Sletelma Sexuice
Ingelijst
Nel Sabelson
80 not out
v/h
JAN SUURBEEK
Sinds een jaar of wat bestaat onze
„ere" uit twee gedeelten: overdekt en
bijzonder overdekt. Het ligt niet zozeer
in de overkapping maar in de omlijsting.
Ook de prijs is hetzelfde, alhoewel
Heel vroeger had ik reeds een diep
respect voor het middelste gedeelte van
die heerlijke houten tribune aan de Wan
delweg. Daar stonden nog namen op de
stoelen of slechts de aanduiding „ge
reserveerd". Als 11-jarige liep je daar,
zeker als de plaatsen bezet waren, op je
tenen langs, het hoofd in devotie ietwat
genegen. Op die leeftijd was alles wat
boven de 18 zat MENEER. Zaten de
meneren eenmaal in het vest, met gou
den klok en ketting, dan werd de afstand
astronomies groot. Je was maandenlang
versuft wanneer je eens een goedmoedig
knikje kreeg vanuit het speciale gedeelte.
Die eerbied blijft hangen, ook al be
hoor je zelf eigenlijk al in het vest. Zeker,
er is het een en ander veranderd. Je mag
Dio en Henk zeggen, al gaat het nog
steeds een beetje schuchter.
Al die jaren bleef de vraag me echter
kwellen: komt een omlijste wedstrijd
beter over of niet? Krijgt het spel van
onze jongens een extra dimensie, om
geven door het notabele blokje, of zie
je de messcherpe inzet van Josje even
goed op het dijkje, achter het doel?
Ik had me voorgenomen de eerste de
beste wedstrijd van het seizoen !974-'75
uit te kiezen om eindelijk een antwoord
te krijgen op de brandende vraag. Ruim
voor de aanvang drentelde ik, af en toe
stilstaand, schichtig om mij heen kijkend,
naar de hoofdtribune, om na enig dra
len, plotseling en resoluut plaats te ne
men. Er waren reeds enige dames en
heren gezeten, maar aan de manier
waarop zij zaten, wist ik het al. Zij hoor
den hier. Een wenkbrauw ging omhoog,
een klakkend geluidje met de tong hono
reerde mijn moed. Na enige minuten
keek ik onwennig in het rond. De gezich
ten waren gericht op de hoek van het
veld, van waaruit de spelers te voorschijn
zouden komen. Accepteerde men mij?
Het leek erop, ik stak met bevende vin
gers een sigaretje op. Ach ja, waarom
eigenlijk niet? Je bent geen nieuw lid,
mag het?
Het elitaire blok liep vol en werd zo
waar even later onder de bloemen be
dolven. Symbolies, misschien? In deze
tijden van gelijkheid, wellicht een uit
luiden van een tijdperk? Het standen-
verschil ten grave gedragen, overdekt
met ons mooiste nationale produkt?
Welnee, de opening van het nieuwe
seizoen!
Een aardigheidje van de jongens.
In het begin namen zij de leiding en
heel in de verte meende ik het massale
WE HEBBEN EEN A, WE HEBBEN
EEN F etc. te horen; kwam dat soms
door mijn aparte plaats? Een vergeefse
flits naar de naamplaatjes, de vesten, de
gouden klokken?
Hier en daar een enkele schreeuw,
nimmer een koor. Daarvoor heb je men
sen nodig, geen 500 maar 5000. Een
enkeling geneert zich al gauw als ie
alleen maar z'n eigen stem hoort. De
kern van dat koor zat destijds toch ook
in het blok?
Thans een niet aflatend gesnap van
dames over vakantie, kinderen en klein
kinderen en over dat beeldige jurkje bij
Huppeldepup.
Hetzij zo. Ook de vrouw is geëmanci
peerd in het voetbal. Truus en Danny
weten ook dat de veter twee kanten heeft.
Steeds vaker keek ik naar de makkers
achter het doel. Het spontane meebele
ven, de stomp in je ribbenkast bij een
gemiste kans, hun kritiek en de los uit
de pols opgebrachte conversatie over
alles wat des voetbal is.
Tot het einde van de voorstelling bleef
ik zitten op de plaats, waar ik 33 jaar
naar gelonken had. (Hij kon het lonken
niet laten
Toen hadden we verloren met 31
(verdiend) en ik begaf me onder de bui-
tenblokse mensen. Ze zagen niets aan me
en dat bevreemdde me niet eens.
