van
en
over
(roe
DE A-JUNIOREN
Aangezien de selectie-groep dit jaar
extra was uitgedund, doordat 5 spelers
vervroegd zijn overgeheveld naar de A-
sel. senioren, alsmede enkelen om diver
se redenen niet meer beschikbaar waren,
was het de vraag of ook dit jaar de A-l
een rol van betekenis zou kunnen gaan
spelen.
Een plaats in de Regionale Jeugdcom-
petitie zat er niet in. Dat zal niemand
verbazen. Het is nu eenmaal moeilijk
een elftal klaar te stomen, wanneer hier
voor slechts twee weken beschikbaar zijn
en de trainer niet over de complete se
lectie kan beschikken, gezien het feit dat
de meeste spelers nog met vakantie zijn.
Als A.F.C. ooit werkelijk een serieuze
gooi naar de Interreg. Jeugdcomp. wil
maken, zal een totaal andere voorberei
ding noodzakelijk zijn.
Een fikse nederlaag tegen D.W.S.
zette ons dan ook definitief in de Jeugd-
klasse. En daar doen we het goed. De
A-l staat ongeslagen aan kop met
slechts 1 verliespunt. Een goede presta
tie voor een elftal, dat maar liefst 5
spelers telt, die rechtstreeks uit de B-l
komen. Het blijft echter oppassen. Met
name voor R.K.A.V.I.C. De Amstelve-
ners zitten ons gevaarlijk op de hielen; te
meer, daar binnenkort de Kerstvakantie
voor de deur staat, met het gevolg niet
op volle sterkte te kunnen draaien. Juist
dan zal extra inzet noodzakelijk zijn.
Dat geldt ook voor de A-2, dit jaar
voor het eerst in de Jeugdklasse. Een
slechte start tegen Vespucci werd ge
volgd door betere wedstrijden: o.a.
R.K.A.V.I.C. Het team doet het beslist
niet slecht, want ook zij gaan aan kop,
alhoewel Vespucci en Zeeburgia de be
tere papieren hebben. Met dit elftal is
het wel degelijk mogelijk het maximale
te bereiken. Echter voor hen geldt het
zelfde als voor A-l: juiste instelling en
grote inzet blijven geboden.
Wat de totale selectie betreft kan ik
niet nalaten te melden, dat ik over de
trainings-opkomst bepaald niet tevreden
kan zijn. Al is de opkomst tot op heden
beter dan vorig jaar, toch kan ik mij
niet aan de indruk onttrekken, dat be
paalde spelers het wel erg makkelijk op
vatten.
De A-3 is tot op de dag van vandaag
probleemloos. Onder de inspirerende lei
ding van de heer Parson hebben zij
slechts drie verliespunten, zodat een ge
deelde tweede plaats met D.W.S. is op
geëist. D.C.G. staat eerste met 10 uit 6.
Het volste vertrouwen voor het verdere
verloop van de competitie.
Helaas is Hans van Laar enige tijd
uitgeschakeld. Dezelfde handicap heeft
hem in het verleden al meer aan de kant
gezet. Hans, vanaf deze plaats een spoe
dig herstel toegewenst!
De heer De Groot en de jongens van
de A-4 hebben zich keurig in de midden
moot genesteld. Na een iets te voorzich
tige start, hetgeen verlies opleverde, be
looft het vertoonde spel van de laatste
weken een opmars in de tweede helft
van het seizoen.
Evenzo voor de A-5. Een vijfde plaats
is niet onverdienstelijk, al is de stand
enigszins vertekend, doordat sommige
ploegen niet of nauwelijks gespeeld heb
ben. Jammer genoeg heeft de heer
Waanders om gezondheidsredenen het
leiderschap moeten overdragen. Rust is
hem geboden. Wij wensen hem van har
te beterschap en een spoedig herstel.
Gelukkig was de heer De Jong, evenals
vorig jaar, bereid zijn taak over te ne
men. Alle succes gewenst!
P. Th. Pas
J. C.
DEAR A.F.C.-PEOPLE
„To go or not to go, that is the ques
tion." Een vraag die vooral de B-spelers
van het vorig seizoen bezig hield, want
dit lichtelijk aangepaste Shakespeare-ci-
taat had betrekking op ons, die al een
maand of zes uitkeken naar het beloofde
Londen-reisje. Gelukkig werd het „to
go" en dat heeft men geweten ook. Daar
stonden wij dan, op woensdag 24 okto
ber, bepakt en bezakt op Schiphol, om
ons daar door de in grote getale opge
komen familieleden en supporters te la
ten uitwuiven. Na een prettige vlucht
zetten wij 'n uurtje later voet op Heath
row Airport en Engelse bodem. Onze
organisatieleider, -begeleider en facto
tum, de heer Pas toonde zich al gauw de
geboren diplomaat door die ene met een
verlopen paspoort meegereisde clubge
noot zonder problemen door de douane
en politie te loodsen. Even later waren
wij bijna getuigen van een dodelijk on
geval, toen één der andere jongens zich
in de zwaartekracht van een fles whisky
(zeker voor Pa meegenomen??) vergiste
en een deel van de hagelwitte vloer in
een soort nood-toilet omtoverde. Een
niets vermoedende Engelsman, wellicht
door de penetrante geur van Johnny
Walker aangetrokken, verkeek zich op de
smeerkracht van het bruine vocht, draai
de een volle pirouette en belandde hevig
geschrokken doch veilig in de haastig
uitgestoken armen van een onzer. Dat
zal de keeper wel geweest zijn. Sinds dat
ogenblik is onze Engelse vocabulaire
wel uitgebreid met enige prachtige
krachttermen. Na deze wat vermakelijke
incidentjes begaven wij ons naar het
„Grosvenor Victoria Hotel", dat indruk
wekkend voor ons opdoemde toen wij de
hoek van het Victoria Station omsloe
gen. Na onze intrek genomen te hebben
in Londen's oudste hotel, en dat men
daar trots op is getuige de Eerste Steen
waarop het geboortejaar 1787, doken
wij al gauw swinging London in. Het
geplande diner in het Swiss Centre ging
niet door bij ontstentenis van het Swiss
Centre. In het Angus Steakhouse von
den wij echter een voortreffelijke plaats
vervanger, welke tip wij hierbij de fre
quente London-gangers gratis doorge
ven. De volgende dagen werden ondanks
weinig slaap met veel gein en plezier
doorgebracht en dat alles tussen de be
zoeken van Tower, Buckingham Palace
en het fantastische Selfridge Warenhuis
in. Zo vlogen de uren en dagen voorbij
en opééns was het zaterdag en stonden
wij voor het karwei, waarvoor eigenlijk
naar Londen moest worden gegaan: de
wedstrijd tegen The Good All London
Youth Club. Ergens op een goed terrein
in Oost-Londen bonden wij dan de strijd
aan en konden wij na 45 minuten op een
goede eerste helft en een redelijke score
2
