ONS EERSTE
DE JEUGD
Het vaantje, dat aavoerder Ernst Seunke voor de wedstrijd
aan zijn Hilversumse collega aanbood, was als welkom in
de Hoofdklasse bedoeld. En niet om als troost te dienen
voor de 7 - 0 nederlaag, welke Hilversum de laatste keer
tegen ons leed. Het zal een jaar of dertig geleden zijn, dat
Henk Sonneveld en Frits Jacobs de Hilversummers zo deden
lijden. Hilversum waagde zich in het betaalde voetbalavon-
tuur. Moest afhaken en opnieuw laag bij de amateurs be
ginnen, na jaren toch in de Hoofdklasse.
Ik geloof beslist, dat we deze dertigste september net zo
hebben genoten als toen. Want wat was het een wedstrijd.
Flitsende aanvallen van weerszijden, waarbij de onze toch
wat meer gevaar inhielden. Intussen moet men niet denken
over de gevolgen als die Hilversumse pegel op onze lat in de
vijftiende minuut doel had getroffen.
Ik kan u verzekeren, dat Kees Gehring echt uit was op een
goal en niet op een penalty. Bij zijn solo kwam keeper
Hoogeveen ver zijn doel uit, dat daardoor wel zeer klein
werd. En zo besloot Kees hem te omspelen. Toch werd het
in de dertigste minuut 1 - 0. Henny Kottmann stuurde
Simon Cohen met een meesterlijke lange bal op links de
ruimte in. Deze wist een onderuithaalpoging te ontwijken
en gaf een lage trekbal, welke door John Ackerman in een
doelpunt werd omgezet.
In de tweede helft triomfeerde de teactiek met twee spitsen
en opkomende twee-lijners. Twee maal wist Jos van Dijk
te profiteren.
Vergenoegde gezichten bij het merendeel van het in groten
getale opgekomen publiek. Een overwinning met dergelijk
verschil is wel even geleden geloof ik.
De vreugde over de overwinning was des te groter, omdat
we er met zijn allen voor de wedstrijd niet gerust op waren.
Henk Bijlsma nog geschorst. Van Aken ernstig geblesseerd
en Edwin Geluk, de rots in de branding ernstig ziek in het
Ziekenhuis. Wellicht valt een en ander nog mee. We hopen
het allemaal en wensen Edwin van harte beterschap.
De sociëteit was lang tot barstens toe gevuld. Men kon
letterlijk over de hoofden lopen. En als je werkelijk wilde,
dan mocht het ook van al die mensen met de blije gezichten.
Kortom het was een heerlijke middag. Misschien gaan we
nu ook de uitwedstrijden bezoeken.
Jan Tjalling
De C-3
Na jarenlang in het rustige pupillen-
water gezwommen te hebben, zijn
we dit jaar naar de zondag en het
juniorenvoetbal overgegaan.
We, dat zijn mijn zoon en ik, trouw
door de jaren heen verenigd in onze
rood-zwarte kleuren.
Het zondagsvoetbal is anders merkten we al gauw op. Dat
begon met de kleine kleedkamers, we wisten bij de pupil
len niet eens dat zulke kleine kleedkamers bestonden, en
ook werden we naar het vijfde veld verbannen. Het vijfde
veld, vroeger een trainingsknollentuin, thans een glad
en goed doch ongezellig veld.
De zaterdag veranderde ook. Eens een dag vol gezellige
bedrijvigheid, thans een vervelende lange dag, waarvan
het enige goede is dat hij wordt gevolgd door de zondag.
Ach, dat waren mooie tijden, maar ze komen nooit meer
terug. Als je het pupillenvoetbal verlaten hebt, dan realiseer
je je pas hoe leuk dat wel was. Opa Brokman, Oom Benoni,
allemaal opeens verleden tijd. Neen, wij horen nu bij vriend
Veenhuis, een bedrijvig zondagsbaasje die ons feilloos leidt.
Wij horen nu bij de C-3. Niet slecht hoor, neen, dat niet.
Leuke ouders, deskundig en adviesrijk, behulpzaam en
gezellig, superlatieven schieten mij te kort. Ook een goed
elftal, ja zeker, een uitstekend elftal. Met sterren als
Stradmeijer, Waldeck, Roedema, Balk, Speelman, Schuur
man, Kampstra, Leering, Druif, Wegloop, Walker en Wijn
schenk.
Onthoud de namen, allemaal talenten! Kramer kom maar
eens kijken. Nog 7 jaar en ze zijn allemaal voor jou.
Vandaag speelden wij tegen DWV C3. Een aardig elftal met
leuke knapen. Het was mooi weer en het veld lag er prima
bij. De scheidsrechter was uitstekend en we waren in top
vorm. We combineerden dat het een lieve lust was en het
publiek was zeer tevreden en ging ook dankbaar voor het
gebodene naar huis. Een prachtwedstrijd
Oh ja, we verloren met 4 - 0, jammer maar verdiend.
Eerder wonnen wij van Swift (5 - 0), van JOS (2 - 1) en
we speelden gelijk tegen Uithoorn (2-2). We gaan dus
uitstekend. Volg onze resultaten maar, wij zullen u eens
wat laten zien!
Tokker
Rob de Jong, oud-1ste-elftalspeler, vierde
afgelopen zondag zijn 50ste verjaardag.
Nog voor zijn verjaardag werd Rob, die
momenteel meer schittert op het gravel
dan op het gras, benaderd door een jong
familie-lid. Deze vroeg hem wat hij voor
zijn verjaardag wilde hebben. Rob wilde
de jongen niet op kosten jagen en zei:
'Laat maar, ik heb niks nodig', waarop
de jongen, die zich niet zo gauw uit het
veld liet slaan, nogmaals vroeg: 'Zou je
niet blij zijn met een paar nieuwe
ballen
Mét of zonder nieuwe ballen: Rob van harte proficiat
met het bereiken van deze mijlpaal!
