Democratisering: u
Ons (onvolprezen) bestuur kent twee (onvolprezen) penningmeesters: Otto van Rijn en Marcel Koster. Ter jaarverga
dering bracht de eerste een (onvolprezen) jaarverslag uit, dat in bescheiden oplaag ter plekke werd uitgereikt en daarop
weer werd ingenomen.
Achterdochtig als wij zijn speurden wij naarstig naar de frauduleus verdwenen tonnen en naar de post 'steekpenningen'.
Maar neen, wij vonden niets, dat onrechtmatig leek. Wij zeiden reeds: onvolprezen penningmeesters.
Maar waarom dan toch die welhaast mystieke waas rondom ons financiëel verslag?
Uw pickelaars overwegen nu uiteraard publicatie van het volgend jaarrapport in de Mixed Pickles van september 1978.
ACC
Voor onze ACC is de zon, waarmede wij deze rubriek ditmaal openden, te laat gekomen. Onze witte broeders kunnen
de degradatie vrijwel niet meer ontlopen. Een seizoen, waarvan zoveel goeds verwacht werd, is een desillusie geworden.
En 't was zo eenvoudig. Wanneer je de zwakste bent, dan hoef je niet te treuren. Maar wanneer een degradatie te wij
ten is aan een zwakke wedstrijdmentaliteit, dan is dat veel erger.
Er zijn dit seizoen om en nabij de veertig, vijftig vangen gemist. Dat is de oorzaak van de degradatie en die gemiste
vangen duiden op gebrek aan concentratie en op gebrek aan wil om te winnen.
Een dubbele teleurstelling, omdat ACC als vereniging een bloeiperiode doormaakt, dankzij al die mensen, die zich te
pletter hebben gewerkt.
Nog nooit, ook niet in onze kampioensjaren, was ACC zó groot en was er zó veel jeugd.
In de grote ACC-jaren was het eerste elftal technisch gesproken niet zó veel sterker dan het huidige eerste.
Natuurlijk, Wallie van Weelde en Piet Sanders waren briljante spelers, maar iederéén was in het veld bereid zich leeg te
vechten. Daardoor werd ACC negen keer kampioen van Nederland en niet alleen door Wallie en Piet.
Zullen wij afspreken, dat volgend jaar elke speler zijn eigen psychiater is? Bij je zelf op de bank gaan liggen en kalm
zoeken naar het antwoord op de vraag: waarom heb ik die vangen uit mijn poten laten vallen?
Juist: daarom!
Waar is die tegenstander? Ik vreet hem op!
Zomeravond
Omdat ook wij het nieuwe seizoen optimaal willen meebeleven, hebben wij de conditie - als steeds - op peil gehouden.
Naar u weet wonen al uw pickelaars achter Hollands blonde duinen, die in vroeger dagen amper betreden mochten
worden, maar waarin trimmen nu welhaast een verplicht nummer is geworden. Bedachtzaam als wij zijn hebben wij
evenwel gekozen voor een meer getemporiseerde avondvierdaagse in de duinen.
Eens zagen wij zulks als een muzikaal festijn met allen - één, twee, drie en vier - achter de grote rommeldebom aan
marcherend. De werkelijkheid was - als steeds - anders.
Mede door een late start liepen wij devoot als monniken in een stille omgang. Wel werden wij met enige regelmaat
voorbij gelopen door een handvol nog later gestarte pelgrims, de routebeschrijving als een brevier aan de borst druk
kend. Het deerde ons niet.
Niettemin ervoeren wij het als een glorieus moment, toen wij zelf aan het einde van de derde avond eenmaal toesloegen
en een minder-broeder meedogenloos passeerden. De man bleek er deerniswekkend aan toe te zijn.
Beter dan de sauna beviel ons na gevreten kilometers 's avonds het plastic voetenteiltje.
Ons loopvermogen is - kortom - duchtig onderhouden.
De tegenstrevers zijn gewaarschuwd.
Seizoen
Niet alleen het voetbalseizoen, ook het schoolseizoen is weer begonnen. Zei onze dochter na de eerste dag op de
traditionele vaderlijke vraag: 'hoe was het op school!':
'Oh, enig, ik ga morgen weer'
A F C blijft
In het Gouden Boek van AFC, verschenen bij het vijftig jarig bestaan in 1945. schreef wijlen J .H.Wijnand:
"Dan sta je bij een thuiswedstrijd op de trap van het clubhuls. Je naam wordt genoemd en je kijkt op:
maar het was niet voor jou bestemd, maar voor je zoon die net half time heeft in zijn wedstrijd met
het zesde. Gek is dat. Dertig, vijfendertig jaar geleden kwam je uit de tuin van het Rechthuis aanhollen.
Binnen zaten AFC-ers, Je naam werd genoemd en je schrok even, want je das zat slordig en je handen
waren vuil en je haar zat door de war. Maar het was niet voor jou bestemd, maar voor je vader, die zijn
bittertje dronk met Scheepens en Klomp en Van Gessel. Geslachten komen, geslachten gaan. AFC
blijft."
Wij lazen in één van de laatste Schakels, dat A.J .Wijnand, de achterkleinzoon van die meneer, die in het Rechthuis
(het AFC-tehuis na de eeuwwisseling) zijn bittertje dronk, lid van AFC is geworden.
De vierde generatie
En nu maar afwachten, of er na tachtig jaren nu eindelijk eens een Wijnand hoger reikt dan het zesde elftal.
Enfin, AFC blijft.
7
