10
benieuwd hoe ze loten en welke tegenstander wij misgelopen zijn. EDO mag overigens nog even door
gaan. Als winnaar van de Districtsbeker moeten zij op 26 juni nog tegen de andere winnaars van Dis
trictsbekers spelen. Over voetbalrust gesproken!
GOUDEN BALLEN
Dinsdag 31 mei jl. speelden de vermaarde Gouden Ballen tegen het eerste. De Gouden jongens, die door
Jos Kemna de leiding namen, bleken iets zwakker, want het werd uiteindelijk 7-2 voor het eerste. De
uitslag lijkt verklaard door het feit, dat Gouden Bal Rob Duis in het eerste en Kees Gehring, zowel
Gouden Bal als eerste, bij de Ballen meespeelde.
Het is niet bekend, misschien zelfs wel geheim, of Rob scoorde. In ieder geval lijkt Kees er een
belangrijke concurrent bij te hebben.
WAT EEN BELEVENIS
.En de platenbon gaat naar de familie H.Bijlsma uit Steenwijk, onze hartelijke gelukwensen gaan
naar de winnaars. Ik schrik wakker, want zo juist is mijn Sony wekkerradio (graag gedaan mijnheer
Meyerink) aangegaan, terwijl Elles Berger en Joop Smits het programma Klinkklaar presenteren.
Pijlsnel dreun ik nog even de namen op van de elftallen van AFC en EDO, waarbij de naam Bijlsma een
soort herkenningswoord geweest schijnt te zijn. Ik kijk op de klok en zie dat het al tien over twaalf is
met als gevolg, dat ik razendsnel opsta, me haastig scheer en drie boterhammen in de auto verorber.
Aangekomen op Goed Genoeg zie ik geen enkele auto van de AFC-spelers staan, maar dat blijkt door
mijn nervositeit te komen, want al rokend vertelt Edwin Geluk mij, dat zijn auto vooraan staat. Wat
iets enorms is dat om alle spelers bij elkaar te zien, rustig pratend, sommigen met een tosti in de
hand, anderen met een kopje koffie. Heel gewoon praten ze met mij, zonder kapsones, over allerlei
volstrekt onzinnige onderwerpen. Edwin roept uit, dat men onder geen enkele voorwaarde gelijk wil
spelen en dat hij daar persoonlijk zorg voor zal dragen. (Bij gelijkspel zal er namelijk nog een beslis
singswedstrijd nodig zijn) Henk Bijlsma vraagt om kwart voor één of er nu eindelijk vertrokken wordt,
want bij uitzondering zal de trip naar Haarlem met eigen auto's gemaakt worden. Ik verlaat het team
voor een andere tussenstop onderweg en de jongens weer om tien over twee terug te zien in de
kleedkamer bij EDO, waar de stemming opperbest is. Er wordt flink gelachen en gedold; elftalleider
Sal van Gelder vraagt mij heel serieus of ik papier bij mij heb om de opstelling te noteren, waarna ik
mij snel afwend om naar buiten te gaan. Ik loop langs de aangrenzende kleedruimte, waar trainer Gé
van Dijk wat pips voor zich uitstaart. Ik wens hem sukses, hetgeen ik 2 minuten later herhaal tegen de
trainer van de tegenpartij Doby Peters. Midden op de tribune zal ik tussen net ongeveer 2200 koppige
publiek melding maken van de wedstrijd, maar dat kan pas nadat ik de ouders van Simon Cohen een
transistorradiootje heb geleend. (Nogmaals bedankt voor de chocomel). Over de wedstrijd zelf kan ik
kort zijn, want u heeft hem of gezien of via Langs de Lijn gehoord. EDO had de langste adem, won
met 3-2 en plaatste zich voor de KNVB-bekerkompetitie.
Na afloop een gezellig samenzijn in de EDO-bestuurskamer met alle prominenten van beide verenigingen
plus overige belangrijke lieden. Het EDO-bestuur toont zich uitstekende gastheren met een goed gevoel
voor public relation. Buiten staan de boys nog bezweet na te hijgen, maar onder aanvoering van Frans
van der Bor wordt de "teleurstelling" weggelachen.
Kees Gehring vraagt of hij mee mag rijden, hetgeen mij zeer verlegen maakt. Ik stamel "ja, natuurlijk"
en hou de deur voor hem open. Ik rijd het hek uit, waarbij ik bijna het talentvolle verdedigingsduo
Rongen en Visser te pletter druk. Beiden zijn echter niet op hun mondje gevallen en zadelen mij op met
het vervoer van de bagagezak. Bij AFC aangekomen gooi ik de tas uit de wagen die, als bij een estafette
pijlsnel door Hans van Dijk wordt verder gezeuld. Aan de bar is het weer net als s morgens niets
lijkt veranderd, of toch?
Het seizoen zit er eindelijk op, het etentje bij de Chinees is nog slechts 2 uur vanaf nu, zodat velen de
interland Argentinië-West Duitsland moeten missen. Op aandrang van Benno Leeser zal ik de wedstrijd
op zijn video opnemen, waardoor weer veel jongens alsnog de pot (mooi hê, Rob Duis) kunnen zien.
Leven is voetbal of niet soms
J.v.G.
UIT DE OUDE DOOS
Schreven wij een paar maanden geleden een artikeltje over 50 jaar geleden (waar nog maar een kleine
categorie lezers resp. belangstellenden over kunnen meepraten), een volgende keer over 40 jaar geleden.
Dit keer weer een stapje terug (of voorwaarts?) nl. over 30 jaar geleden. Als u het onderstaande leest,
dan blijkt wederom, dat veel zich herhaalt en toch altijd nieuw en interessant blijft.
Leest u maar wat de AFC Schakel 25 e jaargang No. 11 - Juni 1947 schrijft:
