Mixed Pickles
V«* -1 -«
(vervolg)
Zwakke oudjes
In de voetbalwereld ziet men steeds meer dat de wet op „de eenparig versnelde beweging" heel vaak opgaat: bij de
oudere clubs worden de sterke clubs steeds sterker en de zwakkere steeds zwakker. In onze dat klinkt prettig: onze
Hoofdklasse spelen of speelden clubs als AFC, EDO, Gouda, HDVS, Unitas, SDW en de Spartaan al jarenlang een
rol van betekenis en nu leren de eindstanden van de competities in het Westen dat het omgekeerde ook het geval is.
de clubs, die al jarenlang zwak voor de dag komen worden steeds zwakker en wat zéér opmerkelijk is - juist clubs,
die over het algemeen een opgewekt clubleven hebben en in meer dan „de naaste omgeving toch echt iets betekenen
zien geen kans de weg terug te vinden en worden steeds sterker geconfronteerd met de „way of no return Enkele
voorbeelden: Kon. HFC is dank zij een overigens kranige eindspurt net niet gedegradeerd naar de vierde klas en
Alcmaria Victrix (what's in a name?) en Helder net niet van de vierde klas naar de Afdeling, VVA, DEC en Water
graafsmeer deden het heel matig in de vierde klas. De oude clubs in West II hadden ook geen seizoen om ov?L n^r
huis te schrijven. HVV haalde in de 3e klas 23 punten uit 22 wedstrijden, maar Quick (21 punten), HBS (19) en VOC (19)
konden in de derde klas het gemiddelde van 1.niet halen. In het Oosten was het met de meeste oudjes ook slappe
was. UD en PW bleven nog net in de vierde klas, maar het aloude GVC (Wageningen) degradeerde naar de Afdeling.
Overigens had GVC een moordend spannende atdeling. Van de elf clubs in 4 F had nr. 5 18 punten, nr. 6 had 17 punten,
de nrs. 7, 8, 9 en 10 sloten met 16 punten en GVC eindigde op 15; zelden degradeert een club met een gemiddelde van
0.75, maar dat bij de eindstand het verschil tussen nr. 5 en nr. 11 drie punten is gebeurt ook niet dikwijls.
22 punten
Nu wij het toch over het aantal winstpunten hebben, komt het „magische getal 22 ook weer even naar voren.
Jaap van Nek toen nét zo overtuigd dat hij gelijk had als altijd bezwoer in november al, dat A.F.C met 22 punten
uit 22 wedstrijden (dus een gemiddelde van 1.altijd, hoe dan ook en zonder flauwe kul in de Hoofdklasse zou
komen. Sal van Gelder geloofde dat niet. Goed. A.F.C. zit in de hoofdklasse met 24 punten maar 22 was ruimschoots
voldoende geweest. Had Jaap van Nek gelijk? Ik zou dat diep betreuren want hij hééft graag gelijk, maar na alle
competitiestanden „bestudeerd" te hebben echt in de hoop dat ik zou kunnen bewijzen, waarom wij aan 22 punten
theoretisch niet voldoende gehad zouden hebben meet ik toegeven, dat zijn gezwets bij alle afdelingen blijkt te
kloppen.
Maar nu begint mijn geweten te spreken, want Sal van Gelder heeft toen een weddenschap aangegaan met Jaap van
Nek en die weddenschap gewonnen. Maar wacht eens even: dat ging over een competitie met 13 en niet met 12 deel
nemers en wie ooit op „de eerste vijf" of op „de handelsschool iets begrepen heeft van wiskunde zal kunnen snappen
dat de kansberekening dan anders ligt. Een klap voor Sal van Gelder want die moet als ik het goed zie niet alleen
zijn winst terug betalen, maar óók zijn verlies uitbetalen. Nu heeft Dio Hermens wel kunnen beweren, dat het zo n
goed seizoen was, maar dat is niet voor iedereen het geval. Dat ziet u maar weer.
