veld twee man uit het verzekeringswezen rondlopen, die het
hoofdklasse-schap nog kunnen verzekeren ook. Wat zegt u?
De premie is onbetaalbaar? Kom nou, die neemt onze dia
mantair op het middenveld toch voor z'n rekening. Geen
probleem. Kortom, die zeven punten uit elf wedstrijden be
rusten op een tragisch misverstand.
Topsport
Het zal niet vaak voorgekomen zijn, dat de AFC-Schakel
gewag maakt van de Nederlandse turnwereld.
Niet, dat wij ook maar iets zouden hebben tegen turnen,
maar er komt nou eenmaal geen bal aan te pas en daarmee
valt turnen eigenlijk een beetje buiten onze - bepertke - ho
rizon.
Er is ditmaal echter aanleiding aandacht te schenken aan het
15-jarige turnstertje Connie Zwarthoed uit Volendam (van
waar anders), die geheel zelfstandig de moeilijke beslissing
heeft genomen het topturnen vaarwel te zeggen.
U kent ongetwijfeld de feiten. Met nog enige andere 'uit
verkorenen' verblijft Connie Zwarthoed op het turninter-
naat van Sportcentrum Papendal te Arnhem.
Daar bereidde de turnkampioene van 1977 zich voor op de
Olympische Spelen van Moskou en op het wereldkampioen
schap te Dallas. Maar prille Volendamse Connie kon het
niet meer aan: dagelijks Papendaals turnen, 's-nachts bij
pleegouders onderdak en zo heel af en toe terug naar het
palingdorp.
Na 6 jaar topsport - mind you - heeft Connie nu de Rus
sische KNGV-trainer Albert Asarjan laten weten, dat zij
die inspanningen niet meer kan opbrengen en afhaakt.
Terug dus naar Volendam; naar de vrienden en vriendin
nen, de feestjes, de popmuziek, de patat mét, de gezellig-
heidsturnclub en terug ook naar de vierde klas van het
Atheneum in Nieuwendam.
Dat sloeg uiteraard in als een bom! Vervangstertjes zijn
blijkbaar schaars en het ge investeerde geld gaat het rende
ment niet meer opbrengen, zodat het vaderland in gevaar
komt.
Schielijke pogingen om haar 'om te turnen' mochten ech
ter niet meer baten: zij was in maanden naar haar besluit
toegegroeid en niet neer te vermurwen.
Van de rakties werden wij een beetje misselijk. TV/Ruud
ter Weyden: "Voor je 15 jaar zie je er nog prima uit",
en TV/Fred Racké: "Connie was al zó ver, ze had interna
tionaal voor Nederland het hoogst bereikbare kunnen bin
nenhalen en daar gaat ze, na 5 jaar topsport".
We hebben niets tegen topsport. Als bijvoorbeeld Johan
Cruyff zelf besluit de absolute voetbaltop te gaan berei
ken, daaraan in volle vrijheid alles ondergeschikt maakt en
glansrijk in zijn voornemen slaagt, dan lichten wij respect
vol de sportpet.
Maar als 10-jarige meisjes, die nog niet in staat zijn tot
vrijelijke oordeelsvorming, tot meerdere glorie van verdwaas
de ouders en het vaderland worden opgesloten in peniten
tiaire inrichtingen, dan worden wij opstandig en verdrie
tig tegelijk.
Het zal wel niet helpen. Reeds lang hebben wij ons verzoend
met de gedachte, dat de mens blijkbaar niet goed is en be
reid blijft kinderen te offeren aan eigen waanidee of pres
tige. Socrates leeft voort
De 15-jarige Connie Zwarthoed uit Volendam heeft dat goed
door gekregen. Haar besluit levert weliswaar geen medaille
op, maar toch: proficiat!
Wij wensen haar nog veel geluk.
Leider
Eigenlijk wilden wij er eerst niet over schrijven. Wij bedoelen
de affaire Dé Stoop - en niet de affaire Cor van der Hart - die
in het weekblad Panorama recht voor zijn raap uit de doeken
werd gedaan. Ook hier zijn de feiten u inmiddels bekend.
