hartelijk dank!
Het AFC-jaardiner lijkt ogenschijnlijk op een paradoxaal
gebeuren. Dat wil zeggen: een gebeurtenis, waarop zich
feiten manifesteren, die schijnbaar ongerijmd met elkaar
zijn. Zo heb je enerzijds de traditionele verplichting om in
smoking aan te treden. Misschien is verplichting wat te
sterk uitgedrukt, maar je moet je toch wel onheimisch
voelen als je temidden van zo'n honderd pinquins in een
goed gestreken lichtgrijs kostuum met fel rode das het club
huis binnenwandelt. Waarmee ik wil zeggen, dat het smo
king aantrekken geen gebod is, maar in mijn ogen wel een
vrijwel niet te vermijden "must". Wat niet wegneemt dat ik
het wel een stijlvol gezicht vind. Strakke zwarte broek met
conducteursbies of zo'n streep, zoals ze bij de postharmonie
dragen, keurig jasje met kleine revers, wit overhemd met
kant, waarop de knoopjes listig zijn weggewerkt, een bij
voorkeur grote vlinder, uiteraard ook zwart, en bij voor
keur puntige zwarte en ontzettend glimmende schoenen.
In deze tijd, dat volksvertegenwoordigers in parlementen en
gemeenteraden zich voor hun installatie als zodanig in trui,
spijkerbroek en zwarte schoenklompen hullen in deze tijd,
dat concert- en schouwburgbezoekers met een T-shirt om
hun borst en sandalen aan hun voeten van kunst genieten,
doet het mij wel iets als ik meer dan honderd stijlvol geklede
mannen gezamenlijk het glas zie (en hoor!) heffen.
Anderzijds, en dat lijkt op het paradoxale, liep het diner
in een volslagen chaos uit. Zodra hadden velen de hoofd
gang van het etentje achter hun kiezen, of wellicht al deels
in de slokdarm, of zij stortten zich op de bar. Parfait Noi
sette en Café aux friandises voorlopig maar vergetend.
Na drie gangen was het dus afgelopen met het aan tafel
zitten. Wat was het gevolg? Terwijl je, denkend dat het
hier een tijdelijke pauze betrof, staande in je linkerhand
een glas wijn vatte, kreeg je in je rechterhand de Parfait
Noisette gestopt. Wat konden de obers anders doen?
Het ijs laten smelten? De koffie kon vervolgens alleen wor
den verkregen als je over puntige ellebogen beschikte.
Waardoor het toch zo stijlvol verlopen diner (welkom aan
de eerbiedwaardigen onder ons ledenbestand, wijze woor
den van tafelpraeses Ton Glas en het door velen uit volle
borst meegezongen clublied) in een staande receptie uit
mondde. Er werd niet afgesloten, er klonk geen slotwens en
de geachte tafelpraeses hebben we nooit meer gehoord.
Voelt u het paradoxale? Enerzijds stijl, anderzijds, en dat
neem ik de dinerdirektie niet kwalijk, want hoe krijg je
honderd man weer aan tafel?, toch een zeker tekort aan
stijl.
Ik wil hiermee niet naar voren brengen, dat ik tegen iedere
verandering ben, die ons jaardiner treft. Ik vond het prima
dat voorzitter Jan van Dijk, toen de mikrofoontechniek
ons in de steek liet, op een tafel klauterde en met luide
stem zijn, af en toe ook humoristische, mededelingen
deed, ik had ook geen enkel bezwaar, toen diezelfde ver
enigingsvoorzitter riep, dat "we over ons lijk hier vandaan
zouden gaan" en "dat we niet moesten lullen", hoewel dat
soort formuleringen enige decennia geleden niet op het
"etentje-van-het-jaar" geklonken zouden hebben.
De tijden veranderen, de taal eveneens en daarmee ook de
taal op officiële gelegenheden. Dat is maar goed ook.
Al deze konstateringen wassen niet weg, dat ik er geen spijt
van heb het nationale nieuwsgebeuren voor die vrijdagavond
vergeten te hebben, waardoor ik mij temidden van vele
vrienden heb kunnen bevinden.
En paradoxaal? Misschien is ook dat maar goed ook. Om
hedendaagse psychologen aan te halen: de paradox is hier
misschien Yin en Yang. Twee ogenschijnlijke tegengestel
de zaken, die ergens toch weer overeenstemmen en niet
buiten elkaar kunnen. Op AFC dus: traditionele stijl en
ongedisciplineerde spontaniteit. Zij kunnen gelukkig in
onze club toch samen gaan.
Hans de Bie
Zo'n jeugdbestuur is me daar wel even bezig met zo'n 500
jongens van 7 tot 18 jaar.
Net als op een school, waar het niet uitsluitend om het leren
hoort te gaan (want dan is het maar een prutschool) moet
je naar mijn mening niet alleen maar voetballen bij een voet
balvereniging.
Ouders, docenten, jeugdbestuurders horen niet te blijven
steken bij zaken als V.W.O., HAVO, MAVO en 1 e, 2e en
3e elftal. Dat zijn onderdelen van een veel groter geheel.
Niet dat op zichzelf de organisatie van het leren, wekelijks
voetballen, toernooien, trainen, clubblad, materialen een
