BAR TALK
RONDOM DE BAL
Showbink
ÉHés
pasten zich moeiteloos in. Om veiligheidsredenen blijven
hun namen ongenoemd doch onze dank niet.
Ook buiten het veld werden de onderlinge banden aange
trokken, waarbij de dames zich niet onbetuigd lieten. De
zeer geslaagde feesten bij Hans (herfstkampioen) en Joop
(lentekampioen) als mede de overdadige brunch bij Jos,
waren sprekende voorbeelden. Last butnot least het uiter
mate gezellige kampioensdiner waar tot in de kleine uur
tjes werd genoten van een uitstekend diner terwijl op de
flitsende muziek van dj. Bert lichtvoetig werd gedanst.
Of deze kampioensavond herhaald kan worden zal het
volgend seizoen, in de 2e klasse, ons leren.
Jan Pelsma
Feestje
Op zaterdagavond 12 mei moest ik van de
hoofdredacteur, die tegenwoordig Charlie
heet, maar waartegen je vroeger gewoon
Kakie mocht zeggen, naar het feest van de
Reds. Onze basketballende makkers bestaan
tien jaar en wilden dat weten ook.
In alle zalen van de Koepelkerk gebeurde
iets. In de grote zaal speelden orkesten,
American Gipsy, Houseband etc. En zij speelden de sterren
van de hemel. Voor velen onzer effe te letterlijk. In andere
zalen zaten een snelschaker, een cartooniste, een croupier
etc. en er was wat te eten en gelukkig ook wat te drinken.
In de bovenzaal waar eerder op de avond de receptie wasge-
houden, speelde voor de rustigen onder ons één gitarist.
Later werd dat anders want toen begon ook daar een geluids
orgie met een soort Amerikaanse Nina Hagen.
Zusters en moeder boden geschenken aan, waarbij opge
merkt dat de honkballers een en ander over het hoofd had
den gezien, naar ik aanneem. Het door de avond lopende
spel om alle buttons, waarop de portretten van de Bestuurs
leden, te verzamelen was orgineel. Het ruilen, stelen, af
troggelen van de buttons was vermakelijk. Mijn Redspetje
wacht boven in de kast op zon. Wij wensen Frank Bouman
en zijn kornuiten nog vele jaren.
ACC
Een kenner verklaarde mij onder het genot van een glaasje,
waarom het met de senioren van onze cricketclub niet zo
goed gaat.
Hij zoekt het in het ontbreken van erfopvolging. Te weinig
grote cricketers van vroeger jaren lieten zoons na. Het blijft
zo in één oogopslag beperkt tot Disselkoen en De Baare.
Nu moet te lang gewacht worden op eigen kweek. Treffend
is dat het met onze andere zomersporters (ABC) net zo is
gesteld.
Enfin, wachten we dan maar op de aanstormende jeugd.
Jan Tjalling
Een paar zondagjes geleden
speelde het 13e op het derde
veld tegen een club met een
mooie naam, de Blauwe Vo
gels.
De keeper van dat elftal, het
13e, was weer eens met vakan
tie (waar haalt ie de tijd van
daan om nog te werken?), zodat het hok provisorisch opge
vuld moest worden. Dit keer werd het Rein Akkerman Sr.,
waarschijnlijk omdat hij als verdediger in de loop van een
dertigtal jaren van nabij had kunnen gadeslaan hoe de bal
len gekeerd dienen te worden. In ieder geval leunde hij be-
hagelijk tegen een doelpaal, zijn gezicht naar de zon gewend
en ook omdat naast die paal twee AFC-ers stonden, die
hem ampel onderhielden over het feest dat de avond te
voren door The Reds was georganiseerd. Net toen ze in de
bovenzaal van de Koepel waren gekomen, brak een Blauwe
Vogel op rechts door. Op het laatste moment gewaar
schuwd keerde de invaller-doelman zich in de richting van
het gevaar. De AFC-verdedigers, zeker aan de linkerkant van
het veld, zagen aldra nog alleen de staart van de Vogel, om
dat hun eigen gewicht het niet toeliet de scherpe vlucht te
volgen. Daar kwam het schot, hard, over de droge grond,
diagonaal naar de verste hoek. De voorzitter van de Stich
ting Goed Genoeg, ging, via een ingewikkelde handeling,
horizontaal en beroerde slechts heel even het leer, dat
nauwelijks uit zijn baan werd gebracht. De bal ging voor
langs en werd terecht corner gegeven.
Hans Mulder, thans een van de zwaarste verdedigers: 'Als
ie 'm niet had aangeraakt, had ie 'm toch corner gegeven.
Wat een showbink!'
Jonge mensen
In diezelfde wedstrijd krijgt Fred van Soomeren Sr. de bal
toegespeeld, rechts achterin, met een beperkt aantal tegen
standers op niet te grote afstand om hem heen. Hij begint
aan een aantal onnodige handelingen. Van zijn voet gaat
de bal naar zijn knie, daar stuitert hij een paar keer, dan te
rug naar de voet en weer naar de knie. Leuk om te zien
maar AFC staat nog steeds achter. De beide toeschouwers,
dezelfde die eerder naast de paal stonden, knikken niette
min, goedkeurend; Zegt de een: 'Doet me denken aan Ar
nold Muhren, Real-Ajax, weet je nog?' De ander: 'Kan je
nagaan wat een invloed de televisie heeft op jonge mensen'.
ALLE NEGEN
Als je zo'n kreet hoort weet je dat er weer een aantal voet
ballende ATC-ers of tennissende AFC-ers bezig zijn met een
sport, die eigenlijk uitgevonden had moeten worden door
een van beide categoriën. Immers, waar anders kan het nut-
5