Stokkel ging weg
Van schilleboer beter gezegd van „retired" schilleboer tot terreinbeheerder is op rijpere leeftijd een mooie
sprong en die sprong werd gedaan en met heel veel succes bekroond door onze terrein beheerder, althans „groundman
Stokkel die 75 jaar geworden is en dus zijn functie neerlegde. Het hem op Goed Genoeg aangeboden afscheid op zondag
19 mei deed hem en zijn vrouw goed dat was hun duidelijk aan te zien. Enveloppes met inhoud, prachtige geschen
ken van onze Civiele Dienst (plant, scheerapparaat en een doos sigaren) en hartelijke woorden van Dio Hermens en
Wim Staats namens A.F.C. en namens A.C.C. waren het wel helemaal voor het echtpaar.
Zijn benoeming heeft hij eigenlijk te danken gehad aan zijn zoon die in 1964 als opzichter van de Gemeentelijke
Inspectie Lichamelijke Opvoeding ook op Goed Genoeg moest komen controleren en A.F.C. op zijn vader opmerk
zaam maakte. Penningmeester Hurwits en Commissaris van materieel Cor van Peperzeel werden de bestuursleden die
met Stokkel te maken kregen en hun oordeel is zo ongeveer gelijk aan dat van onze leden, die hem leerden kennen.
Stokkel deed zijn werk goed hij was niet „populair", maar „iedereen mocht hem" en dat is eigenlijk een daverend
compliment. En verder was hij en welke Nederlander zou hem dat kwalijk nemen? sterk geïnteresseerd in geld.
Niet uit verzamelwoede, maar uit verdienijver. Dat lukte op het altijd drukke Goed Genoeg, waar „iedereen riep:
„Stokkel-moet-je-effe-hore" heel aardig. Stokkel wist van een kan koffie een repeterende breuk te maken en van een
cricketstoel „lits-jumeaux". Stokkel is nu weggegaan na tien jaar trouwe dienst. Als zijn opvolger hem niet alleen
vervangt, maar ook zijn plaats weet in te nemen zullen wij het zeer prettig vinden.
Sorry Daisy!
Ik vind het heel erg om op een verzoek niet te kunnen ingaan, vooral als dat verzoek gedaan wordt op grond van
het idee, dat ik een aardig stukkie kan schrijven. Enkele dagen voor „Luilak was ik op Goed Genoeg en het was mevrouw
Daisy Limburg „initiatiefneemster nummer één" als ik haar een eretitel mag geven die mij mededeelde het wel
leuk te vinden als ik op „Luilak" het jeugdtournooi van A.F.C. dat om zes uur 's morgens zou beginnen zou bijwonen.
Er was m.i. één oplossing: Vrijdagavond komen, de bar voor mij open laten, om zes uur van de barkruk glijden, het
gedoe aanschouwen en een aangrijpende reportage maken. Maar dat was technisch een beetje moeilijk dat open
laten van de bar, niet dat van de barkruk glijden en in één van de kleedkamers gaan slapen vond ik ook niet leuk.
Uit Den Haag zou ik de eerste bus kunnen nemen om 07.13, aankomst (Apollolaan) 08.16, aankomst Goed Genoeg
pak weg kwart voor negen. Dan was ik voor jullie toch wel écht „Luilak" geweest. Dat kon óók niet.
Maar voor de tweede maal heb ik een damescomité op A.F.C. aan het werk gezien. Stiekum ik kwam uit de
bestuurskamer om wat in de vestiaire uit mijn jas te pakken en zag aan „onze" tafel (die beroemde, soms benijde
„tafel der wijzen" die nooit moet worden afgeschaft) het damescomité voor de „Luilak"-wedstrijden. Verschillende
dames had ik al leren kennen bij (let wel: bij) hun damesdiner, het eerste dames-jaardiner van A.F.C. dat op 18 januari
plaats vond. Naar mijn idee heeft A.F.C. op een veel belangrijker gebied dan het voetbalspel de „Hoofdklasse bereikt:
De dames van A.F.C. zitten in de Hoofdklasse in de HOOFDKLASSE. Want zij combineren het maximum van
charme en intellect; die vergadering en jullie deden écht echt bewees het.
Sorry, Daisy die bus van 07.13 uit Den Haag op „Luilak" was te laat geweest. Daar is niets meer aan te doen.
Maar mijn compliment aan jou en je mede-commissaresjes. Wat een club!
J.W.
sï
