EEN KERSTVERTELLING
WIE OH WIE?
elke zondag
trekking
Ze noemen hem Paul, hoewel ie eigenlijk anders heet. Hij
speelt in het zoveelste pupillenelftal, doet dat vrij matig en
heeft moderne ouders, die hun kind zo snel mogelijk zelf
standigheid bijbrengen. Zo ook die avond, laat in decem
ber. Het liep tegen het nieuwe jaar, en buiten was het rot
weer. Het stormde en regende en de temperatuur was maar
net boven het vriespunt.
"Paultje" had zijn vader gezegd, hij had zijn jas al aan, de
hand op de deurknop, "Paultje, we gaan een paar uurtjes
stappen, je moeder en ik. Morgen zien we elkaar weer. Je
mag tot 10 uur televisie kijken, dan drink je je melk op,
staat klaar in de keuken, en dan ga je naar bed. Begrepen?".
Vanaf de bank had ie alleen maar geknikt, de deur was
dichtgeslagen en wat overbleef was de lekkere lucht van ma
ma. Deed ze altijd op als ze gingen stappen. Hij bladerde in
de gids, en liep met zijn vingertje de programma's langs. Pa
pa en mama wisten wel wanneer ze gingen stappen, er was
niks. Ja, Ted de Braak en Henk v.d. Meyden, Hulk...., je
kon maar beter meteen de knop omdraaien. Hij rekte zich
uit, keek op de klok, het was half acht, en liep naar het
raam. Vanuit hun hoge flatgebouw, de zesde verdieping,
had hij een prachtig uitzicht op de stad. Overal lichtjes, net
als in een kerstboom. Daar verderop, daar achter dat dijkje,
daar lag het voetbalveld. Het was niet zo best gegaan, afge
lopen zaterdag. Helemaal niet best. Twee, drie keer vrij voor
de keeper, hij had alleen maar met z'n binnenkant hoeven
te schuiven. Ach, jee, jadie ene keer was er zelfs niet
eens een keeper in het doel geweest. Die was uitgegleden in
de blubber op de rand van het strafschopgebied en hij had
zo door kunnen lopen. Hij hoorde weer de woorden van
Wimpie: "Moet je hem soms op de doellijn hebben, slij
merd". Ook de andere jongens hadden op hem gescholden
brrr, hij moest er niet meer aan denken. Een verlate Boeing
brulde een paar honderd meter boven hem, hij keek het
vliegtuig na. Dan schoven een paar wolken uiteen en een
ster werd zichtbaar. Een heldere ster, tjeetjewat een licht
gaf dat ding. Hij leek wel een zon en hij bewoog. Jessis, wat
gek. Zou het een sateliet zijn? Met grote ogen keek hij hoe
de ster langzaam opschoof aan de nachtelijke hemel en bo
ven het voetbalveld tot stilstand kwam. Gossiewat
een licht. Ze konden een avondwedstrijd spelen. Dan plot
seling, kreeg hij een vreemd gevoel. Nog steeds waren z'n
ogen gericht op het licht en het voetbalveld, hij voelde zich
lichter worden. Het leek wel alsof hij kon zweven. Nu was
hij geen baas meer over zijn eigen bewegingen, hij gleed naar
de kast met zijn voetbalspullen. Die trok hij aan, liep de
deur uit, de lift in, de straat op. Dibbidabbidééwat een
heerlijk weer! Wat storm, wat regenhij rende naar het
veld, het licht werd steeds sterker. De poort stond open,
ook het hek van het eerste veld. Zijn sprint eindigde op de
middencirkel, het veld was slecht. Erg slecht. Maar hij merk
te het niet, bracht zijn arm omhoog en begroette de volge
pakte tribunes. De duizenden scandeerden: "PAULTJE....
PAULTJEPAULTJE".
Ook bracht hij zijn hand ter begroeting omhoog en zwaaide
naar de ster. Op dat zelfde moment was hij opgenomen in
zijn elftal en tegenover hem stonden de tegenstanders van
de afgelopen zaterdag. Er werd gefloten, Wimpie trapte af.
De jongens hadden de grootste moeite om overeind te blij
ven, er werd meer gegleden dan gelopen. Toch kon Sjaak
de bal aan hem kwijt, vanaf links. Het eerste kontakt met
de bal, welk een heerlijk gevoel. Daar kwam die harde snui
ter van de vorige keer, die had hem goed te pakken gehad.
Mandekking had ie tegen hem gezegd toen hij zich beklaagd
had. Bont en blauw waren z'n benen geweest, na afloop.
Daar kwam ie ....aha...een tikje door de benen, de jongen
schoot langs hem heen. Nu werd hij van rechts aangevallen.
Hij hield de bal net op tijd stil onder de voet en ook deze
tegenstander gleed een paar meter door. Met een schaarbe
weging passeerde hij nummer drie en van de rand van het
strafschopgebied schoot hij de bal pal in de rechterboven
hoek. Een schitterende goal!!! Hij was op z'n knieën geval
len en bracht de armen in triomf omhoog.
"PAULTJEPAULTJEPAULTJE", het gejuich
moest in alle hoeken van de wereld gehoord worden.
Minutenlang duurde de ovatie, daarna nam het geluid en
ook het licht in kracht af.
De volgende dag vroeg zijn moeder waarom ie zijn voetbal
spullen zo laat in de wasmand had gelegd, hij had toch za
terdag gespeeld. Dat had ie vergeten, was zijn nauwelijks
verstaanbare antwoord geweest.
Charles Dickens Jr.
Het lotto-rijm (en niet rein) is dit keer van iemand die zelf
regelmatig in hoger sferen vertoeft, namelijk de heer C. de
S.:
Een kosmonout met voetbal
inspiraties
probeerde temidden der ster
ren enige trap-variaties
tot hij sprak: Here Apollo-
Ten, Captain Stash
down-below, vul in: alle zes!
En bij zijn terugkeer op onze
planeet
jaja...toen werd het een beest
achtige keet.
Sigarenmagazijn:
Bijster, Olympiaplein 124
Dermout, Koninginneweg 139
Eurolympia, Stadionweg 139
Gaal Gall, Buitenveldertselaan 176
Kost, Corn. Krusemanstraat 23
Prijs, Maasstraat 136
Sacksioni, Rijnstraat 63
de Forens, Laanhorn 14, Amstelveen
en natuurlijk het clubhuis tot vrijdag 19.00 uur.
Jai'r Gortzak, tel.: 71 50 51, is onlangs zijn jas op ons kom-
pleks kwijtgeraakt. Omschrijving: donkerblauw ribfluweel
met voering van schots roodgeruite stof. Twee zakken met
daarin een paar bruine handschoenen.
Wie er iets meer van weet belt Jai'r, die het gemis van dit
kledingstuk thans huiverend aan den lijve ondervindt.
Het zetduiveltje heeft ons weer parten ge
speeld. Vorige week werd bericht dat
Thomas Foeke thuis was na een verblijf in
het ziekenhuis te Hilversum. Dit moet na
tuurlijk zijn Thomas Tacke. Sorry Tho
mas! Nogmaals, het allerbeste en we ho
pen je snel weer te zien.
2
