In memoriam JO HURWITS
RONDOM DE BAL
nog niet eerder voorgekomen in de geschiedenis van de
club! De apotheose kwam in een beslissingswedstrijd
AJAX III - AFC II, gespeeld in het hol van de leeuw: het
AJAX-stadion. Uitslag 5 - 0 voor AFC II!
Hulde aan allen die aan dit fantastische resultaat hebben
meegewerkt. Hulde voor 'Mr. Football' Jean Bollen, die
de ploeg tot deze hoogte heeft laten reiken. Ook dank
aan de man 'langs de lijn' Peter Jager, die gedurende vele
wedstrijden de scheidsrechter assisteerde.
Jammer was het dat de trainers het elftal moesten aan
breken ten gerieve van het 1e elftal, zodat de strijd om het
kampioenschap van Nederland voor de reserve-elftallen van
de 1e klas, moest worden gespeeld zonder 4/5 spelers, die
mede het succes tegen AJAX hadden bewerkstelligd.
Het 3e elftal kampioen in de reserve 3e klas en automatisch
gepromobeerd naar de reserve 2e klas II!
Karei Baarschers, leider van dit elftal, heeft jaren gestreden
om de degradatie van enige jaren geleden, ongedaan te
maken. En het is hem gelukt, met zijn jongens, die er voor
hebben gezorgd dat de aansluiting voor de technische op
bouw is verzekerd.
Jongens, hartelijk dank voor deze prestatie, ook jullie
hebben een prima seizoen achter de rug.
Het 4e en 5e elftal o.l.v. resp. Jan van Schaik en Robbie de
Bruin hebben hun elftallen tijdig veilig gesteld in de klas
sen waarin zij hebben gespeeld. Ook deze spelers hebben de
naam van AFC in ere gehouden en hebben vaak onder zeer
moeilijke omstandigheden gespeeld, omdat van vaste forma
ties praktisch geen sprake kon zijn.
De erkentelijkheid van de vereniging gaat ook naar hen uit.
En dan onze trainers Gé van Dijk en Frans Kramer. Onder
jullie leiding zijn bovenstaande resultaten behaald. Dank
Gé en Frans, het was fantastisch II!
Bert Overdiek, secretaris van de commissie en Martin
Duinker, vice voorzitter, ook aan jullie een ere-saluut I
Tibor Stroker, onze verzorger, heeft mede tot deze suc
cessen bijgedragen.
Johan de Bie bedankt, voor het grensrechteren bij het
eerste efltal in vriendschappelijke wedstrijden. Misschien
wel eens fout gevlagd, maar zijn moppen maakten alles
weer goed.
De laatste regels van dit stukje moeten gewijd worden aan
een man, die best als voorbeeld gesteld mag worden voor
elke AFC-er, n.l.:
NOL KULKENS
oud-keeper van ons 1e elftal, thans doel verdediger van het
kampioenselftal, het 8e. Door blessures 'zaten' we de
laatste maanden erg moeilijk maar Nol sprong in als reser
ve bij het eerste (zelfs de beide wedstrijden met de Pinkster
dagen), reserve bij het tweede, meespelen in het 2e, etc.
Nol, onze dank is zeer groot! Jij hebt getoond hoe een
sportman zich kan gedragen.
Thans rest mij slechts een ieder te danken voor de mede
werking verleend aan onze commissie: tezamen hebben we
een mooi seizoen beleefd.
Prettige vakantie en een opgewekte start bij 79-80 I
Sal van Gelder
In zijn bestuursperiode bij ACC deed Jo zich al spoe
dig kennen als een man met visie, als een integer mens
en een goed vriend. Toen ik nog maar een paar jaar
voorzitter van AFC was en onze penningmeester
Lou Woudstra plotseling en veel te vroeg werd weg
genomen, deed ik dan ook een beroep op Jo Hurwits
om de opengevallen plaats in te nemen, waartoe hij
vrijwel direct bereid was.
Twaalf jaren heeft hij die functie nauwgezet vervuld.
Jo was van nature geen administrateur, maar hij hield
de zaken prima in het oog en had de cijfers in zijn
hoofd. Bij zijn aftreden werd zijn werk gehonoreerd
met een lidmaatschap van verdienste. Naar mijn
mening een te bescheiden beloning voor een zeer goed
bestuurslid. Jo was niet de man die altijd aanwezig
was, maar in beleidskwesties toonde hij een helder
inzicht en hij heeft daardoor mede zijn stempel ge
drukt op het bestuursbeleid.
Jo was een self made man en heeft in zaken veel en
verdiend succes gehad. De laatste jaren van zijn leven
was hij rusteloos, reisde veel, woonde in vele landen,
zonder zich ergens helemaal gelukkig te voelen. Toen
hij geknakt werd door een slopende ziekte, heeft hij
zich daartegen met grote moed en alle kracht die in
hem was verzet. Tot het laatst toe heeft hij gestre
den totdat het onvermijdelijk einde kwam. Een einde
dat hij tenslotte zelf wenste en dat door een ieder
die het goed met hem meende als een verlossing werd
gezien.
Moe gestreden is Jo heengegaan, dapper bijgestaan
door zijn - zelf lichamelijk zwakke - echtgenote, zijn
flinke enige zoon, die het licht van zijn leven was en
diens vrouw. Geen opoffering was hun te veel om zo
veel mogelijk in zijn nabijheid te zijn. Een eresaluut'
aan hen allen. Gelukkig heeft Jo nog enkele jaren de
vreugde van het grootvaderschap mogen beleven.
Beste Jo, je hebt niet voor niets geleefd. Dank voor
alles wat je voor onze club deed, dank ook voor je
trouwe vriendschap. Wij zullen je niet vergeten.
Rust zacht.
Henk Kappelhoff
Landing
De bijna-crash van het
toestel, waarmede het
eerste officials vorig
jaar op Heathrow aan
de grond kwam, levert
nog steeds gesprekstof
op. Afgelopen donder
dag, boven aan de bar,
na een paar drankjes, de zoveelste aflevering:
Sal van Gelder: 'Ik stortte me akuut in de armen van
die stewart. Toch een sprongetje van 2 1/2 m of zo
en met mijn gewicht. De man loopt nog in de ziekte
wet'.
Dio Hermens: 'Ik ben naar het einde van de vleugel
gelopen. Door je gewicht buigt ie wat door, de af
stand wordt kleiner. Toen ben ik gesprongen. Geen
paniek, hoor'.
3