Charlie
Noem haar Mrs. ACC of tante Nel of
noem haar plechtig mevrouw Sabelson.
Of kortweg Nel wanneer je leeftijd dat
aanvaardbaar maakt. Op vrijdag 16
augustus werd op ACC haar tachtigjarige
verjaardag gevierd. Met een wedstrijd,
waarvan zij de elftallen zelf had samen
gesteld. Een mengelmoes van ex en ac
tuele eerste elftalspelers. Er waren vrij
wel geen afschrijvingen, want tante Nel
is in ACC een beminde institution. Een
bijzondere vrouw, die jarenlang de wed
strijden van het eerste gescoord heeft.
Foutloos, de scorer van de andere partij
kon kalm in slaap vallen, mocht des
noods het verschil niet weten tussen leg
byes en no balls, na afloop kon hij het
boek van tante Nel gerust overschrijven,
want bij haar klopte de score altijd.
Een enkele keer kom je iemand tegen,
die geen vijanden heeft. Zo een is mrs.
ACC. En waar dat aan ligt? Er straalt
van haar een ondefinieerbaar fluidum uit.
Dat komt waarschijnlijk omdat ze voor
iedereen tijd heeft en vooral belangstel
ling. Denk niet dat zij een doetje is. O,
hemel nee. Ze kan soms bestraffend
kijken. Ze heeft felle oogjes. Ook ik heb
die blik wel eens gevoeld. En dan dacht
ik, wat ik heb misdaan weet ik nog niet
precies, maar ze heeft gelijk.
Een bewonderenswaardige vrouw, want
wie, zoals zij, het maximum aan per
soonlijk leed, dat een mens in zijn leven
kan treffen, weet te verwerken en zó
gracieus oud wordt, kan niet met een
paar vriendelijke algemeenheden gevierd
worden. En dat heeft ACC dan ook niét
gedaan. De club was die vrijdag op z'n
best. Je vraagt je wel eens af, ach wat
zoek je in zo'n club. Er zijn zoveel
andere dingen. Dat heb je met A.F.C.
ook. Maar dan ineens ben je aanwezig
omdat er iets bijzonders is. En kennelijk
hebben tientallen andere mensen dat ook,
want ze zijn er allemaal. Dan functio
neert de club als samenleving. Ditmaal
voor Nel Sabelson, de club van Nel, die
haar iets aan vriendschap heeft terug
gegeven bij al het leed, dat niet goed te
maken is.
Ze is uitvoerig toegesproken, tijdens
de thee tussen de innings, na afloop aan
de borrel, aan de rijsttafel. Als het op
praten aankomt, zijn we niet te stuiten.
Gek is dat toch, A.F.C. heeft dat ook.
Er is aan tienduizenden guldens in die
clubs aan diners verpieterd omdat ieder
een wat zeggen wil. Nee, nee, dit is geen
kritiek, 't hoort bij ons. En bovendien,
we zingen ook. Aangevuurd door de ge
broeders Dukker hebben wij haar uit
volle borst toegezongen. Zodat wie geen
redevoering hield, toch z'n woordje kwijt
kon. Ik geloof, dat mevrouw Sabelson
een fijne dag heeft gehad. Wij ook. En
dat ze niet alléén binnen ACC bemind is,
bewees de komst van oude vrienden uit
Hermes DVS, VRA, Kampong, Rood en
Wit, SGS, de voorzitter van de KNCB,
de scheidsrechterscommissie en de sport
man van het ministerie van CRM. A.F.C.
was er uiteraard in de persoon van Dio,
maar aangezien die ook in ACC speelt,
vervulde hij dus een dubbelrol. Waarin
hij zich gelukkig voelde. Dio zei in zijn
speech dat het te wensen ware dat A.F.C.
óók een Nel had. Nee, Dio, dat kan niet,
want er is er maar één van.
Nel Sabelson, tachtig not out. En wan
neer ze over twintig jaar met een uppie
de honderd opbrengt dan zijn we er - bij
leven en welzijn - wéér allemaal.
George Wijnand
PRINSENSTRAAT 25 - AMSTERDAM-C.
TELEFOON 6 54 04-24 72 72
SCHRIJFMACHINES
ADLER - OLYMPIA - HERMES
TELMACHINES
ADDO-X - WALTHER - FACIT
7
