On dit et datjes
Indoor
Het is een lang verhaal geweest. De
opzet was dan ook eens iets anders. Als
we moeten mopperen, doen we dat ook.
Des te plezieriger is het, nu eens gewag
te kunnen maken van de goede kanten
van onze jeugd. Met oog op plaatsruimte
is dit keer de B-groep gesplitst. De vol
gende keer komen de andere teams aan
de orde, zodat ieder het zijne krijgt.
P.
Dat voetballende leden tennis spelen
moge bekend zijn. Dat er van die groep
weer een aantal zijn, die deze sport be
drijven wanneer u al geruime tijd op één
oor ligt, mag wel eens aan de vergetel
heid ontrukt worden. Bij de opening van
het nieuwe (tennis) seizoen, kan het vol
gende wellicht dienen (of niet, natuur
lijk) om ook eens een balletje te gaan
slaan. Dat het verhaal niet passend zou
zijn voor een voetbalmagazine, kan af
gedaan worden door te verwijzen naar de
eerste alinea: men is weliswaar in het wit
gekleed, staat op gimpen, houdt zelfs een
racket in de hand, maar men blijft slaaf
van King Soccer.
Van september tot april komen zij te
zamen (halleluja) om vanaf 22.00 tot
24.00 uur hun maniakale bezetenheid bot
te vieren, onder de simpele verontschul
diging dat het zo goed zou zijn voor de
konditie, en dat soort flauwigheid In
doors, dat zult u begrepen hebben. Out
doors kan slechts een enkeling (Tenerife)
zich veroorloven.
Wanneer ik, voor de goede verstaan
der, de namen de revue laat passeren,
moet het duidelijk zijn, dat de 2 uur
speeltijd streng gereglementeerd moet
zijn. In willekeurige volgorde: Freddie
(Cannonball) v. Soomeren, wiens opslag
je beter achter de bar kunt opvangen,
wil je nog een kleine kans hebben de bal
te retourneren; Jan v. Dijk, technisch
onze beste man, die toch nog nét niet de
lijst (waarover later) aanvoert; Rolf
Leeser, internationale ervaring, laat zich
echter te dikwijls meeslepen door zijn
temperament; Rob de Jong, autodidakt,
een kamerbreed arsenaal van slagen; Ar
thur Reddering, jongste en meest atle
tische representant met steeds weer
nieuwe verhalen; Rein Akkerman, onbe
speelbaar figuur, die in een maand tijd
van de onderste naar de bovenste plaats
doorstootte; Carlo Huter, onze gastspe-
ler en tegelijkertijd de meeste konstante
en tenslotte Karei Brand, de man die
dit verhaal voor u mag optekenen.
Aan een kompetitie viel niet te ont
komen. Er moet rivaliteit zijn, nietwaar?
Jan van Dijk, zeer gevoelig in dit soort
dingen, ontwierp, nog voordat er een bal
geslagen was, een ijzersterk systeem, ge
baseerd op het algemeen gemiddelde van
het individu. Dubbelsetjes tot de 3, elke
gewonnen of verloren game werd tot drie
cijfers achter de komma verwerkt en aan
het eind van de rit zou degene met het
hoogste gemiddelde de tol van zijn pre
tenties moeten betalen. Een diner met
dames en kaarslicht. Niet dat de dames
bij kaarslicht gekonsumeerd moesten
worden; dat nog nét niet.
Elkaar opvreten, dat wel! Gek eigen
lijk, want al die verrukkelijke smashes,
die diepgesneden back- en forehandsla
gen, de uitgekookte drop-shotjes en de
met topspin betoverde lobs, doen je toch
t.z.t. naar het beursje grijpen. Een soort
omgekeerd professionalisme. Of de ama
teur ten voeten uit.
Om de zoveel tijd komt Jan met de
standenlijst; een dreigend gemor stijgt
dan op uit de staartgroep en degene, die
op dat moment bovenaan staat, knikt
slechts hooghartig ter bevestiging van zijn
superioriteit.
Dat er voetballers staan te tennissen
is in het gehele kompleks hoorhaar. En
dat er niet altijd bloedserieus gespeeld
wordt, kan je zien aan de kromgetrokken
figuren, die zich aan de gordijnen vast
houden, omdat de stenen vloer net ietsje
te hard en te koud is om bij te komen
van een lachbui. De snerpende juichkre
ten, na een netballetje, moeten op Goed
Genoeg kunnen overkomen.
Dat uitgekookte en diepgesneden mag
niet al te letterlijk worden genomen. We
zijn vaak van de kook en snijden dikwijls
te kort. Ook lobs verdwijnen regelmatig
in de dakspanten en het merendeel van
de forehandslagen spat uiteen tegen de
gordijnen. Toch wacht een ieder op het
moment suprème. En we beleven ze.
