-7-
Karel Swart had een wandelstok bij zich. Het was meer een totempaal. Hij liep overigens goed,
vonden wij.
Frans Haberer heeft 198 keer op zijn horloge gekeken. Vermoedelijk een - althans europees -
record.
Er was een AFC-er, die 6 minuten voor het einde, bij een stand van 4-1 de volgende historische
woorden sprak: "Als we nü nog degraderen, rijd ik linea recta naar Moskou en stel mij ter
b eschikking van de K. G. B. (Elsevier's Magazine is hiervan op de hoogte gesteld).
Fred van Soomeren werd wit, toen U. V. S. die ene goal tegenscoorde. Het staat hem overigens
goed. White Freddy!
Dr. Henk Stallman heeft enkele polsen gecontroleerd. Hij schudde bedenkelijk zijn wijze hoofd.
Ja, wij, die alle ellende, nervositeit en pijn hebben doorstaan. Alles veroorzaakt door die
"rot"jongens van ons eerste. Maar wij zijn nog steeds hoofdklasser. Niet wèg te branden.
Alhoewel met pijn. Maar vraag het uw dokter eens. Met pijn kun je óók heel oud worden.
O ja, en of u niet wilt lopen op het pas ingezaaide gras.
J. E. Canmé de Bout-Hachèle
KNOBEL OF CBUIJFF,
Het 4e seniorenteam van AFC is kampioen geworden, ondanks alle ingewikkelde berekeningen
die leider Martin Duinker, reeds na 3 gespeelde wedstrijden voortoverde.
Martin, die wij verder gemakshalve Pappa zullen noemen, had namelijk altijd een lijst bij
zich met daarop bijna alle mogelijke uitslagen die dan ook weer evenzovele ranglijsten oplever
den.
Maar iedere week bleken de konkurrenten er een zeker behagen in te scheppen om van de
meest onbenullige tegenstanders te verliezen, zodat het huiswerk van Pappa in de volgende
week weer gewaarborgd was.
Welke speler herinnert zich niet die bijeenkomsten om 9.30 uur in het Bosbaanrestaurant,
als wij om 14.30 uur moesten spelen in de, op dat moment, belangrijkste wedstrijd van het
seizoen.
Daar kon je in geuren en kleuren horen of Boudewijn Zomer de vorige avond/nacht ijshockey
in Antwerpen had gespeeld of parachute in Duitsland had gesprongen, daar kon je zien of
Henny Cruijff wel of niet laat naar bed was gegaan (Zonnebrilen daar kon je horen wat
Rob (vanwege zijn enorme snelheid nog steeds Pummie genaamd) de Bruin nu weer een half
uur voor de wedstrijd zat te verorberen. Misschien zou het raadzaam zijn het team eens wat
nader onder de loep te nemen:
Ron Zehenpfenning: verreweg de zwakste keeper van het 4e en dus al snel afgedankt aan het le.
Joost Uchtman: de enige die er in is geslaagd iedere wedstrijd vrouwelijk gezelschap bij zich
te hebben.
Rein Minor: speelde tussen twee afstandlopen van 20 km. ook nog een partijtje mee.
Henny Cruijff: ongetwijfeld de meest inventieve speler op het gebied van excuses als hij weer
eens te laat was en tevens altijd zo laat op het veld, dat hij niet eens de eerste tegengoal, als
gevolg van het spelen met 10 man, kon aanschouwen.
Rob Mathijssen: de man met de uitschüifbare benen en omdat de eigen spelers daar te veel
over vielen, verkocht aan het 3de.
Cas Klein of Klien: kreeg meestal voor de le overtreding in een wedstrijd een waarschuwing
of werd meteen opgeschreven.
Rob de Bruin: flitsende middenvelder, die eerste drie tegenstanders passeerde en daarna
zichzelf door de benen trachtte te passeren.
Henk Lissauer: speelde niet mee tegen NEA in de uitwedstrijd, hetgeen de enige nederlaag als
het ware uitlokte.
Jan Pelsma: aanvoerder en op gezette tijden volkomen neurotisch bevelen uitdelend, omdat hij
de verantwoordelijke man was betreffende de opstelling. Vrije trappen specialist en met
haarband verreweg de charmanste speler.
Jos Huigen: kreeg naarmate het seizoen vorderde een echte snor op de plek waar eerst
enkele rode haartjes in bloei hadden gestaan.
Boudewijn Zomer: ontwaakte een of meerdere keren per wedstrijd en skoorde uit pure verveling
dan maar even (Topscorer).
Frans Wijnen: levensgevaarlijke linksbuiten voor de tegenpartij en voor de eigen ploeg,
want men wist nooit wat er nu weer ging gebeuren.
Er speelden nog z'on tiental andere vedetten bij dit wonderteam mee, maar voor de namen
adviseer ik u de Voetbal Internationale van het voorbije seizoen na te gaan.
Wij hebben vreselijk gelachen en wij werden nog kampioen ook, maar 1 vraag rest ons nog op
de brandende lippen, wie maakte de opstelling Papa of Vader Jan Knobel of Cruijff.
