MIXED PICKLES,
ingelegd door Pirn Adriaansz
RONDOM DE BAL
Waardig
Januari, de AFC-maand van het jaar, zit er weer op. Twee gelijktijdige diners besloten de festiviteiten, te weten het 8-ste
jaardiner van onze 92 meiskes en het 76-ste jaardiner van onze ongeveer 120 jonge en ouwe jongens.
Pickelaar zat uiteraard weer aan. Bij het manvolk, enigszins tot zijn spijt. Hij zat - bien étonné - aan aan een tafel vol
hoogwaardigheidsbekleders. En van al die hoogwaardigheidsbekleders was Pickelaar de laagwaardigste. Of de laagstwaar-
dige; dat even in het midden latende. Voor zover het midden dan laag of laagst zijn kan.
Hoe dan ook: aan die tafel zat wat aangeschoven, mensen! Pickelaar was er aanvankelijk even bedremmeld van, maar
het bleek toch allemaal erg mee te vallen.
Bescheiden meekoutend zag hij zelfs zijn clubadel wel eens een vorkje misprikken en ook eindigde er wel eens een aard
appeltje naast het servet onder tafel.
Gewone stervelingen derhalve tevens. Als u en Pickelaar, die in groeiende overmoed zelfs eenmaal een aardappel met de
duim behulpzaam kwam. Maar dat heeft gelukkig niemand gezien, want er zijn tenslotte grenzen.
Hoog I
Eén van de huzarenstukjes, die een tafelvoorzitter bij AFC vlekkeloos moet kunnen volbrengen is geloofwaardig te zijn
bij zijn mededeling, dat het borreluurtje (nou ja, wat heet) ten einde loopt en dat het diner toch echt in zicht komt.
Stel, dat een tafelvoorzitter goedbedoeld aan de bar zou uitschreeuwen: "mannen, nog één neut en dan gaan we aan ta
fel dan zou het gevolg uiteraard slechts zijn, dat iedereen in de mening verkeert de eerste van een volgende serie com-
sumpties te goed te hebben. Niemand merkt verder iets, maar ondertussen is er wel een levensgrote gezagscrisis.
Onze Ton Glas is uiteraard niet zo een gezagloze man. Hij lost zoiets op door magistraal de ronde tafel te betreden.
Daargelaten, dat Pickelaar het niet in zijn eenvoudige hoofd zou halen om in gezelschap boven op de tafel te gaan staan,
hij zou aldus bovendien een lompe en onbeholpen indruk maken.
Zo niet onze praeses tabulae, die superieur zijn tijd kiest en tenslotte slechts "de laatste ronde" aan kondigt.
En verdomd! Drie of vier rondjes later zit iedereen gedwee aan tafel! Waar leiderschap moet toch wel aangeboren zijn.
Hoog II
Leiderschap van welhaast een zelfde uitzonderlijk niveau toonde AFC-voorzitter Jan van Dijk, die zijn jaarrede moest
afsteken nadat de geluidsinstallatie het weer eens had laten afweten. Maar geen nood voor onze Jan, die een stoel
midden tussen de tafels beklom en zeker tot navelhoogte uitrees boven de ommestand.
In het vuur van zijn gloedvol betoog hief hij zelfs eenmaal een gebalde vuist hoog. Even verbleekte Pickelaar. Zo moest
Troelstra in 1917 op het Haagse Malieveld de rode revolutie gepredikt hebben!
Maar zover kwam het ook ditmaal in Buitenveldert niet. Jan van Dijk bleek wél een bekwaam standwerker.
Kokadorus had zich er in de dertiger jaren op het Amstelveld zeker niet voor geschaamd.
Hoogwaardig
En wie zat er, als jaarlijks, weer mede aan? Onze man uit Caracas (Venezuela)Karei (tje) Stuyvenberg. Op 18 januari
reeds gereed voor het .diner, dat ditmaal de 23-ste plaats vond. Onze globetrotter vond vijf dagen wachten in een hotel
wel wat lang. Wie hij tijdens zijn verblijf hier niet aantrof laat hij groeten.
Voor het Lidmaatschap van Verdienste werd voorgedragen Chris Schroder. Hoewel wij daarop natuurlijk verrekte zuinig
moeten zijn heeft Pickelaar breed in zijn benadering tot de medemens hem royaal de hand gedrukt.
Toch weer een gesprekspartner er bij van gelijk niveau.
De (heren-) Nobelprijs ging ditmaal naar Jack van Gelder en bij de dames werd Nita Bergisch Vrouwtje van Verdienste.
Bezigheden in het artistieke AFC-vlak zullen daaraan niet vreemd geweest zijn. Terechte keuzen, vindt Pickelaar.
Want beide artiesten komen immers uit Pickelaars' stal. Poot voor Jack en kusje voor Nita derhalve, die nog steeds tot
die stal behoort.
Verwarmend
Ons stadion was akelig
leeg, afgelopen zondag. De
kille noordwester maar vooral
ook "Deventer" zullen hier
aan debet geweest zijn.
Het spel van de onzen, zeker
in de tweede helft, was hart
verwarmend.
Afgeluisterd gesprekje, direkt na het laatste fluitsignaal:
"Nog een beetje anti-vries bijtanken, boven?" vraagt een
wat blauw (van de kou) aangelopen oudere AFC-er aan zijn
tribunegenoot.
"Niet nodig hoorik hou het wel uit tot thuis!"
Behelpen
Voor, tijdens en na een wedstrijd van het dertiende kunnen
zich aparte dingen voordoen maar men keek toch vreemd
op toen na afloop van de wedstrijd tegen Schinkelhaven
(0-0) zomaar een olifant de kleedkamer binnenstapte.
Er kwamen net een paar jongens dampend onder de douche
vandaan, het beest schudde zijn kop en sprak meewaardig:
"Moeten jullie daar nou mee eten?"
