-9-
De man, die een goede voorzet gaf tegen de Eland en die tot grote vreugde van het gehele
team tegen de paal schoot tegen Blauw Wit en zichzelf uit de dug-outs terugtrok omdat werk
zaamheden hem verhinderde de laatste wedstrijden van het seizoen voor de rest te verzieken,
groet u allen.
Prettige vakantie.
P. S. Ron Prins: onbetwist de beste grensrechter van het 4e en "vice-meister" bij het kleine
doeltjes voetbal.
P. S. 2. Jan Bouwhuis: rechtsbuiten of rechtsback, what's the difference.
Excuses aan degenen, die niet genoemd zijn.
Jack
AFSCHEID?
Het heeft een tijdje geduurd, bijna tien jaar. Eens moest het komen, elke speler onderkende
het gevaar. Zelfs de jongens van het eerste uur (van enkele hangen de schoenen reeds geruime
tijd aan de wilgen) liepen elk jaar spitsroeden. Het extra pondje hier en daar, de vergrijzing
en verkaling, het ietwat strammer bewegen der ledematen kon als camouflage dienen: het
talent vlamde zondag-op-zondag en kon niet onopgemerkt blijven. De cijfers spreken immers
boekdelen. Steeds in gevecht om de bovenste plaats, nooit lager dan de vierde; een decennium
vol van aan flarden geschoten netten, briljante bilaterale passes, wonderschone 1/2 tjes, zelfs
1 t/m 11-jes waar, de uitdrukking zegt het reeds, geen vijandelijke poot tussen te krijgen was.
Noem maar op, alles wat voetbal zo mooi maakt, is te zien geweest gedurende de afgelopen
10 jaar en het moet u inmiddels duidelijk zijn geworden over welk elftal het hier gaat.
Inderdaad: het 12e. Of het lie of het 13e, als het maar het laatste elftal was, Bescheidenheid
siert de mens.
De scheuring is nabij, hogere organisatoriese krachten hebben de aanval, middels enquette-
formulieren, ingezet. Nog valt de ondergang af te wenden; het in de publiciteit brengen kan
mogelijk het middel zijn. Omdat de van onze rond 1500 verwante zielen slechts twee, met hoge
u itzondering drie ooit de moeite hebben genomen een wedstrijd van nabij te bekijken, lijkt
het mij wenselijk per speler enige achtergrond-in-formatie aan te dragen, zulks niet alleen
voor het behoud van het elftal maar eventueel (wee oh, wee.ook ter heilige nagedachtenis
van hen, die zoveel gegeven hebben voor de vereniging:
Jan van Dijken (32), keeper:
Een cartonist zal het gehele doel met hem vullen, waarbij men niet eens in overdrachtelijke
zin behoeft te denken. Komt niettemin erg losjes van de grond en heeft zich gespecialiseerd in
het stoppen van elfmeterschoppen. Een gulle Noordhollandse jongen (terug naar de kust),,
immer klaar voor grap en grol, wijn en trijn;
Reinier Akkerman (44), rechtsback:
Alom bekend om zijn supersnelle acceleratie, waarin hij (gelijk Suurbier) plotseling voor het
vijandelijke doel kan verschijnen. Wat hij daar verder doet hangt af van de avond tevoren. Twee
jaar geleden echter, wist hij vanuit een dergelijke escapade het seizoendoelpunt te scoren.
Je weet het maar nooit. Sociaal (na afloop) meer dan 100%;
Rob de Jong (47), linksback:
Levenskunstenaar. Beschouwt voetbal als aanloop tot gezellig samenzijn. Kan toch olijke
dingen doen met de bal. (Zie Schakels November 1953 en Oktober 1961). Heeft één bepaalde
kapbeweging waarmede hij wel eens een tegenstander om de tuin kan leiden en is daar erg trots
op. Van hem is de uitspraak: 'Als ik voetbal weet ik zeker dat ik anderhalf uur per week niet
rook'
Paul Koster (33), rechtshalf:
Onze slalomspecialist. Neeskens zou beteuterd kijken bij het zién van Paul's X-ray. De man
van stoffer-en-blik, de alles opruimer.. Niet in de breedte, wel in de lengte. Verderop is het
doel, daar gaan we heen. Zonder pardon. Het spel win je alleen door meer doelpunten te
m aken dan de ander.
Nico Leloux (56), spil:
Een boek vol sport. Onverzettelijk, een man waarop een elftal kan drijven. Kan gemakkelijk
onder een bal doorlopen (de zon, je weet wel) maar staat kaarsrecht overeind in de verdediging.
Als een magneet trekken de ballen naar zijn (meestal bruine) uit marmer gehakte kop, wie daar
voor komt is niet jarig.
Bijna een halve eeuw aktief voetbal, over routine gesproken!
Fred van Soomeren (47) linkshalf:
De Muhren van het middenveld. De verfijne taktikus, vele malen speels draaiend om zijn eigen
as om dan toch met een messcherpe pass een verdediging aan stukken te rijten. Een dikke dertig
jaar plukt hij de ballen met z'n tenen uit de lucht en hakt ongezien naar opkomende vleugelver
dedigers. SABU, de zwarte kondor van het middenveld.
