BAR TALK
Seizoen 46-47, een 'bere' elftal Van l.n.r., staande: voorzitter Arie Mets, Ties Gerrits, Chris Geluk, Jan Bets, Gerrie ter Horst, Karei ter Horst,
Gerrie Stalman, trainer Peter Dougal, leider Neseker, zittend: Koen Colijn.Jaap Disselkoen, Dick Disselkoen, Wim Pogge, Joop v.d. Voorten res.
doelman Dodo Bote Geisler.
Een rubriekje, dat van nu af aan elke week
meeloopt, en waarin AFC-ers genoemd zul
len worden, die een handdruk krijgen t.g.v.
een bijzonder feit. Het kan een pupil zijn,
die zich de moeite getroost om - terwille
van de volledigheid - twee wedstrijden op
één dag te spelen; het kan iemand zijn, die
zich losrukt van een wedstrijd van het eer-
//l\\ ste om op het vierde veld een match in de
onderafdeling te fluiten en het kan ook ie
mand zijn, die na jarenlange studie slaagt voor een examen.
Een AFC-er, die vanwege zijn gezondheid enig medeleven
behoeft of een roodzwarte krijger die zich in het huwelijk
stort. Deze rubriek staat wagenwijd open voor een ieder,
die iets dergelijks te melden heeft. We openen met een
naam, die in de AFC-annalen uitsluitend in hoofdletters
geschreven dient te worden:
NESENBEREND.
Björn Nesenberend, laatstelijk zich gedegen capaciteiten
etalerend in het feestelftal bij uitstek, het 13e, kon zich,
na het laatste examen op woensdag 13 december, na vele
jaren studie, register-accountant noemen. Van harte profi
ciat, Björn!
Je karaktereigenschappen, die we op het voetbalveld heb
ben leren kennen, manifesteren zich eveneens in het maat
schappelijk vlak.
Onverzettelijk doorgaan op het doel, dat je je gesteld hebt.
Op vrijdag 15 december werd eveneens een examen afge
legd en wel door Hans van Dijk (25), die wat hoger speelt
dan Björn. Hans slaagde met glans en werd doctorandus
in de economie!
Onze eerste elftalspeler wordt van harte gelukgewenst met
deze prestatie.
Sponsoring
Weet je dat er aan sponsoring nog een gevaar
lijke kant kleeft? Voor de sponsor zelf dan,
wel te verstaan. Ik weet nog uit mijn tijd, dat
er sprake van was, dat de Smith Chips wel
steun zou willen verlenen aan ABC. Rein
Akkerman, in die dagen penningmeester en
ik trokken op een dag naar de binnenlanden
van Noord-Holland om tot een contract te
kunnen komen. Het kleine plaatsje was
moeilijk te bereiken, maar gelukkig wist Rein een adres in
Medemblik, waar je kamelen kon huren.
E if in, na enig oponthoud, want deze kamelen moesten wel
drinken onderweg, bereikten we het dorpje van bestemming
Zeer vriendelijk werden we ontvangen en er werd gevraagd
of we de fabriek eerst eens wilden bekijken. Om niet onmid
dellijk van onze inhaligheid te doen blijken toonden we ons
nieuwsgierig. En terecht want wat we te zien kregen was
zeer interessant.
Als ik me goed herinner begon het met rauwe aardappels,
die in een grote machine gingen en na vele meters aan de
andere kant er als chips uitkwamen. Na elke tussenstop
kregen wij hoe langer hoe meer trek. In het contract. Maar
eindelijk konden we dan met dit begeerde papier het com
plex verlaten. In het naastbijzijnde kroegje hebben we het
uiteindelijk af te dragen bedrag met enkele guldens vermin
derd.
Blijdschap alom natuurlijk. Maar toen kwam na enkele jaren
het bericht, dat onze sponsor de overeenkomst niet meer
wilde verlengen. Dat gaf een klap. En nu dan die gevaarlij
ke kant voor de sponsor. Want wat doe ik in mijn drift. Ik
donder alle in huis voorradige zakjes van dit merk over de