U weet, dat het de F.C. Amsterdam - waartegen wij op zich
geen enkele aversie hebben - in de laagste afdeling van het
betaalde voetbal (in dit land eerste klasse genoemd) niet
goed vergaat. Maar de schuld van 1,7 miljoen is weg en dat
is wat. Voorzitter Dé Stoop eigent zich die verdienste graag
toe, hoewel wij van mening zijn dat de eerdere trainer/coach
Pim van der Meent zich op de borst zou mogen kloppen.
Hij immers bestond het gedurende een reeks van jaren dure
verkopen te vervangen door eigen kweek, die weer in handels
waarde werd opgevoerd en doorverkocht.
Tot het mis ging en het eredivisieschap van F.C. Amsterdam
verloren ging. En nu is het blijkbaar met opvolger trainer/
coach Cor van der Hart.
Wij zeiden al, dat wij er eerst liever het zwijgen toe deden.
Zo belangrijk is de praatgrage Stoop in de (prof-) voetballe
rij nou ook weer niet. Maar hij heeft blijkbaar weinig ach
ting voor de medemens. In dit geval voor Cor van der Hart.
En daarom schrijven wij er toch maar over.
Op onvoorstelbare wijze wordt hier een werknemer publie
kelijk door de modder van het Stadion gesleurd.
Citaten: "Ik zit vréselijk omhoog met de figuur Van der Hart".
"Die man kan niks".
"Hij kan bijvoorbeeld niet eens fatsoenlijk praten.
In discussies met 'n beetje intelligente spelers gaat
ie onderuit".
In schril contrast daarmede staat het oordeel van Dé Stoop
over Dé Stoop.
Citaten: "Ik ben heel trots op mijn succes en ik laat het
blijken".
"Maar ik dacht dat ik op grond van de vele zorgen
die ik in de voetballerij gekend heb en de ervaring
die ik heb opgedaan, een prima voorzitter voor
Ajax zou zijn geweest. Ja. ik denk dat ik voor
een club met een beter fundament een geweldige
voorzitter zou zijn. Vooral voor die club zelf dan,
natuurlijk"
"Als ik geroepen zou worden tot het ambt van
minister-president, dan zou ik dat naar mijn me
ning erg goed doen. Eenvoudig omdat ik alles in
mijn leven tot nog toe goed heb gedaan. Ja, ik zou
een goeie minister-president zijn".
En dit is dan zo maar een leider uit het betaalde voetbal.
Wij zijn er zeker van, dat in onze amateurclub zo een man
zelfs niet geschikt zou worden bevonden voor welk commis
sielidmaatschap dan ook.
ACC
De wintereditie van Rond de ACC-Pitch met de gemiddel
den van het afgelopen siezoen is altijd een uitstekend mid
del om af te rekenen met de sprookjes die er tijdens de zo
mer zijn ontstaan. Sommigen waren toch eigenlijk niet zo
goed als we dachten, anderen waren beter. Het is een onuit
roeibaar verschijnsel in cricket dat een speler vaak wordt be
oordeeld naar een of twee goede scores en dat we maar lie
ver vergeten dat hij niets maakte toen we de runs verschrik
kelijk hard nodig hadden.
Wanneer we naar het batten kijken dan moeten we ronduit
toegeven dat de jeugd er nog lang niet is. Er is maar één die
werkelijk is doorgebroken en dat is Jim Viddeleer, een ge
middelde van 24 en 22 slachtoffers achter het wicket. Wat
véél zegt, is, dat zijn gemiddelde sinds het seizoen 1977 ver
dubbeld is. Dat betekent een echte groei in zijn spel. Maar
hoe komt 't dat Arne van Teunenbroek in het tweede elf
tal runs als water maakt en in het eerste nu al twee seizoe
nen achter elkaar geen goed kan doen? Iemand, die in het
tweede met een gemiddelde van boven de 40 speelt, kan
4
