-9-
WARE KRACHT
De echo's van weleer, de stormachtige toejuichingen van duizenden, trokken die eerste zondag
van oktober over de Boelelaan. Niet alleen het steeds weer langszij komen en het definitieve
weglopen, hoe enerverend ook, het was het spel zelf dat je kippenvel bezorgde. Ze vonden
elkaar blindelingssteeds opnieuw waaiderden ze uit tot de aanvalmet korte en lange passen
draaiden ze de verdediging van VUC, tot dan de minst gepasseerde in de hoofdklasse horentjes-
dol. Voetbal op ere-divisie niveau! Wat is het verschil met verleden jaar Toen 0 uit 5, nu 9
uit 5. Cijfers, die de mentaliteit duidelijk maken. Nagenoeg hetzelfde elftal; toen een kankerend
op eigen helft verkrampt optredend elftal, thans een van blakend zelfvertrouwen opererend
team dat niet aflaat de aanval te zoeken.
Zelfvertrouwen: het toverwoord waarmee Gé de spelers heeft begeesterd. Als je geselecteerd
bent in het hoogste team weet je dat je kwaliteiten hebt. De weg naar boven is voor sommigen
lang, voor de ander (het geboren talent) kort. Ben je boven dan mag best iedereen weten dat je
kan voetballen. Dan ben je niet bang om fouten te maken, die worden op het allerhoogste
niveau namelijk ook gemaakt. Altijd één doelpunt meer maken dan je tegenstander, het is een
cliché, maar een onloochenbare waarheid als je de top wilt bereiken. Bedankt heren van het
eerste, op het laatste ongeïnspireerde kwartiertje na, was het een weergaloze 'exhibition
van wat jullie kunnen doen met een bal
Van het hoogste naar het laagste elftal is niet zulk een grote stap als u veronderstelt want
juist in dit team zinderen de echo's van het talent (iets minder weergaloos, jazeker) nog steeds
na. Ter gelegenheid van de opening van het nieuwe seizoen werden ten huize van Arthur, onder
bijwoning van het prakties volledige presidium der vereniging (beter bewijs van de kwaliteit
van dit elftal is niet denkbaar) alle medewerkers onthaald op voortreffelijke koffie met gebak
een instruerend praatje (met dia's) hoe we dit jaar kampioen denken te worden. Beschikten
we voorheen slechts over één captain (de meeste elftallen komen niet verder)thans werden
we voorgesteld aan twee aanvoerders. Wat een kei moet Jan toch geweest zijn! Dat besef leefde
zeker ook bij de debuterende captainsdieen dat bewees de uitgebreide dokumentatie dien
hun ten dienste stond, niets maar dan ook niets aan het toeval willen overlaten.
Zaten we dus administratief gebeiteld, de grillen en grollen van ons meest dierbare stukje
speelgoed bleven een enigszins onzekere faktor, hetgeen dan ook bleek toen we ons na de koffie
in de kicksen hesen. Een kansloze 4-1 nederlaag, die echter zonder morren werd aanvaard,
gewoon omdat de tegenstander beter was. Snel herstel volgde: 2 x 4-1 voor uw 12e en u maar
zeggen dat je aan cijfers geen enkele betekenis kunt ontlenen. Nog een 5-2'tje erover heen en
we stonden klaar om de bovenste te pakkemRAP. Overwinnen betekende de positie die we in
onze gedachten hadden, uitgekruist tijdens het kopje koffie. Er zijn mensen die zeggen dat je
zo vroeg in het seizoen je ware kracht beter een beetje kunt kamoefleren, toedekken. Ook dit
was besproken: meteen pakken en erop blijven zitten, was het devies. Hiermede getuigend
van de geheel nieuwe aanpak.
Iedereen had zich akkoord verklaard en stond klaar om RAP aan repen te scheuren. Wat wil
nu het geval op die zondagochtend, dezelfde als waarmede het stukje is begonnen? Doelman
Jan van Dijken had vakantieverlof aangevraagd en gekregen! Jaja, het eerste foutje van het
illustere captains-duo Arthur/AkkieMogelijk een kommunikatie-stoornis, gedacht natuurlijk
dat Jan van Dijk de aanvraag had ingediend en die mócht gaan.Een non-playing voorzitter
mis je gemakkelijker dan een échte doelverdediger. Edoch, er werd alert gereageerd want
een week van tevoren werd om een vrijwilliger verzocht die het heiligdom moest beschermen.
Ogenblikkelijk deed Rob (in de kleedkamer) één stap voorwaarts en riep luidkeels: 'IK!'.
Bevreemd keken we elkaar aan, een enkeling wist zich te herinneren dat hij in 1954 wel es
een helft in de goal had gestaan en daar nogal eens beschadigd uit te voorschijn was gekomen.
Gebroken neus en gekneusde ribben, dat soort dingen. Iemand probeerde dat gebeuren in zijn
geheugen terug te roepen maar hij deed nog een stapje voorwaarts en riep nogmaals: IK!
Goed, goedz'n verschijning waarborgde zeker een kwart van het doel voor mogelijke
doorboringen. En daar stond hij, het machtig dekorum van de wetenschapsmensen, de VU,
achter zich, fronsend te kijken naar de jeugdige en elastiese lellen van de RAP-boys, die aan
de overkant aan het intrappen waren, terwijl hij slechts uiterst zachte rollers voor het oprapen
had, die zijn medespelers hem bedachtzaam toezonden. Het verloop bespaar ik u met uitzonde
ring van de 76ste minuut. Stand inmiddels 2-1 voor RAP, onze 'jongens' jagen voor de gelijk
maker. De rechtsbuiten van RAP laat (uiteraard) van rechts een bal-voor-het-hok los. Hij
komt middenhoog, parallel aan de doellijn voor. 'IKKE.schreeuwt Rob en tegelijkertijd
stompt hij de bal inde touwen,
'Ach God.verzucht hij.
Er zijn mensen, die zeggen dat je zo vroeg in het seizoen beter je ware kracht niet kan laten
zien, etc.
Charlie