Soms wel vijf keer op een avond. Na een
harde surf, een keiharde return. Knal, in
de hoek! Onbereikbaar. En je voelt je
dan een hele grote. Een Okker, Ashe of
Laver.
Het plezier dat je daaraan beleeft,
kennen deze mensen echter niet. Ze slaan
ze steeds, goeie ballen. En dat is de gein
van de beginneling of voor mijn part, de
gevorderde.
Na afloop, en dan moet u al op twee
oren liggen, begint de après-tennis. Een
hoofdstuk apart. Hier heeft men geen
moeite mee; dit onderdeel heeft men vol
ledig onder de knie. Het opheffen der
kelkjes, het uit de lucht opvangen van
bitterballen, het wegspoelen met gerste
nat, het gebeurt alles in de volmaakste
harmonie. Ondertussen worden de we
reldgebeurtenissen scherp gekritiseerd,
regeringen en partijen moeiteloos naar
de vuilnisbelt verwezen, en dat alles
wordt afgewisseld met ludieke spelletjes,
die er andermaal voor zorgen, dat men
zich vast moet houden om niet van de
barkruk af te rollen. En dan kan het
gebeuren, zo omstreeks half drie, dat het
gesprek weer terugkomt bij de sport, die
we net bedreven hebben. Het gaat zich
toespitsen op twee personen, die zich in
het verleden ook eens hebben gemeten,
diep in de nacht. Of vroeg in de ochtend,
zo u wil. De rivaliteit wordt stelselmatig
uitge-emmerd en hup daar staan ze:
Arthur en Rob. De hemdsmouwen om
hoog, de broeken opgerold, gimpen aan
de voet en hatsjikidé, daar komt de
eerste opslag. Het racket ontmoet geen
weerstand, hilariteit op de tribune. Na
een tweetal pogingen komt de bal einde
lijk in het spel en er ontwikkelt zich een
strijd, die zich niet laat beschrijven.
Hoogtepunt vormt echter de splash-down
van Rob, aan de andere kant van het net.
Z'n enthousiasme om een dropshotje te
pakken was zo groot, dat hij, z'n meer
dan 100 kilo's waren niet meer af te
remmen, al koppeltje-duikend op de helft
van Arthur terecht kwam. Als in een
vertraagde film. Terecht werd hij be
loond met een staande ovatie. Toch won
hij, evenals de vorige keer, de strijd. „Ik
ben 10 jaar ouder, ik heb meer ervaring
met drank" was z'n bescheiden kommen-
taar.
Wanneer voor de laatste keer de
„door" slaat, slokt de nacht de her en
der uitwaaierende figuren op, vermoeid
weliswaar, maar toch mentaal opgeladen
om er zondags, op de oude vertrouwde
grassprieten, weer eens lekker de beuk
in te gooien.
Charlie
Lente
De lente is weer in het land gekomen.
Behalve die verrekte moeiheid, merk je!
er eigenlijk nog niks van. En dan kan je
ook nog niet eens met een nieuw ge
luid aankomen. Het blijft zeker nog een
week of vier hetzelfde. A.F.C. één van
de zeven. A.F.C. één van de zeven.
Waarschuwing
Sal van Gelder, overigens bijzonder
lange tijd buiten het nieuws, heeft een
aanrijding gehad. Zeer goed afgelopen
gelukkig. Onze felicitaties. Het voorval
geeft ons in u toch allen weer tot voor
zichtigheid te manen. We kunnen u niet,
missen. Geen dag.
Zieken
U weet het reeds lang. Veel komt mij
niet ter ore. Maar tot mijn vreugde kan
ik u wel melden, dat het de dames Rins
Kuikens en Alice Burgering na een
operatie weer redelijk goed gaat. Teun
Wiggemansen is aan zijn loopoefeningen
begonnen. We hopen hen en alle niet
vermelde zieken weer spoedig op A.F.C
te zien.
Henk van Teunenbroek werd enige
tijd geleden door een hartaandoening
getroffen. Gelukkig was hij er tijdig of
attent. Hij bevindt zich reeds weei
thuis. Spoedig algeheel herstel wensl
A.F.C. hem.
Berichtje
Men realiseert zich het niet altijd
Maar soms doet een berichtje onder deze
rubriek wel eens wat goeds. Ron Lim
burg, die al wel geruime tijd Meester it
de Rechten is, werd na vermelding daar
van nog door menigeen gelukgewenst.
Jan Tjallinj
