-5-
OUD WORDEN
Onlangs zal ik met John Jansen aan onze bar. Er was iemand 65 geworden en deze A.O.W.-sloeber
had het voorrecht ons een alcoholische versnapering te mogen offreren.
"Tja", zei John "Je bent oud voor je het weet. Trouwens, ik vind er geen pest aan olms te worden'
"Ach", zei ik, hem trachtend te troosten in zijn afkeer van nostalgie, "Sommigen doen per
ongeluk dan wat in hun broek; er zijn er, die wat beginnen te kwijlen of ze vertellen iedere keer
hetzelfde verhaaltje". "A Propos", vroeg toen John, "zitten al jouw kiezen en tanden nog in
je bek?". U kent zijn innemende en beschaafde spreektrant.
Ik liet hem gedwee die zaak zien. En terwijl Johnin mijn muil loerde, kwamen wij overeen dat
mijn gebit, althans van wat er nog overeind stond, het midden hield tussen een oud fietsenrek,
waar wat spijlen van ontbraken en een Chinees kerkhof. Hier en daar een zerk.
Als eindconclusie, daartoe gesterkt door enkele kleine, evenwel prijzige sherries, kwam uit de
bus; een zoodje ongeregeld.
"Als ze maar goed vastzitten", zei John. En ik hóór me nog zeggen; "Wélt héét vast?
De volgende morgen maakte ik mijn dagelijkse wandeling door het bos. En nu kunt u het geloven
of niet. Ik herinnerde mij plotseling dat gesprek met John Jansen. Voelde met mijn tong aan het
restant, wat eens mijn glorieuze gebit heette.
En wat merkte ik tot mijn panische schrik? Eén van mijn voortanden zat zo los als een stayer, die
"los" van zijn gangmaker was. Zoiets als total-"los"!
John zal toch niet, dacht ik in eerste opwelling, die magische kracht bezitten als die jongen, die
vorken en lepels ombuigt zonder ze aan te raken? Dat vond ik ook al zo een engerdEn toch.
en toch.John is een ouwe rakker en tot veel in staat.
Natuurlijk heb ik mij bij die netelige situatie weerloos neer moeten leggen. Al dacht ik met
weemoed en grote appreciatie aan die onvergetelijke Willem van der Marei. Ik zie deze A.F.C. -
revuekomiek daar nog staan, toen hij het onsterfelijke lied zong; HUP, A.F.C. DE TANDEN
OP ELKANDER.
En daar zit ik nu met die losse tand. Ik voel er iedere dag aan. In de soos heb ik gekeken naar
A.F.C, -ers, wier tanden mogelijk los zitten. Het zijn er nog al wat. Bij sommigen mocht ik
even voelen. D'r is nog wel wat te repareren, dacht ik.
Maar zolang je nog beschikt over vastzittende tanden, wees er dan blij om. Dan kun je ergens
nog in bijten. En als je tóch bijt, bijt dan eens in A.F.C. Voor mij blijft de vraag, hoe lang John
Jansen nog kans ziet zijn pijp tussen zijn eigen tanden te houden. Kan nooit lang meer duren,
dacht ik zo,
Oh, ja, en of u uw wagen niet voor het hek wilt plaatsen,
J. E, Canmé de Bout-Hachèle
BIL JARTE N
Het volgende stukje werd door Jo Wijnans voor ons uit "Voetbal in Winschoten van 1896-1973"
geknipt;
"In het voorjaar van 1909 had W. V. V, ingeschreven voor de wedstrijden om de Nederlandse voetb;
beker en lootte een uitwedstrijd tegen AFC in Amsterdam.
De hoofdstad lag in die tijd nog niet naast de deur der Sodommers, doch men besloot toch de
grote reis te ondernemen en kennis te maken met het spel uit het westen des lands, dat op een
hoger peil lag dan dat van het geïsoleerde noorden. Het werd dan ook een nederlaag, doch een
zeer eervolle. Op een ander gebied werden de Amsterdammers evenwel op een glansrijke wijze
overtroefd.
A, F, C, was (en is_ zeggen ongetwijfeld sommige oer-A. F, C. 'ers) de toonaangevende club in
Amsterdam.
De W. V, V. 'ers werden zeer hartelijk ontvangen. Gevraagd werd of zij konden biljarten. Ze
hadden wel eens gebiljart, antwoordden ze, maar daarmee was dan ook alles gezegd, doch ze
wilden wel eens proberen wat ze er van terecht brachten. De keuze viel op Bé en John Dommering
Bé wist heus wel hoe hij een queue (nog niet met een ordinaire k geschreven) moest hanteren en
Jan, de toekomstige wereldkampioen, had ook al eens een biljartstok in de handen gehad, maar
dat was de A. F, C. 'ers onbekend. Toen deze van hun verbazing en schrik waren bekomen, zei
één der Winschoters langs zijn neus weg; "Zoo speulen ze bie óns aaltmaol.
Wellicht is een revanche hier op zijn plaats. We hebben toch voldoende talent in huis. Laten we
de VBC maar sturen, want de Metz-Boys werden onlangs nog door Ajax van de tafel gespeeld.
Of was dat een vergissing?
