-3-
DE ZESTIEN DAGEN VAN A.F.C.
Het jaar is nog maar pas begonnen, maar AFC heeft er al weer enkele feesten opzitten, met
name de Nieuwjaarswens en het Jaardiner.
Gemakshalve zeg ik bij deze, dat wanneer ik het over het Jaardiner heb, slechts dat Jaardiner
wordt bedoeld, dat al veel langer dan 3 jaar bestaat.
Donderdag 1 januari 1976 was het weer zovers AFC-ers wensten elkaar geluk, waarbij ook deze
keer de witte gezichten en de bekende kringen onder de ogen deden vermoeden, dat deze namiddag
duidelijk als een late "morning after the night before" kon worden gerangschikt.
Alvorens iets over de Thomasvaer en Pieternel-show te gaan zeggen, wil ik u graag een ver
haaltje gaan vertellen over een man, die ontzettend veel doet voor onze clubs Rik Ridderikhoff.
Rik doet de weken voorafgaand aan een voorstelling al het voorbereidende werk om de rekwisieten
en de apparatuur bijeen te vergaren en sjouwt zich in die periode bijna het la.......
Tijdens de voorstellingen is Rik reeds jaren de toneelmeester, iets waarin tekstschrijvers Bob
Wildeboer en Pim Adriaansz eens een beetje verandering wilden brengen, Bij de presentatie van
de akteurs/zangers/dansers (zowel mannelijk, als vrouwelijk) zou dit jaar Rik ook een paar
zinnen mogen declameren, gekleed in een toepasselijke stofjas. Maar wat gebeurt er: iemand
maakt een foutje in zijn tekst en de "sensatie van de avond" moet teleurgesteld toezien, hoe
anderen met het schaamrood op de kaken het eerste lied inzetten. Van opzet zal geen sprake zijn
geweest, maar ik denk, dat Rik in de coulissen de door Hans Dukker ten tijde van de musical
onsterfelijk gemaakte kreet, ongetwijfeld heeft gebezigd, zij het in aangepaste vorm: (R)ik weet
het niet,
Om even terug te komen op de nieuwjaarswens moet ik zeggen, dat met name Louis Rieder (voet
ballen kan je niet, maar akteren. en Miep Ridderikhoff, die wel mocht opkomen, de
show stalen, waarmee ik overigens Hans Dukker, Nita Bosch, Monique Rieder, Marjan Leloux
en Maud Kampstar (of is het Kampstra) niets tekort wil doen. Het hoogtepunt van de avond vormde
het lied van Miep, dat wellicht kwa inhoud niet thuishoort op een gezellige samenkomst, en de
buitenlandse uitvoeringen van de musicalliedjes.
Felix Swart (Nobelprijs 1977 had weer enkele prima komposities op papier gekregen en
met zijn begeleiding plus Wim Beeldsnijder en een organist zat er een zeer bekwaam trio» De
teksten van Pim en Bob waren net zoals andere jaren zeer goed, maar de vraag lijkt gerecht
vaardigd om er weer iets anders van te maken»
In ieder geval heeft men weer kunnen genieten van een stukje vreugde, die de artiesten, na veel
zweet en tranen (en drank), voor het voetlicht brachten.
Op 16 januari, twee dagen voor de eigenlijke verjaardag van de club, zaten maar liefst 120 man
aan de door Martin en Frank voortreffelijk georganiseerde en geprepareerde spijzen, die elkaar
in een goed tempo opvolgden.
De tafelpreases Ton Glas verzorgde op de zijn bekende wijze de rol van "announceman", maar
bleek beter te kunnen spreken, dan zingen (Guus blijf maar thuus), waarbij opgemerkt moet
worden, dat de muziek, die op 1 januari zo fijn was geweest, nu weinig gelukkig was in de re
pertoirekeuze»
De bediening was voortreffelijk en met name de spelerstafel werd ruim voorzien van allerlei
delikatessen, waarbij vooral de pommes croquettes gretig aftrek vonden, Helaas zat ik aan een
tafel, die binnen werpbereik lag, zodat enkele smetteloze pakken een lichte frituurglans kregen»
Toespraken waren er natuurlijk ook:
Voorzitter Dio Hermens hield een knap moraliserend betoog, dat bij velen een diepe indruk
maakte en deelde tevens mee, dat dit het laatste Jaardiner zou zijn, waarop hij als voorzitter
het woord zou voeren. Tevens introduceerde Dio, de nieuwe (Kandidaat) voorzitter, Jan van Dijk,
die wij bij eventuele uitverkiezing, reeds nu veel sterkte en succes toewensen»
De aanvoerder van het eerste team, Bas Rachman, vertelde sec en chronologisch wat er zoal
gebeurd was in het afgelopen jaar en beloofde beterschap, mede namens de andere spelers, voor he
vertoonde spel en de reeks van officiële waarschuwingen.
Bas werd echter ruimschoots overtroffen door de ster van de avond, die op een werkelijk ontroe
rende wijze, volledig onvoorbereid, de totale luisterschare met een geweldige speech deed
verstommen.
De kleinste man van het eerste, Henk Bijlma, presteerde het om de toch zeer lange jongens,
als Menno Scheepstra en Nol Kuikens, danig onder de indruk te brengen. Ik geloof, dat zelden een
toespraak zo gevoelig aan de éne, en zakelijk aan de andere kant, gesproken zal zijn, Henk zei
onder andere er trots op te zijn lid van AFC te mogen zijn, maar Henk neem van mij aan, dat wij
dat ook op jou zijn na deze rede.
Nog meer respect kan Henk afdwingen als ook het skoren wat beter zou gaan, want ondanks de
felle aanmoedigingen van zijn vader is op het veld de scherpte niet zoals bij SDW, Veel succes en
nog bedankt
